Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Μία ημέρα απ΄τη ζωή της Σοφίας Καθηγήτοβιτς

Ξυπνητήρι στις 6.30.Καφές.Τρέξιμο,να είμαι στο σχολείο πρώτη για να βγάλω φωτοτυπίες το διαγώνισμα της πρώτης ώρας, ένα το φωτοτυπικό , μπουνιές παίζουμε ποιος θα πρωτοβγάλει.
Δεν είχα χαρτί αλλιώς θα τα έβγαζα σπίτι, έτσι κι αλλιώς στον δικό μου υπολογιστή τα γράφω, στον δικό μου εκτυπωτή τα τυπώνω, ένας δύο υπολογιστές για 40 καθηγητές, κι εκεί ξύλο παίζουμε ποιος θα πρωτοκάτσει.
Φτάνω ποδαράτα στις 7.20, μπαίνω τρέχοντας, η αγγλικών έχει πιάσει το φωτοτυπικό και βλαστημά, κόλλησε.
Δέκα χρόνων, τί να κάνει το έρμο; Μου παραχωρεί τη θέση της, του κάνω κάτι μαγικά και τυπώνει 27 αντίτυπα.
Ντριν.Προσευχή.
Γρήγορα μέσα,αμάν το απουσιολόγιο, στάση στο γραφείο, τρέχοντας στο όροφο.Οι μαθητές αργά -αργά μπαίνουν μέσα, διαγώνισμα γαρ και το ξέρουν.Παίρνω απουσίες, μοιράζω φωτοτυπίες ξεκινάμε.
Ντριν , πρώτο διάλειμμα, μικρό 5 λεπτά.Έχω στο ισόγειο δεύτερη ώρα αλλά κάποιοι μαθητές γράφουν ακόμα, ας τους δώσω τα 5 λεπτά.
Ντριν, κουδούνι για μέσα, τα μαζεύω άρον άρον και κατεβαίνω βολίδα στο ισόγειο, αν πάθει κάτι μαθητής σε τάξη μετά το κουδούνι για μέσα πάω φυλακή.
Φτάνω ασθμαίνουσα, απουσίες, να και κάποιες καθυστερημένες ..
-Πού είστε ρε παιδιά;
-Κυρία σε 5 λεπτά ούτε νερό δεν προλαβαίνουμε να πιούμε.Εμένα μου λες; το στόμα μου ξερό, κάπου έχω αφήσει έναν καφέ αλλά θα τον πιώ την άλλη ώρα που έχω κενό, την τρίτη.
Ντρίν.Δεύτερο διάλειμμα, δεκάλεπτο.Αδειάζω την τάξη απ τους μαθητές και πάω να βρώ τον ξέμπαρκο καφέ μου.
Με σταματά η μητέρα ενός μαθητή μου στο διάδρομο, να με ρωτήσει πώς πάει το παιδί.Είκοσι λεπτά συζήτηση.
Μετά κάτι με θέλει ο διευθυντής, ήρθε μια εγκύκλιος για τους φιλόλογους, να την βγάλω φωτοτυπία να την μοιράσω στους άλλους.
Ντρίν, μεγάλο διάλειμμα.Έχω μετά δύο ώρες σερί, έκθεση.
Πού στο διάολο είναι ο καφές; Αμάν, να πάω τουαλέτα.
-Μη, μου λέει, ο γυμναστής, όχι στις δικές μας, χάλασε το καζανάκι και περιμένουμε το Δήμο να στείλει υδραυλικό, να πας στων μαθητών.
Τρέχω στην αυλή, ουρά οι μαθήτριες.
Μπαίνω την ώρα που χτυπά το κουδούνι για μέσα.Γρήγορα, να μπω στην τάξη να μην σκοτωθούνε.
Φτάνω κάθιδρη.
-Κυρία, άρρωστη είστε;
Ντρίν.Διάλειμμα πεντάλεπτο για πέμπτη ώρα.
Κάθομαι στην τάξη.Δεν με βαστούν τα ποδάρια μου να ψάξω τον καφέ μου.
Έρχονται δυο μαθήτριες, μου λένε προβλήματα τους.Απαντώ όσο μπορώ και τους δίνω ραντεβού την άλλη ώρα που θα έχω σχολάσει, την έκτη.
Ντρίν.Τέλος το διδακτικό ωράριο αλλά πρέπει να περάσω τις απουσίες του τμήματος που είμαι υπεύθυνη, και να τηλεφωνήσω σε γονείς για δικαιολόγηση τους.Πού στο διάολο είναι ο καφές μου;
Από πίσω οι δυό μαθήτριες της προηγούμενης ώρας για να τελειώσουμε τη συζήτηση.
Πάει και το διάλειμμα.Πάω να περάσω απουσίες.Βρίσκω επιτέλους τον καφέ.Λάσπη, τον πίνω, τηλεφωνώ στους γονείς , πάει η έκτη ώρα.Θα κάτσω λίγο και την έβδομη μπας και διορθώσω κάποια διαγωνίσματα της πρώτης ώρας.
Με φωνάζει ο διευθυντής.Μια μητέρα με ζητά στο τηλέφωνο.
Ντριν. Σχόλασμα. Στο σπίτι τα διαγωνίσματα.
Πάλι καλά.
Σήμερα δεν είχα και εφημερία.

Σοφία Λαμπίκη, ευσυνείδητη  καθηγήτρια σε μια καθημερινή εργάσιμη σε ένα δημόσιο σχολείο, απεργός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου