Από το Καστελόριζο στο λαχανόρυζο με σως Εκτροπής

Στις 23 Απρίλη του 2010 ο Γιώργος μας είπε ότι ξεκινά το ωραίο μας ταξίδι για την Ιθάκη βάζοντας μας στο ΔΝΤ.
Χαρούμενοι οι Έλληνες έτρεξαν το καλοκαίρι που ακολούθησε στις παραλίες να λιαστούν καθότι δεν είχε αλλάξει κάτι στη ζωή τους, μόνο σε κάτι κοπρίτες Δημόσιους Υπάλληλους και συνταξιούχος είχαν κόψει τα Δώρα και τα Επιδόματα, ποιος δίνει σημασία;
Κάποιοι φωνάζανε τότε ότι αμέσως έπρεπε να κηρύξουμε Στάση Πληρωμών αλλά οι φωνές του καλύφθηκαν από τις ιαχές θριάμβου των τηλεδημοσιογράφων.
Πολλοί πιστέψανε τότε ότι Κάθαρση θα ερχότανε και τέλος των Λαμόγιων, αλλά κάποια ανησυχητικά σημάδια άρχισαν να φαίνονται την ώρα που ο λαός έκανε τα μπάνια του, και αφορούσαν τη Δικαιοσύνη.
Δεκαπλασίασαν το παράβολο της μήνυσης για να μην μπορεί ο κάθε ένας της μπλέμπας να προσφεύγει για το δίκιο του, άρχισαν οι παραγραφές σκανδάλων, κανένας δεν πήγαινε μέσα, η μάσα συνεχιζόταν ατιμώρητη, το ΣτΕ έκρινε ως συνταγματικό το Μνημόνιο1, οι εισαγγελείς επέτρεψαν τη συνεχή λειτουργία των καμερών στους δρόμους, αργότερα δε , όταν άρχισαν οι διαμαρτυρίες με γιαούρτια και άλλα εδώδιμα αποικιακά των πολιτών , είδαμε ποινές 3μηνες για ένα αυγό και 5μηνο για μισό κιλό αλεύρι που εκτοξεύθηκαν κατά πολιτικών αλλά ελεύθερους μεγαλοοφειλέτες και άλλους εκλεκτούς συμπολίτες μας.
Τότε φώναζα ότι το χειρότερο σε μια χώρα είναι να μην είναι ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη, ότι πάμε σε πλήρη συντηρητικοποίηση και ελεγχόμενη απονομή της αλλά ποιος έδινε σημασία ;
Και προχώρησε ο καιρός κι επειδή ούτε ο Γιώργος είναι κάπτεν ούτε σε καράβι μας είχε βάλει αλλά σε γαλέρα άρχισε το μαρτύριο των Δόσεων.
Κόψε 10 για να σου δώσω μία, κόψε 20 για να σου δώσω την επόμενη.
Η απαγορευμένη λέξη «δραχμή» έγινε φόβητρο και η «χρεοκοπία» ήταν ποινικά διωκόμενη.
Όταν το πολιτικό σύστημα, πλήρως αναντίστοιχο πια με τη λαική εντολή άρα παράνομο και έκπτωτο, έφτασε στο μη παρέκει, ο Γιώργος φώναξε «δημοψήφισμα» και πήδηξε απ΄τη βάρκα στο κανώ που είχε δίπλα.
Και τότε , αντί να πάμε σε εκλογές, τη αγαστή συνεργασία του φερόμενου ως Πρόεδρου της Δημοκρατίας, μας κατσικώθηκε στο σβέρκο ένα έκτρωμα τριπλής συγκυβέρνησης με δοτό πρωθυπουργό το ίδιο πρόσωπο που με κομπίνες μας έχωσε το ευρώ.
Κυβερνώντας 3 μήνες τώρα μας οδήγησε στο Μνημόνιο 2. Με το ζόρι. Έκοντες άκοντες. Κανείς δεν μας ρώτησε, απαντούσαν οι δημοσκοπήσεις για μας.
Αγκαλιά και χέρι –χέρι τα κανάλια, οι έμμισθοι προπαγανδιστές κουλαντρίζουν το κοπάδι κατά πως θέλουν, τρομοκρατούν , ουρλιάζουν, ψεύδονται, λοιδωρούν, ατιμώρητοι.
Είπαμε η Δικαιοσύνη είναι θεραπαινίδα των δανειστών πιά.

Και φτάσαμε στο χτες.
Κάηκε η Αθήνα. Στη Βουλή 199 φερόμενοι ως Έλληνες, ψήφισαν την απεχθή Σύμβαση που μας καθιστά υπηκόους του Δούκα του Λουξεμβούργου.
Από σήμερα εγώ δεν έχω πατρίδα.



Ας επιστρέψουμε στα χτεσινά.
 Μια μεγάλη διαδήλωση χτυπήθηκε από τα ΜΑΤ αναίτια , από πληροφορίες φίλων που ήταν στην πρώτη γραμμή μαθαίνω ότι η αιτία της εκτόξευσης των πρώτων χημικών, ήταν 3 νεράτζια.
Και άρχισε ένα πογκρόμ χημικών και ξυλοδαρμών που κράτησε τουλάχιστον 3 ώρες μέχρι ν΄ αρχίσουν οι πυρκαγιές.
Χιλιάδες άνθρωποι συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ στην προσπάθεια τους να επιστρέψουν στην πλατεία Συντάγματος. Στην προσπάθεια τους να σώσουν τη ζωή τους απ΄την ασφυξία.
Γλέζος και Θεοδωράκης ψεκάστηκαν, Όνειδος αλλά απόλυτα ταιριαστή συμπεριφορά στην εκτροπή που ζούμε. Γίγαντες πραγματικοί στάθηκαν όρθιοι, μπήκαν μάλιστα στο Κοινοβούλιο για να κοιτούν στα μάτια αυτούς που υπογράφουν την Προδοσία, όπως οι ίδιοι είπαν. Δεν έχουν τσίπα, γέροντες, αυτοί, είναι πολλά τα λεφτά…
Άκουσα τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών .
Με εξέπληξε η τοποθέτηση του ανόητου Σαμαρά που όμως –κατά τη γνώμη μου- είναι πιο κοντά απ΄όλες στην αλήθεια, είπε ότι σήμερα ζούμε αυτό που θάρθει αύριο αν δεν το προλάβουμε.
Η Αριστερά μίλησε για προβοκάτορες και παρακρατικούς.
Υπό πίεση οι δηλώσεις πιστεύω ή χωρίς μεγάλη κρίση. Τα μέτωπα των συγκρούσεων χτες ήταν τόσα πολλά και απλώνονταν σε τόσο μεγάλη έκταση χωροταξικά που αποκλείεται να ήταν όλοι προβοκάτορες και παρακρατικοί.
Ας δεχτώ ότι ήσαν κάποιοι απ΄αυτούς αλλά ποιος μπορεί να με πείσει ότι ανάμεσα στους χτεσινούς «ταραξίες» δεν υπήρχαν και εξαγριωμένοι άνεργοι ή απελπισμένοι νέοι άνθρωποι;
Και πώς άραγε φαντάζεται ο καθένας από μας την εξέγερση ; με γλαδιόλες; Με σοκολατάκια;
Θα τις δεχόμουνα τις δηλώσεις της Αριστεράς αν είχαν αποκαλέσει επίσης προβοκάτορες όλους αυτούς τους τηλεδημοσιογράφους που μέρες τώρα τρομοκρατούν ανελέητα, που μιλούν για δικτατορία. ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΙ.
Θα τις δεχόμουνα αυτές περί παρακρατικών αν αποκαλούσαν έτσι και τον δοτό πρωθυπουργό αφού στην ουσία είναι πέρα απ τη νομιμότητα του κράτους.
Αυτοί που τρομοκρατούν επί μήνες τους πολίτες απ τα κανάλια και το βήμα της βουλής, αυτοί που τον εξαθλιώνουν, που του στερούν το μέλλον, τη ζωή τους την ίδια , σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη Διακαιοσύνη, δεν ξέρουν ότι γεννούν τρομοκράτες;
Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ο απελπισμένος, αυτός που τα χάνει όλα , τα κάνει γης μαδιάμ όλα;
Όταν 6.000 αστυνομικοί κατεβαίνουν για πόλεμο δεν προκαλούν και τον πόλεμο;
Αν δεν θες να έχεις απέναντι σου μασκοφόρους να μην πετάς χημικά .
Αν δεν θες να έχεις απέναντί σου κουκουλοφόρους να μην συλλαμβάνεις ανθρώπους με βάση ό, τι έγραψαν οι κάμερες , όπως στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης.
Πολλοί πιστεύουν ότι χάρηκα που κάηκε η Αθήνα.
Λάθος μεγάλο. Κανείς δεν χαίρεται με την καταστροφή.
Χτες , την ώρα που έβλεπα να καίγεται το ΑΤΤΙΚΟΝ, σφίχτηκε η καρδιά μου, στη μνήμη μου ήρθε η μυρωδιά απ΄το πολυκαιρισμένο βελούδο των πολυθρόνων τους και η εικόνα του τεράστιου πολυέλαιου που κρεμόταν από την πανέμορφη οροφή του.
Πόνεσα βαθιά όταν είδα να καίγεται το κτίριο της Κοραή που ήταν το βιβλιοπωλείο του Πάλλη. Μάχη είχαμε δώσει πριν πολλά χρόνια να χαρακτηρισθεί διατηρητέο για να σωθεί από έναν εργολάβο που ήθελε στη θέση του να υψώσει γυάλινο μέγαρο (υποθέτω ότι τώρα θα το κάνει εύκολα).

Όμως αμέσως ήρθαν στο νου μου οι εικόνες των άστεγων του Ηρακλείου και της Πάτρας που πέθαναν στο δρόμο και σκέφτηκα ότι ούτε ένα δάκρυ δεν χύθηκε γι΄αυτούς σε αντίθεση με το πανέμορφο ιστορικό κέντρο που χτες κάηκε.
(Επιπρόσθετα τί υποκρισία να κλαίνε γι΄αυτό οι Άρχοντες της μπουλντόζας και των εργολάβων που κατέστρεψαν όλη την Αθήνα.)
Αν και ιστορικός είμαι και οπαδός του Ανθρωπισμού και πιστεύω, με πόνο είναι αλήθεια, ότι κανένα κτίριο δεν είναι πάνω από έναν άνθρωπο.

Τι βλέπω τώρα;
Βλέπω μια μαύρη, σκοτεινή περίοδο ν ΄ανοίγει μπροστά μας. Η κυβέρνηση θα ανασχηματισθεί για να πετάξει κάθε κοινοβουλευτικό βαρίδι της, θα μπούνε μέσα τραπεζίτες και τεχνοκράτες , σε καθεστώς πλήρους εκτροπής.
Οι εκλογές θα πάνε μακριά, θα χαθούν στην αχλή του Μύθου και αν –που δεν το βλέπω- γίνουν στην επόμενη περίοδο θα είναι αναπόφευκτα εκλογές βίας, νοθείας και τηλεοπτικής τρομοκρατίας.
Μπορεί να ανασταλούν και άρθρα του Συντάγματος περί ελευθερίας του συνέρχεσθαι ή το δικαίωμα στην απεργία, όπλο βέβαια η απεργία χωρίς αντίκρυσμα σε μία χώρα ανέργων.
Η βία θα αυξάνεται και έχουμε δύο δρόμους: ή θα είναι εξεγερσιακή ή θα είναι εγκληματική.

Υπάρχει δρόμος;
Άλλη μια φορά θα το πω ότι χωρίς έναν πνευματικό άνθρωπο να βγει μπροστά και να μιλήσει στην καρδιά και την περηφάνια των ανθρώπων δεν υπάρχει λύση ούτε ειρηνική ούτε δημοκρατική.
Και χωρίς Δικαιοσύνη η Εκτροπή είναι βέβαιη.
Ελπίζω να έχετε πάρει μαζί σας νερό.
Το Μέλλον είναι ήδη εδώ και με αφόρητη ξηρασία.

Σοφία Λαμπίκη
13/2/2012