Η αναμενόμενη κατάληξη τού για πολλούς κραυγαλέου έως φαραωνικού έργου οδοποιίας που συντελούνταν εδώ και μήνες στην διαδρομή Χίου Καρδαμύλων, είναι η πλέον τρανταχτή απόδειξη της αναλγησίας μας απέναντι στο χιώτικο τοπίο και γενικά στο νησί που κατοικούμε.
Κάνοντας ότι δεν βλέπουν και δεν ακούν τη σύγχρονη πραγματικότητα, ή ίσως και αδυνατώντας να την αντιληφθούν, οι κρατούντες τα τοπικά πολιτικά ηνία, εξακολουθούν να δηλώνουν φανατικοί θιασώτες της "ανάπτυξης" που υπηρετούσαν τόσα χρόνια και η οποία μάς έφερε ως χώρα στην απόλυτη καταστροφή.
Αντί να στραφούν σε μικρής κλίμακας και πραγματικά αναπτυξιακές επεμβάσεις, οι οποίες θα έχουν κύριο χαρακτηριστικό τον σεβασμό απέναντι στον άνθρωπο, στο φυσικό περιβάλλον και στις ιδιαιτερότητες του τόπου, συνεχίζουν να υπηρετούν μια φιλοσοφία γιγαντισμού, που εδράζεται στην απορρόφηση κονδυλίων για σπάσιμο βράχων και διάνοιξη χαινουσών πληγών στο κορμί του τόπου.
Το έργο αυτό, που αποτελεί ένα ακόμα ημιτελές αναπτυξιακό σχέδιο, το οποίο θα μας μείνει αμανάτι, ως μνημείο για να μας θυμίζει την αναλγησία και την αγνωμοσύνη μας απέναντι σε αυτόν τον πανέμορφο τόπο που μας έλαχε να έχουμε, επιβάλλεται να είναι το τελευταίο αυτής της λανθασμένης νοοτροπίας και τακτικής. Να είναι το τελευταίο μιας κακώς εννοούμενης φιλοσοφίας "ανάπτυξης", της οποίας κύρια χαρακτηριστικά είναι:
α) η θεώρηση της πατρίδας μας ως οικόπεδο και
β) η πρεμούρα εκποίησης-εκπόρνευσής της. 
Δυστυχώς όμως, πριν καλά καλά προλάβει η τοπική κοινωνία να το εμπεδώσει κι αυτό το έργο και να το κατατάξει στη θέση του ανάμεσα στα τόσα άλλα "αναπτυξιακά έργα" των τελευταίων χρόνων, των οποίων μονάχα τα κακοφτιαγμένα ημιτελή κουφάρια μάς έχουν απομείνει, έχει έρθει ήδη το επόμενο τέτοιο και ακούει στο όνομα Βιομηχανικά Αιολικά Πάρκα Ρόκας Iberdrola.
Ίδιες οι καταστροφικές προδιαγραφές, ίδια ή φιλοσοφία, ίδιοι οι υποστηρικτές, ίδιοι οι αρνητές, όλα ίδια.
Αν οι τοπικοί κυβερνώντες και οι τοπικοί κονδυλοφόροι είναι ανίκανοι να προστατεύσουν το νησί μας, ο καθένας για τους δικούς του προφανείς λόγους, ας καταλάβουν τουλάχιστον ότι οι εποχές άλλαξαν, ότι οι πολίτες απελευθερώνονται και ότι η βούληση να προστατευτεί η Χίος από τα αρπακτικά που οι ίδιοι υπηρετούν τόσα χρόνια, δεν περνάει πλέον αποκλειστικά από τα πολιτικά και άλλου είδους γραφεία τους.
Αν δεν αλλάξουν τρόπο σκέψης και προσέγγισης απέναντι στον τόπο μας, να ξέρουν ότι και τοπικά από δω και στο εξής θα προχωράμε χωρίς αυτούς. Κάτι που κάνουμε βέβαια ήδη αλλά μάλλον δεν το έχουν ακόμα αντιληφθεί ούτε αυτό.

Γιάννης Μακριδάκης