Ποιος θα μας το λεγε πως η συναγωνίστρια Σοφία Λαμπίκη θα γινόταν μια μέρα η αιτία να διαβάσουμε, έστω και διαμεσολαβημένα, κάποιο άρθρο αυτής της φυλλάδας. Κι όμως έγινε κι αυτό. Ο ναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός, η αμορφωσιά, η πνευματική καθυστέρηση εισέβαλαν μέχρι και στα σπίτια μας. Έτσι γίνεται σε εποχές κρίσης, δυστυχώς.
Στοχοποιούν οι σύγχρονοι ταγματασφαλήτες τον συναγωνιστή σου και σε αναγκάζουν να λάβεις θέση και να τους δώσεις σημασία.
Και, αλήθεια, τι να πεις σε τέτοιους;
Αφού δεν έχουν την απαιτούμενη νοημοσύνη να κατανοήσουν και να νιώσουν πως οι θεωρίες και πρακτικές μίσους από τις οποίες εμφορούνται και τις οποίες ασκούν, μόνο καταστροφή στους ανθρώπους συνολικά μπορούν να προκαλέσουν, τι άλλο να πεις από κει και μετά;
Πως να μιλήσεις και με τι λόγια να πείσεις κάποιους που δεν νιώθουν τον Άλλον ως άνθρωπο και δεν τον σέβονται;
Κάποιους που θεωρούν εαυτούς και ομοίους Ανώτερους όλων, αλλά που μια μέρα θα τους φύγει όλη αυτή η αλαζονεία και η μαγκιά της αμορφωσιάς ως αέριο από τον πρωκτό, μόλις πάρουν χαμπάρι πως είναι κι αυτοί ένα Τίποτα, όπως ο καθένας από μας, ως ύπαρξη επί του αέναου και άπειρου σύμπαντος χρόνου.
Το μόνο που μπορείς να τους πεις και να το κατανοήσουν, είναι προφανώς :
Προσέξτε καλά τη συμπεριφορά σας και μην τολμήσετε να αγγίξετε ούτε τρίχα ανθρώπου ή να κάνετε κάποια καταστροφή σε περιουσίες διότι σας γνωρίζουμε πολύ καλά και θα τιμήσετε το ρητό "της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες" και θα αποζημιώνετε μέχρι να πεθάνετε τους τυχόν παθόντες. Θα σας κοπεί η μαγκιά μια και καλή έτσι.
Γιάννης Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου