Σταφίδες

Αυτές τις μέρες τις σκοτεινές και παγωμένες
τα Λόγια μας
τα Λόγια που ψιθυριστά λέμε στους Συντρόφους μας
πρέπει να μοιάζουν με τις σταφίδες που μοιράζονταν στην Κατοχή.
Ζαρωμένες σαν τις ελπίδες μας αλλά
Να δίνουν ζεστασιά, ενέργεια, κουράγιο
και μια Γλύκα τόσο - όση.
Να δίνονται με απλοχεριά στο Σύντροφο που κατάλαβε
χούφτα τη χούφτα να μοιράζεται η σταφίδα
απ΄το περίσσεμα της καρδιάς μας
ζωή να δώσει παραπέρα.
Στους εχθρούς μας οι Κουβέντες πρέπει να΄ναι καρφιά.
Κατευθείαν στην καρδιά να βρίσκουν το Θηρίο.
Αμείλικτα.
Αλλά όχι στον φίλο τα καρφιά, όχι στο Σύντροφο.
Σ΄αυτόν σταφίδες μέσα απ΄την ψυχή μας
και ίσως
ένα μικρό αμύγδαλο, ένα καρύδι μελλοντικής εξέγερσης να πρέπει.

Σοφία Λαμπίκη