Το άγιο Γάλα

Ανεβαίνοντας πριν λίγο ,μες τη ζέστη, προς το σπίτι πέρασα απ την παλιά μαναβαγορά της Χίου, όπου τώρα υπάρχουν μηχανουργεία.
Άκουσα τσιρίδες νεογέννητων μωρών γατιών κι αμέσως οπλίστηκα με θάρρος και πλησίασα έτοιμη να αντικρίσω- ποιος ξέρει- ποια φρίκη
Είδα έναν αγριάνθρωπο με μούσια και φόρμα μαστορατζας να κρατά ένα μωρό , ούτε 20 ημερών στα χέρια του.
Έτρεξα έντρομη και είδα ..να το ταίζει με μία σύριγγα γάλα!
Μπροστά του σε ένα καφάσι άλλα τρία μωρά περίμεναν ουρλιάζοντας την σειρά τους.
-κάποιος μου τα πέταξε εδώ μπροστά σ΄ένα τσουβάλι, μου είπε, ξέρει ότι τα ταίζουμε εδώ , μα δεν περίμενε 10 μέρες για να το κάνει; Να μπορούν να τρώνε τουλάχιστον;
Τον ρώτησα τα διαδικαστικά, τί γάλα τους δίνει , αν ξέρει ότι πρέπει να τα καθαρίζει στον πωπό, τα ήξερε ο αγριωπός γίγας.
Μου είπε:
-Δεν μπορώ να τ αφήσω να πεθάνουν, ζωή που έπεσε στα χέρια σου πρέπει να την σώσεις.Να προσπαθήσεις τουλάχιστον.
Τον κοίταζα που μίλαγε στα μωρά, 4 ίδια ασπροκόκκινα , τους έλεγε, ρε μπας και σε ξανατάισα εσένανε; ίδια είστε πανάθεμα σας.
Σκεφτόμουνα ...ποιος απ τους "πολιτισμένους" που κυκλοφοράν τριγύρω θα σχόλαγε Σάββατο μεσημέρι απ τη δουλειά του κι αντί να πάει στη θάλασσα θα καθόταν να ταίζει γατιά που πιθανόν δεν πρόκειται να επιβιώσουν;

Αυτός ο άνθρωπος , όπως τον κοιτούσα, μου φάνηκε σαν αυτούς που κρατάνε το Δέντρο της Ζωής όρθιο, όταν οι άλλοι το πριονίζουν, του ρίχνουν δηλητήρια, το κατακρεουργούν , έρχεται αυτός (και άλλοι) και το ποτίζουν, το κλαδεύουν, το μπολιάζουν, το κανακεύουν.Ενστικτωδώς το κάνουν.Δεν ξέρουν γιατί. Το αρχέγονο ένστικτο της συνέχειας της Ζωής ακολουθούν.

Τον ρώτησα αύριο Κυριακή τί θα γίνει; Θάρτω μου είπε, πρωί -μεσημέρι και βράδυ.
Έφυγα και κοιτώντας τον να χαιδέυει με τα χοντρά, απεριποίητα δάχτυλα του, το κεφάλι ενός μωρού , φαντάστηκα ένα κύμα ζωής να απλώνει γύρω του όπως οι κύκλοι που κάνει ένα βότσαλο σαν το πετάς στη λίμνη.
Αφεριμ.

(φωτό δεν τράβηξα, ντράπηκα να το ζητήσω, εξάλλου ενα μικρό, μικρούτσικο θαύμα το ζεις, δεν το φωτογραφίζεις)


Σοφία Λαμπίκη