Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Είμαστε όλοι υποτακτικοί των Γερμανών. Θα το ανεχθούμε για πολύ;, του Γιάννη Μακριδάκη


Στα τέλη του Αυγούστου είχε δημοσιευτεί μια συνέντευξή μου στην γερμανική εφημερίδα Franffurter Allgemeine Zeitung (FAZ) 
Την ίδια μέρα της δημοσίευσης επικοινώνησε μαζί μου, μέσω μέηλ, εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Γκαίτε της Αθήνας και μου έγραψε ότι ο Γερμανός Πολιτικός Επιστήμονας Κλάους Λέγκεβι, ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο για το μέλλον της Ευρώπης του Νότου και θα έρθει να το παρουσιάσει στην Ελλάδα στις 23 Οκτώβρη, διάβασε την συνέντευξή μου στην γερμανική εφημερίδα και ζήτησε αν γίνεται να είμαι ένας εκ των συνομιλητών του στην εκδήλωση που θα κάνει στην Αθήνα.
Δέχτηκα, αν και δεν είχα ιδέα περί του περιεχομένου του βιβλίου, επειδή δεν με ενδιαφέρει να έχω τις ίδιες απόψεις με κάποιον για να συμμετάσχω σε μια συζήτηση μαζί του. Οι δικές μου απόψεις και η κοσμοθεωρία μου είναι δεδομένη και πολύ στέρεα δομημένη μέσα μου, οπότε δεν με φοβίζει η έκθεση.
Και έφτασε η ώρα να ζυγώνει η μέρα της εκδήλωσης. Επικοινώνησα με με το Ινστιτούτο Γκαίτε και ζήτησα να μου στείλουν την πρόσκληση της εκδήλωσης αλλά και λίγα λόγια για το παρουσιαζόμενο βιβλίο μιας και ακόμη δεν υπάρχει στη διάθεσή μας.
Και πήρα μια απάντηση άκρως υποτιμητική. Ότι θα γίνει η εκδήλωση με ομιλητές τον Γερμανό συγγραφέα και έναν Έλληνα καθηγητή, ο οποίος είναι ο μόνος που έχει διαβάσει το βιβλίο αφού δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, και εγώ ο προσκεκλημένος, όπως και κάποιοι άλλοι, υποθέτω προσκεκλημένοι σαν σαν εμένα κι αυτοί, θα αποτελέσουμε μαζί με όποιον άλλον παραβρεθεί εκεί, το κοινό της βραδιάς, θα θέσουμε ερωτήματα καθώς και θα συζητήσουμε με τον φιλοξενούμενο Γερμανό. Για την ακρίβεια θα ακολουθήσει “συζήτηση με όσους βρίσκονται στον χώρο”.
Με λίγα λόγια το Ινστιτούτο Γκαίτε ή ο επιφορτισμένος με τα της εκδήλωσης υπάλληλός του, έψαχνε να βρει “ποιοτικό ακροατήριο” για τον Γερμανό επιστήμονα. Ή τουλάχιστον αυτό φάνηκε από την προσέγγισή τους σε μένα. Και υπάρχει τόση έλλειψη ποιοτικού ακροατηρίου στην Αθήνα φαίνεται, που έφτασαν στο σημείο να μου πληρώσουν και αεροπορικά εισιτήρια μετ’ επιστροφής για να αποτελέσω μέρος του ακροατηρίου στην εκδήλωσή τους! Τεράστια τιμή αυτό για μένα βεβαίως.
Εκτός των άλλων όλων, μου έστειλαν και δυο λόγια για το βιβλίο που θα παρουσιαστεί και με πληροφόρησαν ότι ο συγγραφέας το έχει αφιερωμένο στον φίλο του τον Κον Μπετίτ, αυτόν τον παλιάτσο “οικολόγο” που πριν από μερικούς μήνες σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία των απεργών υποστήριζε ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα τσουνάμι ανάπτυξης στους τομείς της ενέργειας, του τουρισμού και των οδικών μεταφορών.Σιγοντάριζε δηλαδή και προωθούσε την εκπόρνευση των τοπίων, το ξεπούλημα βουνών, κάμπων και παραλίων, τα έργα γιγαντισμού αυτής της καταστροφικής ανάπτυξης που ισοπεδώνει τη χώρα και αλλοιώνει μη αναστρέψιμα τη φυσιογνωμία της. Οπότε κατάλαβα και τι πάνω κάτω απόψεις θα υποστηρίζει και το παρουσιαζόμενο πόνημα του Γερμανού και ποια Ευρώπη του Νότου μάλλον οραματίζεται. Δεν θέλω να είμαι κατηγορηματικός σε αυτό αλλά η αφιέρωση αυτή την αίσθηση μου δημιούργησε.
Τέλος πάντων, περιττό να πω ύστερα από όλα αυτά, ότι δεν πρόκειται να παραβρεθώ στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Γκαίτε και πως ακυρώνεται η συνάντησή μας με όσους είχαμε κανονίσει να βρεθούμε εκεί. Η ευγένεια και η τιμητική διάθεση των διοργανωτών προς τους προσκεκλημένους, απεδείχθη παροιμιώδης. Μάλλον έχουν συνηθίσει να συμπεριφέρονται στους νότιους Ευρωπαίους ως σε υποτακτικούς τους. Και το δικαίωμα αυτό τους το έδωσαν πρώτοι από όλους οι θλιβεροί που μας κυβερνούν εδώ και δυο χρόνια και κυρίως σήμερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου