Περί ανάπτυξης ή πράσσειν άλογα

Δεν είμαι οικονομολόγος ή μάνατζερ αναπτυξιακών προγραμμάτων.

Δεν ανήκω στους  λομπίστες εταιρειών.

Έχω όμως έναν κοινό νου , μια απλή μαθηματική σκέψη και βαθιά γνώση Ιστορίας οπότε θα μου επιτρέψετε μερικές σκέψεις πάνω στην Ανάπτυξη που κραυγάζουν όλοι οι πολιτικοί μας ηγέτες , εξάλλου οι λέξεις ‘Ανόρθωσις’ και «Εκσυγχρονισμός» έχουν χρησιμοποιηθεί ως πολιτικά συνθήματα-συνήθως κενά περιεχομένου- από την εποχή τους Ελ.Βενιζέλου ( ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, αφού φώναξε το 1911 «Ανόρθωσις» έσυρε σε συνεχείς  πολέμους που κράτησαν δέκα χρόνια την Ελλάδα και χρειάστηκαν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες-φτηνά εργατικά χέρια για να υπάρξει μια μικρή ανάκαμψη μέχρι την χρεοκοπία του 1932)

Ας εξετάσουμε λίγο το σχεδιασμό της Ανάπτυξης σήμερα.

Μιλούν όλοι κυρίως για Παραγωγή Ενέργειας για εξαγωγή  και για Τουρισμό.

Η παραγωγή Ενέργειας έχει ως όχημα κυρίως την Ανάπτυξη στους ορεινούς όγκους και τα νησιά ανεμογεννητριών και στις πεδιάδες φωτοβολταικών πάρκων.

Ευθύς εξ αρχής αντιλαμβανόμαστε ότι η Ενέργεια που θα παραχθεί δεν θα χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των εγχώριων αναγκών παρέχοντας φτηνότερο ρεύμα στους πολίτες αλλά που κυρίως θα αποτελούσε κινητήρια δύναμη για νέες  επιχειρήσεις ή  βιομηχανίες που θα μπορούσαν να στηθούν.

Κάποιος θα αντέτεινε ότι θα εισπράττουμε πολλά πουλώντας το ρεύμα ως εξαγώγιμο πλούτο της χώρας μας. Δυστυχώς οι δηλώσεις του κου Παπαδήμου μιλούν για «φτηνή εξαγώγιμη ενέργεια» κάτι που δείχνει ότι τα έσοδα θα είναι αναντίστοιχα του προσφερόμενου πλούτου. Αυτό βεβαίως επιτείνεται και από τα υπογραφέντα αποικιοκρατικά Μνημόνια και τις πιέσεις των Δανειστών μας.

Ας εξετάσουμε και μία άλλη παράμετρο.

Διάβαζα τις προάλλες μια έκθεση της Διεθνούς Τράπεζας που προβλέπει καταρχήν Ευρωπαική και κατόπιν παγκόσμια Ύφεση της Οικονομίας για τα επόμενα 25 χρόνια κάτι βέβαια που διαβλέπει κάποιος και από τις πολιτικές ακραίας λιτότητας και περικοπής μισθών που είναι η γερμανική-ευρωπαική κατεύθυνση των πολιτικών των κυβερνήσεων.

Τα μοντέλα εξαγωγών ενέργειας ή τουριστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα έχουν υπολογιστεί με δεδομένα του 2007-09 και όχι τα νέα .

Μήπως λοιπόν ο σχεδιασμός είναι εξ αρχής λάθος αφού δεν θα υπάρχουν καταναλωτές για την Ενέργεια ή τον Τουρισμό που προσδοκούμε να πουλήσουμε ;

Ποια θα είναι η πηγή πλούτου σε μία κοινωνία φτώχειας και κρίσης;

Νομίζω, το Νερό και η Τροφή δλδ αυτά που ένας άνθρωπος θα στερηθεί τελευταία από όλα τα απαιτούμενα για να ζήσει.

Εμείς τι σχεδιασμό έχουμε για το Νερό;

Να το πουλήσουμε σε Ιδιώτες μην κάνοντας κανέναν σχεδιασμό εκμετάλλευσής του ως πηγής πλούτου.

Μήπως σχεδιάζουμε ρεαλιστικά και με όραμα ταυτόγχρονα τον πρωτογενή μας τομέα, δλδ την Αγροτική Παραγωγή και την Κτηνοτροφία , Μελισσοκομία, τη διαχείριση των θαλάσσιων αλιευμάτων;

Όχι βέβαια.

Ίσα –ίσα. Η παραχώρηση μεγάλων καλλιεργήσιμων εκτάσεων για φωτοβολταικά πάρκα και η παραχώρηση ορεινών όγκων για ανεμογεννήτριες μειώνει στην ουσία αυτές τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και στερεί από εργασία χιλιάδες ανθρώπους και μάλιστα ενώ εμφανίζεται μια επιστροφή νέων ανθρώπων στην επαρχία από τα μεγάλα αστικά κέντρα τον τελευταίο καιρό.

Μας λένε ότι με την Ανάπτυξη θα μειωθεί η Ανεργία αλλά δεν μας λένε πώς αφού οι ΑΠΕ δεν παρέχουν πολλές θέσεις εργασίας από τη φύση τους.

Από την άλλη έχει κάποιος κρατικός φορέας μετρήσει στατιστικά ποιοι είναι οι άνεργοι; Τι ειδικότητας είναι ; Τι προσόντα έχουνε; Πώς και σε ποιες δουλειές μπορούν να απορροφηθούν;

Λογικά , πρώτα δεν μετράς το Ανθρώπινο Δυναμικό σου και τις δυνατότητες του και μετά δεν φτιάχνεις το αναπτυξιακό σου πλάνο;

Γιατί λοιπόν γίνονται όλα ανάποδα εδώ;

Γιατί, νομίζω, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα, Παιδεία, Υγεία κλπ εδώ όλα σχεδιάζονται απέξω , δοκιμασμένα σε άλλα μοντέλα κοινωνιών και εισάγονται  με μεγάλη καθυστέρηση , όπως και τα γενόσημα φάρμακα , τουλάχιστον με μια δεκαετία καθυστέρηση.

Άρα μήπως και  στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε;

Πολύ φοβούμαι πώς ναι.

Καθότι Ανάπτυξη χωρίς Μέτρο και κυρίως χωρίς μέτρο τον Άνθρωπο είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Σοφία Λαμπίκη