Επιτέλους....ΖΩΗ!

ΘΑΝΑΤΟΣ...

 σε όλους αυτούς που μας αποκαλούν μίζερους εμάς που η ψυχή μας βαριά ματώνει κάθε μέρα για την εξαθλίωση των άλλων, για τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας μας, για την εκποίηση της χώρας μας, για το ανύπαρκτο μέλλον των παιδιών και το ανύπαρκτο παρόν των γερόντων.

 ΘΑΝΑΤΟΣ ...

 σε όλους αυτούς που μας αποκαλούν "ελλαδίτσα της δραχμής" εμάς που αγωνιούμε όταν αυτοί απαθείς ξεπουλούν και γεμίζουν τις κοιλάρες και τις τραπεζικές τους καταθέσεις, εμάς που αγωνιζόμαστε κάθε μέρα σε κάθε κομμάτι της "ελλαδίτσας" στο δρόμο, στα βουνά, στα λιμάνια της χώρας δίπλα στον Άνθρωπο, μπας και σωθεί το κάτι τις το ζωογόνο, το αληθινό.

ΘΑΝΑΤΟΣ ...

σε όλους αυτούς που μετράνε τους ανθρώπους για αριθμούς και τους κοστολογούνε με τίποτε μπροστά στας επενδύσεις και μας λένε ότι καλλιεργούμε την απελπισία

 ΘΑΝΑΤΟΣ ...

 σ' αυτούς που υπολογίζουν για άχρηστους και αναλώσιμους δάσκαλους και γιατρούς και μετράνε σαν πολύτιμες τις Ανακεφαλαιοποιήσεις Τραπεζών.

 ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΑΣ.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΗΔΗ ΝΕΚΡΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ.

 Η ΖΩΗ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

(για το δάσκαλο της πρώτης γραμμής που έφυγε απόψε)

Σοφία Λαμπίκη