Ο Ερημίτης και ο Αγοραίος.

Διάβασα σήμερα, με το καλημέρα, ένα άρθρο σχεδόν λίβελλο του κου Θεοτοκά , υποψηφίου με τη ΔΗΜΑΡ στην Χίο, το οποίο απευθύνεται στον Γιάννη Μακριδάκη (εδώ το άρθρο:http://politischios.gr/parembaseis/o-erimitis-o-hrysaygitis-kai-o-dimaritis )και αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω μερικά πράγματα, τόσο εμφανή σε μένα , αλλά τόσο θολά στην ελληνική κοινωνία.
Καταρχήν όλοι γνωρίζουν την προσωπική φιλική μου σχέση με τον Γιάννη αλλά αυτό μικρή σημασία έχει αφού αυτά που θα γράψω άπτονται πολύ γενικότερων θεμάτων Πολιτισμού που δεν έχουν σχέση με το άν συμπαρίσταμαι ή όχι σε αυτόν.
Ζήτημα πρώτον.
Στην Ελλάδα είναι αδύνατον να ξεχωριστεί το έργο απ τον Δημιουργό του.
Ο κος Μακριδάκης κατηγορείται για την συγγραφική του δεινότητα ή για τις πολιτικές και κοινωνικές του θέσεις και την στάση ζωής του;
Εάν κατηγορείται ως κακός συγγραφέας, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, ας μην αγοράσει ή διαβάσει τα βιβλία του , όποιος νομίζει και όποιος διαβάζει βιβλία.(θλιβερά μικρό ποσοστό επί του πληθυσμού της χώρας)
Εάν κάποιος διαφωνεί με τις πολιτικές ή κοινωνικές του θέσεις απαντά πολιτικά και όχι για το αν γράφει καλά βιβλία.
Εάν κάποιος διαφωνεί με τον τρόπο ζωής του, δεν του πέφτει λόγος.
Αν επίσης νομίζει ότι θίγεται υποβάλλει μήνυση και δεν καλεί σε εμπορικό μπουκοτάζ , όπως έκανε η κα Γεωργακοπούλου στο προταγον.
Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την μπανάνα απ το μανταρίνι.
Για παράδειγμα το ότι διαβάζουμε το αριστούργημα του Σελίν "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας"σημαίνει ότι επικροτούμε το ότι ήταν αντισημίτης και φιλοναζιστής;
Το ότι απολαμβάνουμε τους πίνακες του Βλαμένκ σημαίνει ότι επικροτούμε την ναζιστική του άποψη;
Το ότι αποδεχόμαστε τις θεωρίες του Αινστάιν σημαίνει ότι επικροτούμε ότι ήταν άθλιος πατέρας που εγκατέλειψε τα παιδιά του;
Σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες αυτά είναι ξεκάθαρα από χρόνια , όπως  επίσης και η αντίληψη ότι ο συγγραφέας, ο καλλιτέχνης, ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να παίρνει θέση για τα προβλήματα του τόπου του και όχι να παριστάνει την γλάστρα των φιλολογικών ή άλλων εσπερίδων.
Εδώ όμως , στον τόπο όπου κανείς σχεδόν δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση δημόσια για τίποτα, και αν πάρει, η ζωή του, συνήθως, δεν συνάδει με τα λεγόμενα του ξενίζει και απωθεί η Δημόσια Άποψη, ακούς μονίμως "τί θέλει και μιλά αυτός;"
Όμως ΟΛΟΙ μπορούν να μιλούν και ΟΛΑ μπορούν να λεχθούν (εκτός απ΄ την προτροπή σε διάπραξη εγκλήματος και βέβαια τις ρατσιστικές αναφορές που αποτελούν Εγκλημα σε όλο τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο πλήν της Ελλάδος) 
Ο Μακριδάκης θεωρείται γραφικός για τον τρόπο που ζει.Δικαίωμα του.Μην τον κάνετε παρέα.
Ενοχλεί επειδή φωνάζει.Βάλτε τις μικροαστικές βολικές σας ωτοασπίδες και μην τον ακούτε.
Αλλά δεν έχετε κανένα δικαίωμα να τσουβαλιάζετε τον συγγραφέα με τον άνθρωπο και να κατηγορείτε συλλήβδην.
Αν εσείς έχετε δικαίωμα να μας λέτε ότι δεν συμφωνείτε με τους βασανισμούς αλλά συμμετέχετε σε μια κυβέρνηση που βασανίζει έχουμε κι εμείς δικαίωμα να το τονίζουμε.
Αν εσείς έχετε δικαίωμα να μας λέτε ότι είστε κατά των περικοπών αλλά να συμμετέχετε σε μία κυβέρνηση που περικόπτει τα πάντα βάναυσα, από μισθούς μέχρι δικαιώματα ,έχουμε κι εμείς δικαίωμα να το σχολιάζουμε ειρωνικά.
Εν τέλει αν εσείς έχετε μπερδέψει τον φάντη με το ρετσινόλαδο δεν είμαστε κι εμείς υποχρεωμένοι να το καταπίνουμε αμάσητα.
Αν δεν σας αρέσουν δε αυτά που γράφω παραπάνω μπορείτε να με φιμώσετε ανακηρύσσοντας την χώρα σ΄αυτό που πάτε να την καταντήσετε.
Μία Ευρωπαίκή Ταλιμπανία.
Δώστε μας όμως πρώτα ένα εισιτήριο για μια πολιτισμένη χώρα, εσείς οι ευρωπαιστές, και καθήστε πίσω μ αυτούς που σας ταιριάζουν, τους σκοταδιστές.

Σοφία Λαμπίκη