Παρουσίες και σημασίες

Χριστόφορος Μερούσης.

Ένα άξιο θαυμασμού παιδί, κορμί ευθυτενές, αθλητικό, άνθρωπος που έχει δοθεί με πάθος στην αγάπη του για τον αθλητισμό. Ανήμερα του Πάσχα εκπροσώπησε την Ελλάδα μαζί με άλλους έξι αθλητές στον μαραθώνιο του Ρότερνταμ και τερμάτισε πρώτος Έλληνας και σε πολύ καλή θέση στη γενική κατάταξη, έκανε δε και προσωπικό ρεκόρ. Ένα παιδί της Χίου άξιο των συγχαρητηρίων και των ευχών όλων μας να ανέβει στα ψηλότερα βάθρα του παγκόσμιου στίβου και να φορέσει Ολυμπιακά μετάλλια διότι πραγματικά τα αξίζει.
Χριστόφορος Μερούσης.
Ένας δημοτικός σύμβουλος της παράταξης Νέα Αντίληψη, τον οποίον είδα προχθές να μπαίνει με τεράστια καθυστέρηση στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου κατά τη συζήτηση του θέματος για την "επένδυση" Ρόκα. Άργησε να παραστεί προφανώς λόγω προπόνησης, η οποία αποτελεί το σημαντικότερο όλων των ζητημάτων για εκείνον προσωπικά αλλά και για όλους μας που θα θέλαμε να τον δούμε Ολυμπιονίκη μια μέρα. Έλαβε λοιπόν τη θέση του σε ένα έδρανο δίπλα στους συναδέλφους του Δημοτικούς Συμβούλους, κάθισε ως μύγα μέσα στο γάλα για λίγη ώρα, έδειξε με τη στάση του ότι όλα αυτά που συζητούνταν και συνέβαιναν γύρω του ουδόλως τον αφορούσαν και ουδεμία διάθεση είναι να τα κατανοήσει, βαρέθηκε οικτρά εντός μισής μονάχα ώρας και αποχώρησε, ευθυτενής και ήρεμος όπως εμφανίστηκε, αφήνοντας πίσω του όλους εμάς να λάβουμε αποφάσεις δίχως αυτόν, την γνώμη του και την θεσμοθετημένη ψήφο του.
Συμπέρασμα:
Οι άνθρωποι που είναι ταγμένοι σε έναν σκοπό τον οποίον υπηρετούν με αυταπάρνηση και φτάνουν σε επιτυχίες, οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν και τιμούν τον τόπο με τα επιτεύγματά τους και τις επιδόσεις τους, οι άνθρωποι που υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο με χίλιους δυο τρόπους και γι αυτό εκτιμώνται και αγαπιούνται ευρέως, οφείλουν πρώτα απ' όλα οι ίδιοι να προστατεύουν τον εαυτό τους και τον ρόλο τους, να μην σκορπίζουν ασυλλόγιστα τα χαρίσματά τους και να μην απομυθοποιούν την ιδιότητά τους. Να μην αναλώνονται και να μην θέτουν εαυτούς επί παντός επιστητού ταγούς, να μην διασπώνται.
Έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες του ίδιου φαινομένου. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση να στελεχώνεται από ανθρώπους δοσμένους ψυχή τε και σώματι σε άλλα πεδία προσφοράς, από ανθρώπους άριστους σ' αυτό που τάχθηκαν για να υπηρετήσουν. Και τους βλέπουμε στα έδρανα του κάθε Συμβουλίου να είναι πολύ μικροί, πολιτικοί νάνοι. Αμίλητοι, δίχως γνώμη, ή όταν λάβουν κάποτε θέση να είναι ρηχή, δίχως σαφή πολιτική άποψη, να κάνουν τους παπαγάλους του κάθε συμφεροντολόγου επαγγελματία πολιτικάντη, να άγονται και να φέρονται από ανθρώπους οι οποίοι σε κανονικές συνθήκες δεν θα μπορούσαν ούτε να αρθρώσουν λέξη εμπρός τους. Κι έτσι αυτοί οι άνθρωποι και τα έργα τους καταρρέουν στα μάτια μας διότι η τέχνη του να είναι κανείς κορυφαίο πολιτικό ον είναι πολύ δύσκολη και θέλει εξίσου με τις άλλες μεγάλο πάθος, δόσιμο και αυταπάρνηση.
Εν κατακλείδι, τέτοιου είδους επιλογές ενεργής συμμετοχής στα κοινά από κορυφαίους άλλων πεδίων, είναι ευχής έργον για την πολιτική και για τον τόπο αρκεί όμως οι άνθρωποι αυτοί να μπουν στον πολιτικό στίβο την κατάλληλή τους στιγμή. Αφού έχουν νιώσει πως έφτασαν τον προσωπικό επιθυμητό τους στόχο, πως ό,τι είχαν να δώσουν το έδωσαν στον τομέα τους, πως ό,τι είχαν να πάρουν το πήραν από εκεί, να νιώθουν ότι ο ένας τους κύκλος έκλεισε επιτυχώς κι ανοίγει ένας άλλος, εξίσου σημαντικός με τον προηγούμενο, ίσως και πιο σημαντικός ακόμη, τον οποίον έχουν υποχρέωση να υπηρετήσουν με το ίδιο πάθος και την ίδια αυταπάρνηση διότι δεν έχει να κάνει μόνο με τους εαυτούς τους αλλά με ολόκληρη την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν, και βέβαια με το μέλλον και του τόπου τους και την προοπτική των επόμενων γενιών.
Οι ευθύνες όλων μας είναι μεγάλες και όπως λέει ο σοφός λαός, δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δεν χωρέσανε ποτέ.

Γιάννης Μακριδάκης