του Δημήτρη Λαβατσή
(Θα δεχόμαστε την αδικία της ανισότητας σαν φυσική τάξη πραγμάτων ή θα
την ανατρέψουμε;)
Η πρόσφατη δήλωση του Μέργου, γ.γ του υπουργείου οικονομικών,
για τον υψηλό βασικό μισθό των 586 ευρώ
που «απολαμβάνουν» ίσως οι μισοί
εργαζόμενοι πολίτες της Ελλάδας, εκτός από ξεδιάντροπη είναι και δήλωση
«λαγού».
Είναι ξεδιάντροπη γιατί ο ίδιος μαζεύει τουλάχιστον 6- 7 χιλιάδες το μήνα από τις
αμοιβές του και χτίζει και καριέρα με τις γνωριμίες που καλλιεργεί στον
επιχειρηματικό κόσμο. Δεν θα μείνει άνεργος ο κ Μέργος.
Είναι όμως και δήλωση
«λαγού». Δίνει πάσα στον Σαμαρά να πει ότι με πολλές θυσίες των τραπεζιτών ,των δανειστών ,(
ματώνοντας το κεφάλαιο! ) μας εγγυάται
ότι όλοι θα πάμε όχι παρακάτω από τα 586 ευρώ! Όλοι όμως εκεί γύρω! Ισότητα:
όχι με ένα μίνιμουμ αξιοπρεπούς
διαβίωσης για όλους και κόψιμο των σκανδαλωδών μισθών των κ Μέργων και
μανατζαρέων των εταιρειών, Όχι!!!!.Ισότητα στην εξαθλίωση για ένα 70-80% του
πληθυσμού και οι υπόλοιποι ελεύθεροι να συσσωρεύουν και να απολαμβάνουν ανεξέλεγκτα,
ξεδιάντροπα προκλητικά: Οι κεφαλαιοκράτες, οι κάτοχοι χρήματος ,τα στελέχη των
εταιρειών, και όλος ο ηγετικός κορμός
που φωνάζει για την σωτηρία της πατρίδας και εννοεί την διατήρηση και επαύξηση
της ανισότητας για να ζουν αυτοί καλύτερα και εμείς χειρότερα.
Τις ίδιες μέρες βγήκε και η προοπτική κατασχέσεων, ακόμη και
της πρώτης κατοικίας, για χρέη προς το δημόσιο. Ακόμη και για χρέη κάτω από
3.000 ευρώ!
Ας μην έχουμε
αυταπάτες: θα ακολουθήσουν οι τράπεζες για όλα τα στεγαστικά με διακανονισμούς
δανείων που θα εκτείνονται στα επόμενα 60-70 χρόνια. Να πληρώνουν και τα
εγγόνια μας μέχρι τα γεράματά τους για δάνεια, και μάλιστα για πρώτηκατοικία, που πήραμε τον περασμένο
αιώνα!
Την ίδια στιγμή που πλησιάζουμε τα 2 και πάμε για 3
εκατομμύρια ανέργους στην χώρα μας, την ίδια περίοδο η κατασυκοφάντηση των κοινωνικών αντιδράσεων
έχει υπερβεί κάθε όριο. « Κάθε διαδήλωση
ή απεργία κάνει κακό στην κοινωνία.» Κάθε φορά που γίνεται απεργία , «κάποιοι
προνομιούχοι ταλαιπωρούν το κοινωνικό σύνολο και τρομάζουν τους επενδυτές που
θα φύγουν.» Ενώ αλλιώς θα μένανε σε μια αγορά που πεθαίνει!
Κάθε φορά τα συνδικάτα και οι «συντεχνίες» φταίνε για όλα. Όσοι
κλάδοι ή τμήματα επαγγελματικών κλάδων δεν έχουν ήδη εξαθλιωθεί προσφέρονται από τους
φασίζοντες δημοσιογράφους των καναλιών κυρίως, αλλά και των κιτρινοφυλλάδων, πανελλαδικών
και τοπικών, σαν στόχος στους απεγνωσμένους διπλανούς μας. Βρίζονται
σαν υπεύθυνοι για την εξαθλίωση των υπολοίπων, όσοι δεν έχουν εξαθλιωθεί ακόμη!
Γιατί ο καθηγητής, ο δάσκαλος, ο
υγειονομικός , ο υπάλληλος της καθαριότητας ή του γκισέ, ο εργάτης και όποιος τολμάει να απαιτεί να πληρώνεται ακόμη, όπως
και ο οδηγός του λεωφορείου ή ο υπάλληλος
του μετρό,ο ΔΕΗ τζής, όλοι αυτοί, είναι
στόχος! Γιατί μπόρεσαν να φτιάξουν
συνδικάτα και κατάφερναν, με αγώνες κατά το παρελθόν, να πιέζουν τους εργοδότες,
ιδιώτες και δημόσιο, και έτσι πετυχαίνανε περισσότερα από τον βασικό μισθό. Και
ανεβάζοντας τον πήχη του αποδεκτού μίνιμουμ τρόπου ζωής έμμεσα βοηθούσαν και τους αδύναμους
κλάδους.
Γιατί είναι κανόνας: όταν
οι κλαδικές συμβάσεις ήταν ικανοποιητικές αντίστοιχα «σπρώχνονταν προς τα πάνω» και οι
βασικοί μισθοί.
Ενώ αυτό που εδώ και 23 χρόνια, από την πρωθυπουργία Μητσοτάκη λέγεται με πείσμα από διάφορους Παπακωνσταντίνου και
Μέργους ή και Προβόπουλους (με 4.000.000
ευρώ δηλωμένο εισόδημα ο κ Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος!) , ότι δηλαδή άμα κοπούν οι «μεγάλες» αμοιβές
σε κάποιους κλάδους «προνομιούχων» θα μείνουν λεφτά για τους κατώτερους, είναι
ένα μεγάλο ψέμα και ένας ελεεινός εκβιασμός. Οι μόνοι που ωφελούνται από τις μεγάλες
περικοπές που έγιναν στους μισθούς και στις συντάξεις των 2000 έως1000
ευρώ(με στοιχεία 2010) και αφορούν περίπου το 50% των μισθωτών και
συνταξιούχων, είναι οι κάτοχοι χρήματος και το κεφάλαιο σε όλες
τις μορφές του. Αυξάνουν τα κέρδη και πιέζονται λιγότερο για φόρους. Γιατί μέσα
στον χαμό και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων τσακίστηκαν και αυτό
σημαίνει λιγότερες δαπάνες για μισθούς
άρα λιγότεροι φόροι για τα αφεντικά. Αντίθετα
ο κόσμος της μισθωτής εργασίας καλείται να τρώει τις σάρκες του. Και ο καθένας από εμάς σπρώχνεται από την προπαγάνδα
του μίσους και της διάσπασης να κανιβαλίζει
τον διπλανό του εργαζόμενο ή άνεργο! Κατάντησε αυτός που έχει μισθό 800 ευρώ τα μήνα για κάποιους να αποτελεί αντικείμενο φθόνου.
Οι ίδιοι αλητήριοι ,μέλη της κυβέρνησης και τα τσιράκια τους
από τον χώρο των δημοσιογράφων βρίζουν
λοιπόν τα συνδικάτα που δεν είναι πουλημένα, δηλαδή εργοδοτικά ή κυβερνητικά,
σαν «συντεχνίες» δηλαδή ότι «σκέφτονται μόνο κλαδικά». Και όταν
κάποια συνδικάτα- αυτά που δεν είναι εργοδοτικά ή κυβερνητικά- αρθρώνουν
πολιτικό λόγο τότε τα κατηγορούν για
πολιτικές σκοπιμότητες!
Για τους αλητήριους αυτούς καλά συνδικάτα είναι μόνον τα απολύτως υποταγμένα στην θέλησή των
εργοδοτών και των κυβερνήσεων.
Αυτοί έχουν την ενότητα της αγέλης των λύκων.
Εμείς μπορούμε να αντιπαρατάξουμε την ενότητα των
ανθρώπων;
Την αλληλεγγύη ,την ανθρωπιά ;Την αξιοπρέπεια των αγώνων
το πείσμα να μην έχουν την ικανοποίηση
οι εκμεταλλευτές μας να μας βλέπουν με
σκυμμένο το κεφάλι;
Προσωπικά
μεγάλωσα σε μια τέτοια καλή εποχή. Και πέρα από την βελτίωση των υλικών
συνθηκών που πετυχαίναμε, με σκληρούς αγώνες πάντοτε, ένα πράγμα υπήρξε για όλους μας ακόμη πιο σημαντικό, ίσως περισσότερο
από όλα τα άλλα μαζί : ότι αναγκάζονταν να μας υπολογίζουν.Τους αναγκάζαμε να
μας σέβονται Και κάποιες φορές μας φοβήθηκαν!
Θα τα καταφέρουμε να τους
φοβίσουμε και τώρα; Η απεργία της 20/2
είναι αντικειμενικά αφετηρία νέων αγώνων. Οι αγώνες αυτοί για να πετύχουμε
πρέπει να είναι σκληροί. Οι
αντίπαλοί μας μόνο έτσι θα υποχωρήσουν. Γιατί
είναι ταξικός πόλεμος.
Και στον πόλεμο δεν
υπάρχουν μέσοι όροι:
Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ!
Δημήτρης Λαβατσής
Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου