Χριστούγεννα στη χώρα του "έχει ο θεός"

Χίος, 26/12/2012

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
τελειώνει άλλη μια χρονιά, η τρίτη στη σειρά, που ο τόπος σώζεται και ξανασώζεται μέσα σε κραυγές και θριάμβους.
Το πηγάδι έγινε ακόμα πιο βαθύ, η κάθοδος πιο επώδυνη.
Για όλους;
Και πάλι όχι.
Μια κοινωνία θρυμματισμένη, χίλια κομμάτια, χωρίς συνοχή αφού ο μόνος συνδετικός παράγοντας ήταν για χρόνια η κατανάλωση και το χρήμα, χρήμα που τώρα δεν υπάρχει.
Άστεγοι, ντεκόρ για τηλεοπτικές εκπομπές, άνεργοι χρόνιοι, άνεργοι με σπίτι, χωρίς σπίτι, με επίδομα, χωρίς επίδομα, με κάποια λεφτά στην άκρη, άλλοι χωρίς μία, άλλοι με οικογένεια, άλλοι μόνοι κι έρημοι, άλλοι προς απόλυση, άλλοι για φευγιό.
Και απ΄την άλλη οι έχοντες ακόμα, αυτοί που δεν παίρνουν είδηση.Με τις διακοπές τους, τα ψώνια τους, τις τραπεζικές τους καταθέσεις, τα σπιτάκια τους, τα εξοχικά τους.
Και βέβαια οι ελάχιστοι, οι κουμανταδόροι, οι διαπλεκόμενοι, σήμερα περισσότερο από ποτέ, όπως πάντα σε κρίσεις, αρπάζουν ακόμα και μάλιστα με ύφος δέκα καρδιναλίων.
Ελπίζουν,δυστυχώς, οι περισσότεροι ότι θα επιστρέψουν στον παλιό τρόπο ζωής, με θυσίες και περικοπές, πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θα΄ναι.Αδύνατον να τους ξεκολλήσεις απ΄το κεφάλι ότι πάει , τέλειωσε, ό,τι έζησες με γκλαμουριά και χλίδα τέλειωσε , οριστικά και αμετάκλητα.
Αδύνατον να αποδεχτούν ότι όλοι, πλην ελαχίστων που θα καρπώνονται τον πλούτο όσο δεν αντιδρούμε, όλοι θα ζήσουμε λιτά, φτωχικά.
Αν το αποδέχονταν οι άνθρωποι, θα κάναμε τα κουμάντα μας, δεν θα ξεπουλούσαμε τόπο και ανθρώπους για να σώσουμε εκείνο το παρηκμασμένο λαιφστάιλ , το βλαχομπαρόκ, που μας έφερε, μαζί με άλλα,στο σημερινό χάλι.
Ελπίδα ίσον εγκεφαλική βλάβη πιά.Αλλά σε μια χώρα που το 90% δηλώνει θρησκευάμενο, είναι απολύτως λογικό να κοιτούν τον ουρανό και να περιμένουν να πέσει το μάνα.

Στο πολιτικό σκηνικό δεν διαφαίνεται ελπίδα.Στασιμότητα αντίστοιχη μιας κοινωνίας σε κώμα.
Ακόμα και ο ελπιδοφόρος, τον Ιούνη, ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μετακινείται δεξιόστροφα καθώς κανείς απ τους Δανειστές δεν διατίθεται να παραχωρήσει την εξουσία σε κόμμα που δεν θα τηρήσει τα συμφωνηθέντα.
Άλλωστε, ό,τι και να πρεσβεύουν τα κόμματα, αν από κάτω η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να αγωνιστεί και να αλλάξει μυαλά και τρόπο ζωής, από πάνω τίποτα δεν γίνεται.
Η εικόνα συμπληρώνεται με πόλεις μαντριά και στρατόπεδα στα οποία κόβουν βόλτες οι ναζί, οι ακροδεξιοί, με την ευγενική φροντίδα των υψηλών τους φίλων, κοπανάνε κανέναν αλλοδαπό για να ξεχαρμανιάζει η πλέμπα που ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους.
Η νέα χρονιά θα φέρει κι άλλη φτώχεια, κι άλλη καταστολή, κι άλλο φασισμό και απόλυτο έλεγχο της χώρας απ΄τους Δανειστές.Η Ανάπτυξη μέσω της νεοαποικιοκρατίας μάλλον παρουσιάζει δυσκολίες καθώς τρέχει ο μεσίτης Αντώνης δεξιά κι αριστερά και παρακαλεί αλλά δεν έρχονται, πιθανότατα θέλουν και αμοιβή για να πάρουν τζάμπα τη χώρα.

Υπάρχει πραγματικά κάτι θετικό μέσα στην απόλυτη μαυρίλα;
Υπάρχει .Ένα μυστικό, καθόλου προβεβλημένο, κύκλωμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης που κινείται υπόγεια, χωρίς φανφάρες και κανάλια τηλεοπτικά.
Υπάρχει και μία ανεπαίσθητη τάση ανθρώπων να φύγουν, επιτέλους, απ΄τις πόλεις και να κατευθυνθούν προς την επαρχία, να δοκιμάσουν εκεί να σωθούν σώζοντας και τους τόπους απ΄την "αξιοποίηση" της μπουλντόζας, το σκέφτονται πια, το συζητούν, το αποδέχονται σαν προοπτική ζωής.
Υπάρχουν κι αυτοί που αγωνίζονται κόντρα στο φασισμό που απλώθηκε σα χολέρα σε μία έτοιμη από καιρό κοινωνία.
Λίγοι, αλλά καλοί.
Άσε τους πολλούς, αυτούς, σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του, θα τους εξαφανίσει το ίδιο το Σύστημα.

Και ένα ακόμα.
Η οικονομική σύφιλη που εργαστηριακά διέσπειραν στην Ελλάδα και όλο το Νότο απλώνεται πια στην υπόλοιπη Ευρώπη.Λιτότητα στη Γαλλία και στη Γερμανία γράφουν τα έντυπα ότι έρχεται για το 2013.
Αν και νόμισαν ότι είχαν πάρει προφυλάξεις στους αλλεπάλληλους οικονομικούς βιασμούς τελικά την κόλλησαν τη νόσο.
Όλοι όσοι είναι στο ευρωπαϊκό τρένο θα το υποστούν .Οι πόρτες των βαγονιών σφάλισαν πια.
Όσοι πρόλαβαν και αποφάσισαν αντί για το τρένο της ανάπτυξης να πάρουν το κάρο με το γαϊδούρι μπορεί και να γλυτώσουν.
Σίγουρα θα επιζήσουν οι δυνατοί , οι έτοιμοι, οι συνηθισμένοι στα λίγα, οι υποψιασμένοι, οι μαχητές.
Εδώ θα΄ μαστε και του χρόνου.Λιγότεροι μεν, δυνατότεροι δε.
Είναι ιστορική νομοτέλεια να γεννηθεί, αργά και επώδυνα, το Καινούργιο.
Έτη καλά με αγώνα και υγεία, δύναμη καρδιάς και καθαρό μυαλό.

Σοφία Λαμπίκη.
(η φωτό απ την ταινία του Αβδελιώδη, Το Δέντρο που Πληγώναμε)