Κυβέρνηση εθνικής πτώχευσης

Οδεύουμε προς το τέλος της Σωτηρίας μας.

Χτες αναχώρησε από την Ελλάδα ο Ανθύπατος Ρέσλερ έχοντας διαλέξει τα φιλέτα που οι Γερμανοί θα χρησιμοποιήσουν για να εγκαταστήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Κανόνισε τα νέα , βελτιωμένα ημερομίσθια των ιθαγενών εργατών που θα δουλεύουν στις γερμανικές επιχειρήσεις ως Gastarbeiters στην ίδια τους τη χώρα.
Με τις οδηγίες και των Ελλήνων βιομηχάνων βγήκαν απ΄τη μέση και οι ενοχλητικοί λόγω απεργιών Δημόσιοι Υπάλληλοι.

Απέμεινε πίσω ο μοιραίος πρωθυπουργός , μέγας ψεύτης και ολετήρας της πατρίδας του, για να κάνει τις τελευταίες του μανούβρες και να αποχωρήσει από το προσκήνιο έχοντας επιτυχώς εκτελέσει την αποστολή του.
Ύστατη πινελιά στο , από καιρό, έτοιμο σχέδιο , να εγκριθεί από την Βουλή των πτωμάτων η εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας που έχει ήδη συμφωνηθεί.
Αυτό θα γίνει κάτω από τη σκέπη Εθνικής Κυβέρνησης "Σωτηρίας" την οποία προετοιμάζει ο Γεώργιος ο Β΄ο Μικρός με σκοπό να αποχωρήσει στο εξωτερικό όταν αρχίσει να κυλάει πίσω το αίμα και η εξαθλίωση.
Οι Σύμμαχοι τον αναμένουν για να επιβραβεύσουν τις υπηρεσίες του.
Ακούγονται ως ονόματα Εθνικών Σωτήρων πρωθυπουργοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό όνειδος της εκποίησης εδαφών , ζώντων και τεθνεώτων.
Χωρίς τις ενοχλητικές εκλογές θα κυβερνήσουν, τί;

Μία Δημοκρατία που ψυχορραγεί με αστυνομικούς και δικαστικούς χαιδεμένους μισθολογικά και έτοιμους να προασπίσουν τα συμφέροντα των Αφεντικών.
Με έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας λιγότερο σοβαρό από τον Μπάρμπα-Μυτούση.
Με ένα πολιτικό σύστημα σαθρό , διαπλεκόμενο και τελειωμένο .

Αναχωρούν λοιπόν,σιγά-σιγά, και οι τοπικοί Έπαρχοι με φορτωμένες τις αποσκευές τους προμήθειες επί των δανείων και μελλοντικές θέσεις έμμισθων ομιλητών σε φόρουμς της αλλοδαπής όπου βιομήχανοι όρθιοι θα χειροκροτούν το Έργο τους.

Και πίσω τί μένει;
Μια κοινωνία κανιβάλων έτοιμη να αλληλοσπαραχθεί.
Μια κοινωνία ηλιθίων που ακόμα δίνει στις δημοσκοπήσεις άνω του 50% στα δύο κόμματα -εκποιητές της πατρίδας.
Μια Αριστερά που αδυνατεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων,να ενωθεί και να ενώσει.
Μια κοινωνία λαμογιών που ακόμα βγάζει τα χρυσά δόντια του πτώματος και τα πουλά.
Μπορούν οι λίγοι, οι ελάχιστοι,οι γνώστες , οι ενσυναισθάνοντες να δείξουν το δρόμο;
Και άν ακόμα τον δείξουν θα ακολουθήσει κανείς από το σαλεμένο πλήθος;

Φίλε θεατή
THE END

σλαμπίκη