Και παίζει με τον πόνο μας αλλά και με τις ζωές μας
Σε συνέντευξη που παραχωρεί στην γερμανική εφημερίδα "Frankfurter Allgemeine Zeitung", ο κ. Στουρνάρας εκφράζει την ικανοποίησή του, για την πρόσφατη ψήφιση πακέτου μέτρων, από την Βουλή και τονίζει ότι υπάρχει καλό πολιτικό κλίμα, ενώ οι κυβερνητικοί εταίροι διευκολύνουν το έργο του, καθώς δεν εγείρουν παράλογες απαιτήσεις. Ερωτώμενος δε για την κατάσταση στην ελληνική κοινωνία, δηλώνει ότι έχει γίνει πιο ήρεμη και ότι "σε καμμία περίπτωση δεν βρισκόμαστε κοντά σε κοινωνική έκρηξη"......
"Είναι οδυνηρό, διότι κατά την διάρκεια της διαδικασίας μετάβασης, δημιουργείται ανεργία και δεν έχουμε χρήματα για να δημιουργήσουμε κοινωνικό δίκτυο.
Αλλά οι Έλληνες είναι υπομονετικοί. Υπάρχουν μόνο διαμαρτυρίες από τον δημόσιο τομέα. Οι προβλέψεις ότι θα καιγόταν η Αθήνα στις διαδηλώσεις δεν επιβεβαιώθηκαν. Οι άνθρωποι έχουν γίνει σιωπηλοί γιατί βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ", σημειώνει ο κ. Στουρνάρας..............
.....Δεν υπάρχει μηχανισμός που θα βγάλει την Ελλάδα από την ύφεση.....
(Ανήμερα το Πάσχα ο ακούραστος Στουρνάρας αφου δήλωσε τα παραπάνω
πήγε κι αυτός να γιορτάσει.........).
Ανέκαθεν είχα ένα πρόβλημα με το θράσος του ψέμματος.Και ειδικά με αυτό που ενδύεται επιστημονικοφανείς εκφράσεις και χρησιμοποιεί το κύρος της,τάχα μου ουδέτερης, επιστήμης για να μας πείθει να δεχόμαστε την ερμηνεία των πραγμάτων όπως βολεύει τους ισχυρούς και εκμεταλλευτές. Προσωπικά βιώματα-σπούδαζα οικονομικά και την ίδια στιγμή που τράβαγα δωδεκάωρα σκληρής δουλειάς διάβαζα οικονομικές θεωρίες εξοργιστικά εκτός πραγματικότητας όπως για τις πολλές επιλογές και την ελευθερία που έχει ο εργαζόμενος απέναντι στους εργοδότες!- μου διέλυσαν πολύ γρήγορα κάθε ευπιστία απέναντι στην "ουδετερότητα" των κοινωνικών επιστημών .
Και με έμαθαν το δίκιο μιας παλιάς παροιμίας που έλεγε :"σαράντα ραβδιές σε ξένο κώλο δεν πονάνε!" . Με θυμώνουν λοιπόν αυτοί που διερμηνεύουν τους πόθους και τα συναισθήματα,παίζοντας με τους φόβους και τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων όντας ασφαλείς οι ίδιοι.Ασφαλείς και απρόσβλητοι οι ίδιοι και ο τρόπος ζωής τους από τις πολιτικές που οι ίδιοι προωθούν και που έχουν αυτά τα ολέθρια αποτελέσματα στις ζωές της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού .Αυτά που ζούμε τα τρία τελευταία χρόνια, με επιταχυνόμενη ένταση.
Προσπαθώ να ξεπεράσω τον θυμό μου: να μας ερμηνεύει ένας αστός,ένα αστόπαιδο που δεν βίωσε ποτέ στο πετσί του τι εστί οκτάωρο δεκάωρο ,δεκατετράωρο, δουλειάς ταπεινής (και όχι το να το παίζεις μάνατζερ ή υπουργός )είναι ήδη κατ αρχήν ένα ζήτημα. Και θα μπορούσα να το δω και με συμπάθεια: εφόσον ένας αστός (την καταγωγή ) προσπαθεί να μπει στον κόπο του άλλου ,να αφουγκραστεί τι συμβαίνει αυτή η προσπάθεια μπορεί να δείχνει έναν άνθρωπο που υπερβαίνει την τάξη του,σπάει τους φραγμούς και από εντιμότητα
ΠΑΙΡΝΕΙ ΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΔΙΚΟ.Η παγκόσμια ιστορία έχει τέτοιες λαμπρές περιπτώσεις να επιδείξει Ο Μαρξ, ο Λένιν ,ο Γκάντι, ο Τσε, ο Μπάτσης που εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη, είναι κάποιοι που μου έρχονται άμεσα στο νου. Αρνήθηκαν τα προνόμια της τάξης τους καθώς και τις δυνατότητες τους για μια ζωή βολεμένη και αφιερώθηκαν στους αγώνες για έναν πιό δίκαιο κόσμο. Αλλά και πολλές χιλιάδες κοινωνικοί αγωνιστές σε όλον τον κόσμο λιγότερο γνωστοί ή ανώνυμοι που προέρχονται από την αστική τάξη, μας δείχνουν την σχετική αυτονομία της συνείδησης από το υλικό συμφέρον
ΑΛΛΑ
να μας ερμηνεύουν και να μιλάνε για λογαριασμό μας τύποι που δεν γνώρισαν ποτέ την ανέχεια ,την δυσκολία,την ανασφάλεια για το αυριανό ή και το σημερινό ψωμί και την στέγη, εμείς να πονάμε,να έχει φτάσει η ψυχή μας στα δόντια και αυτοί οχυρωμένοι πίσω από τις οικονομικές και κοινωνικές βεβαιότητες της κοινωνικής τους τάξης και τις καβάντζες τους να μας λένε "δεν πονάτε και τόσο,απλώς δυσκολεύεστε"; Και ακόμη "είσαστε ήρεμοι και σιωπηλοί διότι βλέπετε φως στην άκρη του τούνελ!".¨Οταν 3 χρόνια δικτατορικής συμπεριφοράς και πλήρους αναισθησίας απέναντι στις καθολικές αντιδράσεις της κοινωνίας έχουν απελπίσει τον κόσμο που αναρωτιέται "τι άλλο να κάνουμε;"Αυτό κι αν είναι αυθαίρετη ερμηνεία και περιφρόνηση της λογικής.Μια χωρίς καμμία ντροπή αποδοχή της ανισότητας και της αδικίας σαν φυσικής τάξης πραγμάτων.
Και αναρωτιέμαι: ο άσχετος σπουδαγμένος του London School of Economics δεν καταλαβαίνει ότι άλλο άνεργος 2 μήνες και άλλο άνεργος επί χρόνια ; Γι αυτόν η ανεργία είναι ένα στατιστικό μέγεθος και ευκταία! παρ ότι δυσάρεστη καταστροφή παραγωγικών δυνατοτήτων.Δεν καταλαβαίνει ότι είναι καταστροφή της ζωής;Δεν του πάει το μυαλό ότι όποιος ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ συντελεί με την πολιτική του σε αυτήν την καταστροφή ΕΊΝΑΙ ηθικος αυτουργός για δεκάδες αυτοκτονίες; ΔΕΝ καταλαβαινει οτι ειναι δολοφονος;
Το καταλαβαίνει.Και δηλώνει ότι λυπάται!(τι μου λες!!!) Αλλά αποφεύγει να το πολυκουβεντιάζειγιατι το θεωρεί αναγκαίο κακό.
Για το καλό μας!
Έχει την άποψη που εδώ και 20 χρόνια έχει επικρατήσει αφού εκφράστηκε από έναν Ελβετό αν θυμάμαι καλά πρωτοπόρο του σιναφιού των νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων: "Οι άνεργοι είναι τα σκουπίδια,το λίπασμα της ανάπτυξης. "
(Συνέχεια τις επόμενες μέρες)
--
Δημήτρης
Λαβατσής
μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου