Το πραγματικό δίλημμα

Έρχονται οι μπουλντόζες της Ανάπτυξης.
Οι ίδιες είναι με αυτές της Υπανάπτυξης μας χρόνια τώρα .
Μόνο ο ήχος τους είναι διαφορετικός, ακούγονται σαν ερπύστριες λόγω του fast track.
Με ποιο τρόπο θα βγούμε απ΄την οικονομική κρίση;
Με τον ίδιον που μπήκαμε. Με μπουλντόζες που θα σαρώσουν ό,τι έχει απομείνει απ΄την Οικοδομή για να στήσουν τώρα Πράσινη Ενέργεια και Πακεταρισμένο Τουρισμό.
Άλλαξαν μήπως οι εργολάβοι; Όχι.
Άλλαξε ο τρόπος που στήνεται η μπίζνα; Όχι.
Ίδια κι απαράλλαχτα.
Και τότε πώς και με ποιο μαγικό ραβδί τώρα θα αποδώσουν καρπούς τα ίδια κόλπα που φαληρίσανε την Ελλάδα;
Μα τώρα , λένε κάτι ξύπνιοι , θα τους ελέγχουν οι Ευρωπαίοι.
Σκασίλα τους των Ευρωπαίων φτάνει να έχουν κέρδος οι ίδιοι.
Μήπως νομίζετε ότι ανήκουμε στην Ευρώπη;
Και τότε γιατί με τα φάστ τρακ καταργείται όλη ευρωπαική νομοθεσία περί προστασίας του Περιβάλλοντος στην Ελλάδα;
Γιατί με τις Οικονομικές Ζώνες καταργείται η ευρωπαική εργατική νομοθεσία στην Ελλάδα;
Χεστήκανε οι Ευρωπαίοι για την αποικία τους. Στάχτη και μπούρμπερη, πρίζα και μπαταρία να γίνει. Κέρδη να υπάρχουν και να πληρώνονται οι τοκογλύφοι.

Χρόνια παλεύουμε κάποιοι άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα κόντρα σ΄αυτήν την στρεβλή ανάπτυξη. Έχουμε ακούσει τα πάντα. Παλαιολιθικοί, Αντιδραστικοί, Νεάντερταλ που θέλουμε να επιστρέψει η κοινωνία στις σπηλιές.
Βέβαια κανείς δεν μας είπε πώς με αυτού του τύπου την ανάπτυξη από το 1950 μέχρι σήμερα οδηγηθήκαμε τελικά στην είσοδο του σπηλαίου. Μώκο.
Πάλι απέναντι θα σταθούμε οι ίδιοι άνθρωποι. Μόνοι μας και πάλι; Πιθανόν αφού οι περισσότεροι Έλληνες ακούνε τη λέξη Ανάπτυξη και φαντάζονται βουνά από πιλάφια στον Παράδεισο της Κατανάλωσης που πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικιά μας θάναι .

Δεν θα απευθυνθώ στην οικολογική συνείδηση των Ελλήνων, η μεγάλη πλειοψηφία δεν έχει. Θα μιλήσω με όρους οικονομικούς, «αναπτυξιακούς».
Το Σχέδιο «Τουρισμός » θα λειτουργήσει σε στυλ Ταυλάνδης, τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες σε περίκλειστες παραλίες, all included,με χαμηλό ΦΠΑ που σε συνδυασμό με το 23% που επιβάλλουν πλέον στα νησιά θα κλείσει αναπόφευκτα κάθε μικρομεσαία επιχείρηση. Θέσεις εργασίας στις μονάδες αυτές , εποχιακές, αμειβόμενες πλέον με 350 ε το μήνα. Θα δουλέψει; Όχι, γιατί στην Ελλάδα οι τουρίστες δεν έρχονται μόνο για τα νησιά και τ΄ακρογάλια μας αλλά κυρίως για τον ανέμελο τρόπο ζωής των Ελλήνων, το ξενύχτι και το γλέντι μέχρι πρωίας που θέλουν να γίνουν κοινωνοί. Λέτε να βρούν πολλούς τέτοιους Έλληνες πιά;
Το Σχέδιο «Πράσινη Ενέργεια» θα καταστρέψει τις βουνοκορφές της χώρας με τις αμφιβόλου πλέον αποδοτικότητας σε ενέργεια ανεμογεννήτριες, καταστρέφοντας ταυτόγχρονα την κτηνοτροφία της Ελλάδας.
Τα φωτοβολταικά θα εγκατασταθούν στις πεδιάδες της χώρας στερώντας καλλιεργήσιμες εκτάσεις και θα μεταφέρουν ρεύμα στη Γερμανία η οποία και θα μας το μεταπουλά σε ακριβότερη τιμή. Θέσεις εργασίας ; Εργάτες για ένα έτος της εγκατάστασης , με τον χαμηλότερο μισθό της αγοράς και μετά άντε γειά.

Ποιοι θα κονομήσουν ΚΑΙ πάλι; Οι εργολάβοι που θα τα στήσουν , οι Εταιρείες που επιδοτούμενες μέσω ΔΕΗ με τα δικά μας λεφτά θα αποκομίσουν τα κέρδη του μεσάζοντα.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος μας στον Πόλεμο της δήθεν Ανάπτυξης;
Δεν είναι ούτε οι εργολάβοι, ούτε οι εταιρείες, ούτε οι ξένοι επενδυτές.
Είναι οι ίδιοι οι πενόμενοι συμπολίτες μας.
Αυτοί που πιστεύουν ότι θα είναι συνέταιροι με τους επιχειρηματίες.
Αυτοί που μάταια ελπίζουν ακόμα ότι αν ξεπουληθεί, ξεχερσωθεί, τσιμεντωθεί όλη η Ελλάδα θα επιστρέψουν στην οικονομική κατάσταση που βρισκόντουσαν το 2009, ότι λίγο είναι θα περάσει και θα γυρίσουμε πίσω στον καταναλωτικό παράδεισο απ΄όπου μας έδιωξαν οι Θεοί των Αγορών.
Ο εχθρός της Ελλάδας αυτή τη στιγμή είναι η υπερφίαλη και ανεδαφική αισιοδοξία των συμπατριωτών μας και η έλλειψη ρεαλισμού και προσαρμοστικότητας τους.
Το πραγματικό δίλημμα που τίθεται σε όλους μας δεν είναι :
Ανάπτυξη ή Πείνα
Είναι το : Υποτελής Εξαθλίωση ή Αξιοπρεπής Επιβίωση.
Αν δεν αντιληφθούμε όλοι ότι οφείλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας με τα βασικά της ζωής και τα απαραίτητα της ψυχής και του μυαλού μας όλα θα τελειώσουν γρήγορα.
Πρέπει να το φωνάξουμε για να τ΄ακούσουν κι αυτοί που βουλώνουν τ΄αυτιά τους ότι με κατεστραμμένη, υπόδουλη αιωνίως στις Εταιρείες χώρα δεν μπορεί να υπάρξουν Επιζήσαντες αλλά σκιές ανθρώπων που θα σέρνονται στην χωματερή της Ελλάδας και αυτοί και τα παιδιά τους.
Φωνάζουμε δυνατά , η ελπίδα είναι το όπιο του βλαμμένου, η αλήθεια το όπλο του αποφασισμένου.

Ακούει κανείς;


Σοφία Λαμπίκη
6/3/ 2012