Μικρή κριτική στο βιβλίο του Γ.Μακριδάκη "Του Θεού Το Μάτι"

Tο τελευταίο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη κινείται πάνω σε δύο ομόκεντρους κύκλους του Χρόνου.

Ο ένας, ο μικρός, είναι η χρονική περίοδος ανάμεσα  στις  δύο , κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 στη χώρα μας.

Ο άλλος, ο μεγάλος , είναι ο Χρόνος ως Ενιαυτός, ως Δύναμη παρούσα στη ζωή του ήρωα του Πέπονα αλλά και όλων μας.

Ο μικρός χρόνος επηρεάζει τη μικρή ζωή μας, ο μεγάλος κινείται αργά και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε εύκολα τις αλλαγές του αφού ο δικός μας, ο βιολογικός μας χρόνος, είναι μόνο μια στιγμή του αιώνιου κύκλου της Ζωής.

Ο Γ.Μ. γράφει εμφανώς το βιβλίο του ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις χωρίς να γνωρίζει το τελικό αποτέλεσμα. Το προβλέπει όμως σχεδόν μέσα απ΄τις προσωπικότητες των ηρώων του, ένα πάνθεον της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.

Ο υποταγμένος Πέπονας που νομίζει ότι είναι οικογενειακή του υποχρέωση η ψήφος σε ένα κόμμα που τον «τακτοποίησε»

Η αντάρτισσα σύντροφός του, η Νυφίτσα , όπως την λέει ο πρωταγωνιστής, ξύπνιο μυαλό, πρακτική αλλά πιθανότατα και αυτή δεν κάνει το τελικό βήμα απεξάρτησης απ΄το παλιό.

Ο Κότσυφας, αναρχικός κομμουνιστής –κατά τον Πέπονα-,λόγια, θεωρίες αλλά στα πρακτικά της εφαρμογής των μάλλον πιο αυθεντικός δείχνει ο πρωταγωνιστής.

Γύρω απ΄τον κεντρικό ήρωα κινούνται δορυφορικά πολλά πρόσωπα, αδρά σκιαγραφημένα, πολύ όμως ενδιαφέροντα για να αποτελέσουν αργότερα κεντρικούς χαρακτήρες άλλων βιβλίων του συγγραφέα.

Και βέβαια, και πάντα, ήρωας και αυτού του βιβλίου του Μακριδάκη, η Φύση, τα ταπεινά φυντάνια, τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα.

Και το Μάτι Του Θεού.

Ένας δεντροβάτραχος, νομίζω, που κρυμμένος στο δρυ ,αόρατος, όλα τα βλέπει, όλα τα ακούει και όποτε νομίζει, παρεμβαίνει με τη φωνή του.

Δεν την ακούνε όλοι τη φωνή του αλλά την ακούει ο Πέπονας, αυτό το ταπεινό ανθρωπάκι που πέρασε όλη του τη ζωή, υπακούοντας νόμους και κανόνες ενός καταρρέοντος πολιτικού συστήματος έχει το άγγιγμα του Θεού να ακούει, να βλέπει αυτά τα θαύματα της Φύσης που άλλοι δεν μπορούν.

Αυτός ο Πέπονας είναι ο κηπουρός του Θεού, φροντίζει το περιβόλι του, σαν άλλος Νώε μαζεύει τους σπόρους , τους φυτεύει, ξαναφτιάχνει τη ζωή απ΄την αρχή και την διατηρεί για να την παραδώσει στους επόμενους, μόνο που μάλλον δεν υπάρχουν επόμενοι να παραλάβουν τη σκυτάλη του φυλάσσοντα την Κιβωτό.

Ο Γ.Μ. αντιμετωπίζει τον Πέπονα του, με αγάπη και μεγάλη τρυφεράδα,

Βλέπει ότι αυτό το υποταγμένο ανθρωπάκι που δεν σηκώνει κεφάλι σε κανέναν, απ΄το κόμμα του μέχρι τη γυναίκα του, αυτός ο μικρός ανθρωπάκος που μιλά με τα σκιάχτρα και τις βαλανιδιές, είναι το αλάτι της γης, πέρα απ΄τις αδυναμίες του, αυτός το μικρό ανθρώπινο σαμιαμίδι σώζει τελικά τον κόσμο, όχι με αυτά που ψηφίζει ή αυτά που δεν λέει αλλά  με αυτά που πράττει.

Ο συγγραφέας  έχει επιλέξει για τον εαυτό του, ως alter ego στο βιβλίο του, τον Κότσυφα, τον αναρχικό κομμουνιστή, όψιμο της επιστροφής στη φύση, σκεπτόμενο αμφισβητία.

Όμως στην πραγματικότητα το alter ego του συγγραφέα στο βιβλίο δεν είναι αυτός, δεν είναι καν άνθρωπος, είναι τελικά ο Φραγκούλης, το δεντροβατράχι που κοιτά τους άλλους κρυμμένο στο δέντρο.

Έτσι κι ο συγγραφέας κρυμμένος στο δέντρο του εκεί στη Βολισσό, παρατηρεί πόνους , καημούς, λάθη, εγκλήματα, ανθρώπινες αντιφάσεις, τα βλέπει και τ΄ ακούει όλα και πού και πού μας φωνάζει, μας τα λέει, γράφοντας ένα βιβλίο του.

Και περιμένει απ΄τους Πέπονες αυτού του κόσμου, αυτού του τόπου να τον ακούσουνε.

Να τον ακούσουμε.

Σοφία Λαμπίκη

Πάτρα: Έδωσαν τα χρήματα της εκδρομής για την επέμβαση μαθητή άλλου σχολείου

Μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης δίνουν τις τελευταίες ώρες οι μαθητές της Γ’ τάξης του Λυκείου των Δεμενίκων στην Πάτρα,οι οποίοι προχώρησαν σε μια κίνηση η οποία θα συζητηθεί αλλά και  θα μείνει χαραγμένη για καιρό στις μνήμες των μελών του συνόλου της  εκπαιδευτικής κοινότητας της περιοχής.

Οι μαθητές του λυκείου πριν από  λίγες ημέρες πληροφορήθηκαν μέσω  mail, που έστειλε προς όλα τα σχολεία της περιοχής η διεύθυνση του 11ου Γυμνασίου της Πάτρας,  για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει μαθητής του συγκεκριμένου σχολείου, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Κόσμος"

Πρόκειται για μαθητή ο οποίος πάσχει από ινομύωμα εγκεφάλου και χρειάζεται οικονομική ενίσχυση για την ιατρική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Αμέσως μόλις  οι μαθητές της Γ’ Λυκείου των Δεμενίκων πληροφορήθηκαν για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ο μαθητής του 11ου Γυμνασίου, έλαβαν την απόφαση, όλα τα χρήματα που έχουν συγκεντρώσει για την πραγματοποίηση της πενταήμερης εκδρομής τους, να τα διαθέσουν για τις ανάγκες της νοσηλείας και πραγματοποίησης της εγχείρησης.

Σήμερα Αντιπροσωπεία των μαθητών του Λυκείου Δεμενίκων θα επισκεφθεί στο Νοσοκομείου τον μικρό μαθητή και θα παραδώσει τα χρήματα που προορίζονταν για την εκδρομή.

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/188259

ΝOMURA: "Έρχεται κατάσχεση καταθέσεων στην Ελλάδα για να καλυφθούν τα ελλείμματα"

H Eλλάδα είναι η πρώτη υποψήφια χώρα να επιβληθεί κατάσχεση καταθέσεων και εξ αυτού του λόγου κινδυνεύει με bank-run αναφέρει σε έκθεσή της ο ιαπωνικός χρηματοοικονομικός κολοσσός Nomura. “Η Ελλάδα είναι οικονομικά κοντά στην Κύπρο και η αλληλεξάρτησή της με την Κύπρο την καθιστά πολύ καλό υποψήφιο”, σημειώνουν. “Αλλά υπάρχουν πολλές άλλες χώρες που μπορεί να εκτεθούν σε ένα καθεστώς αποσταθεροποίησης των καταθέσεών τους”.

Για να διαπιστώσουν ποιες χώρες κινδυνεύουν περισσότερο με τραπεζικό πανικό (bank run), οι αναλυτές της Nomura ανέτρεξαν στις ξένες καταθέσεις και στο μερίδιο που αυτές κατέχουν επί των συνολικών καταθέσεων κάθε τραπεζικού συστήματος.

Κοιτάζοντας τις ξένες καταθέσεις επιχειρήσεων και νοικοκυριών, η Nomura διαπιστώνει ότι πιο ευάλωτες είναι η Μάλτα, το Λουξεμβούργο και η Εσθονία, όπου το ποσοστό των μη ευρωπαϊκών καταθέσεων είναι πολύ υψηλότερο του κοινοτικού μέσου όρου.
Εάν ληφθούν υπόψη και οι καταθέσεις ξένων χρηματοοικονομικών οργανισμών, τότε οι πιο επισφαλείς χώρες είναι η Ελλάδα, η Μάλτα, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Ισπανία, με την Ελλάδα να κινδυνεύει να υποστεί "κούρεμα" τραπεζικών καταθέσεων ως αντιστάθμισμα των δημοσιονομικών προβλημάτων της.

Πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο διαμορφώνονται, επίσης, οι καταθέσεις μη ευρωπαϊκών χρηματοοικονομικών ομίλων στην Πορτογαλία, όμως, τα επίπεδά τους (στο 15% του συνόλου) είναι σαφώς χαμηλότερα σε σχέση με εκείνα των παραπάνω χωρών.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

http://medispin.blogspot.gr

Μια συνέντευξη παρωδία

του Γιάννη Μακριδάκη

Την περασμένη εβδομάδα επικοινώνησε τηλεφωνικά μαζί μου τοπικός δημοσιογράφος, ιδιοκτήτης ραδιοφώνου, τηλεοπτικού σταθμού και εβδομαδιαίας εφημερίδας και μου είπε ότι θέλει να κάνουμε μια συνέντευξη στην τηλεόραση, στα πλαίσια μιας εβδομαδιαίας εκπομπής που έχει και παρουσιάζει διάφορους ανθρώπους του τόπου.

Μου έκανε εντύπωση η επιλογή του προσώπου μου διότι εδώ στο νησί μόνο σε εκτίμηση δεν με έχουν όλοι αυτοί οι τύποι των εξουσιών και του χρήματος αλλά δεν το πολυμελέτησα κιόλας. Πολύ κακώς. Μου είπε ότι δεν θέλει να ασχοληθούμε με την τοπική πραγματικότητα, αλλά να μιλήσουμε για την λογοτεχνία και για τα ευρύτερα ζητήματα. Γι’ αυτό δέχτηκα την πρότασή του και βρέθηκα στις 8.30 το πρωί του περασμένου Σαββάτου στο στούντιό του, όπου θα γινόταν η μαγνητοσκόπηση της εκπομπής, οποία θα μεταδοθεί σήμερα το βράδυ κι ακόμα δεν την έχω χωνέψει.

Ανάβουν οι κάμερες και ξεκινάει τον πρόλογο:

Φιλοξενώ σήμερα τον Μακριδάκη που είναι μια προσωπικότητα η οποία θα μπορούσε να είναι από τρομοκράτης της 17Ν μέχρι καλόγερος, λέει και μένω εμβρόντητος. Και συνεχίζει: Αν μου λέγανε πως έβαζε βόμβες με την 17Ν δεν με εξέπληττε.

Καταλαβαίνετε τι έπαθα. Πρωί Σαββάτου, έξω από τα νερά μου, αντί να είμαι στα φυτά μου, να κάθομαι δίπλα σε έναν άνθρωπο που λέει όλες αυτές τις παπάρες μπροστά στις αναμμένες κάμερες.

Για να είμαι ευγενικός και να μη σηκωθώ να φύγω, (διότι δεν έχω καμιά εμπειρία από κάμερες και εκπομπές, οπότε αργότερα το σκέφτηκα ότι ήταν μαγνητοσκόπηση και θα έπρεπε να έχω κόψει την εκπομπή και να ‘χω φύγει από την πρώτη αυτή στιγμή), του απάντησα χιουμοριστικά ότι βάζω βόμβες από ντοματάκια άνυδρα και με αυτόν τον τρόπο έκανα μια προσπάθεια να εγκλιματιστώ κάπως στο μαρτύριο της μιας ώρας, που όπως φαινόταν πεντακάθαρα, θα με υπέβαλλε (αφού ως βλαξ και χωρικός δεν έβγαλα το μικρόφωνο να απελευθερωθώ και να μην ξαναπατήσω εκεί)

Και όντως έτσι ήταν. Μαρτύριο μέγιστο. Ήταν τόσο βαρετό και εξοργιστικό όλο αυτό που ακολούθησε, ώστε δεν είχα καμιά διάθεση ούτε να απαντήσω όπως θα θελα στις ερωτήσεις του.

Προχωράμε στην πρώτη ερώτηση η οποία έχει σχέση με την λογοτεχνία και δεν είναι άλλη από το αν βγάζω λεφτά από τα βιβλία.

Λέω μέσα μου, Γιάννη την πάτησες και είσαι απόλυτα υπεύθυνος για όλο αυτό που σου συμβαίνει διότι το ξερες, το ψιλλιαζόσουν κι όμως δεν το απέφυγες.

Πάμε παρακάτω και αρχίζει να με ρωτάει για ποιον λόγο κυκλοφορώ συνέχεια ντυμένος με “παλιά ρούχα” και δεν είμαι καλοντυμένος να με βλέπει η κοινωνία να με χαίρεται!

Εκεί έχει πλέον ανέβει το αίμα μου στο κεφάλι. Θα πρεπε να σηκωθώ και να κάνω μια γύρα τον εαυτό μου μπρος στην κάμερα, να δούνε την αμφίεσή μου οι θεατές και να τον ρωτήσω αν την εγκρίνει αλλά δεν το σκέφτηκα εκείνη την ώρα, είχα συνεχώς το μυαλό μου αλλού μιας και το επίπεδο της συζήτησης ήταν τόσο υψηλό, ήμουν και θολωμένος από τα νεύρα. Με τον εαυτό μου τα είχα και όχι μ’ εκείνον. Ψέλλισα κάτι του στυλ ότι ποτέ δεν με ενδιέφερε το φαίνεσθαι και πως δεν είμαι καταναλωτής απλά για να καταναλώνω αλλά μέσα μου είχα αρχίσει να εξοργίζομαι για όλο αυτό που μου συνέβαινε, σε μια στιγμή μου φεύγει κι από τα χέρια το στυλό που κρατούσα και πετάγεται προς την κάμερα, παρωδία.

Και τέλος, πάει στο ψητό. Με ρωτάει γιατί βρίζω τους ανθρώπους που έχουν μια διαφορετική άποψη από μένα! Εννοεί βέβαια γιατί δεν κάθομαι ήσυχος να με καβαλάνε οι γελοίοι παραγοντίσκοι και πολιτικάντηδες της τοπικής συμφοράς αλλά γράφω συνεχώς κείμενα εκθέτωντάς τους και χαρακτηρίζοντάς τους κάποτε κάποτε με όποιον χαρακτηρισμό ταιριάζει στην περίσταση.

Και για να χρυσώσει το χάπι, αρχίζει το παραμύθι ότι με αυτή τη συμπεριφορά μου μειώνω το έργο μου στα μάτια του κόσμου, για να πάρει την απάντηση βέβαια ότι δεν με εδνιαφέρει κανενός η αναγνώριση και ότι είμαι πολιτικό ον που νιώθει την ανάγκη να παρεμβαίνει στα κοινά του τόπου του και δεν είμαι συγγραφέας που κάθεται να παρατηρεί αφ’ υψηλού τα ανθρωπάκια και την δράση τους από κάτω του. Θα θελα να του πω οτι νιώθω εκφραστής της οργής και της αγανάκτησης των πουλιών, των δέντρων, των φυτών και των ζώων απέναντι στην ύβρη και τα εγκλήματα των αντπυξιολάγνων αλλά, όπως είπα και πριν, μετρούσα τα λεπτά για να τελειώσει η υψηλού επιπέδου συνέντευξή μας και να φύγω (αφού ούτε ακόμα και τότε είχα σκεφτεί να τον αφήσω στα κρύα του λουτρού και να πετάξω το μικρόφωνο από πάνω μου)

Μετά από όλα αυτά πήγαμε κάπως να πιάσουμε τα θέματα του τρόπου ζωής στη φύση και της πρότασης ζωής που προτείνω αλλά και πάλι, σε κάθε τι που έλεγα αντέτεινε φτηνές ατάκες του στυλ “ναι, αλλά ρεύμα έχεις”, “ναι αλλά αυτοκίνητο έχεις”, “ναι, αλλά ίντερνετ έχεις” και διάφορες τέτοιες γελοιότητες, οι οποίες δεν επιδέχονται κανενός είδους σοβαρή έκθεση ή ακόμα και αντιπαράθεση απόψεων.

Με λίγα λόγια έπεσα θύμα της βλακείας μου, να μην αποφύγω μια τέτοιου είδους έκθεση και είμαι αδικαιολόγητος διότι βλέπω και ξέρω.

Σηκώθηκα κι έφυγα απολύτως χαλασμένος. Αυτή είναι τοπική πραγματικότητα, δυστυχώς. Γι’ αυτό έχω κλειστεί μαζί με τα φυτά στο μούρκι και όποτε ξεχαστώ και βγω, το μετανιώνω.

 http://yiannismakridakis.gr/?p=2674

Βόμβα έξω απ΄το σπίτι του εφοπλιστή Νίκου Τσάκου στην Ακρόπολη.

Έκρηξη βόμβας σημειώθηκε στην περιοχή της Ακρόπολης  στις 8.30 μ.μ.
Είχε προηγηθεί προειδοποιητικό τηλεφώνημα στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είκοσι λεπτά νωρίτερα.
Η  βόμβα είχε τοποθετηθεί στην πρασιά που βρίσκεται στο πλάι του κτιρίου όπου στεγάζεται και το γραφείο του του χιώτη εφοπλιστή Νίκου Τσάκου στην οδό Ροβέρτου Γκάλι και Προπυλαίων .
Από πληροφορίες υπάρχουν σοβαρές υλικές ζημιές αλλά όχι τραυματίες.
Ο Νίκος Τσάκος ανήκει στο στο τόπ 100 της λίστας της Λόυντ και ο στόλος του Ομίλου  αριθμεί πάνω από 70 πλοία .Περίπου 25 απ΄αυτά έχουν ελληνική σημαία.



φωτό απ΄την περιοχή αμέσως μετά την έκρηξη, του Μάκη Συνοδινού

Ελεύθεροι Κατακτημένοι

Ένα κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.

Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.

Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;

Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.

Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.

Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!

Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;

Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;

Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.

Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!

Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;

Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...

Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δεν ζει καλά, κανείς δεν ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι». 

Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.

Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, ας πούμε τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε. Ξέρουμε καλά πως ότι έμεινε εκτεθειμένο (το γιατί είναι μια άλλη κουβέντα, που ελπίζω πως θα γίνει), ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.

Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.

Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε... Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.

Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει. 

Αλκίνοος Ιωαννίδης

24 Μαρτίου 2013

 http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm?id=67045

Όλα στον αέρα παρά τις αποφάσεις του Eurogroup - Ποιά είναι τα σενάρια για το κούρεμα των καταθέσεων

- Εγγυημένα τα ποσά ως 100.000 ευρώ και στις δύο τράπεζες
- Άγνωστο τι θα γίνει με το “κούρεμα” για τα ποσά άνω των 100.000 στην Κύπρου
- Κοντά στο 30% θα είναι το κούρεμα αναφέρει ανώτατη κρατική πηγή
- Πότε θα ανοίξουν οι τράπεζες και ποιο θα είναι το πλαφόν στις μεταφορές κεφαλαίων και στις αναλήψεις

Σύμφωνα με τελευταία ανάρτηση του Guardian, ποσά κατάθεσης που ξεπερνούν τις 100.000 ευρώ, το πιθανότερο σενάριο είναι πως θα υποστούν κούρεμα της τάξεως του 30%, για κάθε επιπλέον ευρώ πέραν του εγγυημένου από την ΕΚΤ αρχικού ποσού των 100.000 ευρώ. Επίσης, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις το κούρεμα των καταθέσεων θα εφαρμοστεί ανά καταθέτη, ως φυσικό πρόσωπο. 

Την συγκεκριμένη πρόβλεψη την έκανε ο προεδρεύων της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της κυπριακής Βουλής Νικόλας Παπαδόπουλος σε ραδιοφωνικό σταθμό της Ιρλανδίας. Μεταξύ άλλων ανέφερε: "Δεν έχω γίνει αποδέκτης ακόμα κάποιας επίσημης ανακοίνωσης, αλλά αυτό το 30% είναι πλέον το ποσοστό που ακούγεται περισσότερο στους διαδρόμους..."

Για όλες τις καταθέσεις λοιπόν ως τις 100.000 ευρώ, τόσο εκείνες που ήταν ως σήμερα στη Λαϊκή και μεταφέρονται στην Κύπρου, όσο και για εκείνες της τραπέζης Κύπρου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, τα ποσά ως 100.000 ευρώ δεν κουρεύονται.

Παράλληλα το ποσό των 100.000 ευρώ υπολογίζεται ανά φυσικό πρόσωπο. Δηλαδή εάν ένα ζευγάρι έχει λογαριασμούς στην τράπεζα υπολογίζεται ποσό από 100.000 ανά άτομο.
Ταυτόχρονα στην περίπτωση που ένα πρόσωπο έχει κατάθεση (ή καταθέσεις) 200.000 ευρώ, τότε μένει αλώβητο το ποσό μέχρι τις 100.000 και επέρχεται αυτομάτως κούρεμα στο υπόλοιπο ποσό.

Πέραν αυτών των ρυθμίσεων όμως σε όλα τα άλλα βασικά ζητήμα επικρατεί ενα κλίμα αβεβαιότητας και μυστικοπάθειας.
Πολλά βασικά ερωτήματα εξακολουθούν να μην έχουν απαντηθεί ακόμα και τώρα, με ένα από τα βασικότερα να είναι ποιο θα είναι τελικά το ποσοστό του κουρέματος για τα ποσά άνω των 100.000. Παράλληλα παραμένει άγνωστο πότε θα πραγματοποιηθεί αυτό το κούρεμα, αλλά και το πότε θα είναι διαθέσιμο το υπόλοιπο ποσό μετά το κούρεμα στους καταθέτες.

Με άλλα λόγια, εάν αύριο ανοίξουν οι τράπεζες θα μπορούν οι καταθέτες (έστω πως έχει επέλθει και το κούρεμα) να κάνουν ανάληψη του ποσού τους; Θα συνεχίσει να υπάρχει πλαφόν αναλήψεων; Θα υπάρξει πλαφόν μεταφοράς ποσού;
Είναι χιλιάδες εκείνοι που έχουν ουσιαστικά δεσμευμένα τα χρήματά τους αυτή τη στιγμή στις κυπριακές τράπεζες και δεν γνωρίζουν πότε θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στην περιουσία τους. Τί προβλέψεις έχουν γίνει σε περίπτωση μαζικής εκροής καταθέσεων και αντιμετώπισης έκρυθμων κοινωνικά καταστάσεων, εφόσον τα χρηματοπιστωτικά καταστήματα στερέψουν από ρευστό;

Έτσι παρά τις εγγυήσεις για τις καταθέσεις μέχρι τις 100.000 ευρώ, το υπόλοιπο τοπίο παραμένει θολό, καθώς παραμένει ασαφές το τί μέλλει γενέσθαι όταν ανοίξουν οι τράπεζες. Φήμες αναφέρουν το ενδεχόμενο να υπάρξουν περιορισμοί στις μεταφορές κεφαλαίων της τάξεως των 10.000 ευρώ ανά μήνα, όπως επίσης άγνωστο παραμένει το τί περιορισμοί θα ισχύσουν μόλις ανοίξουν οι τράπεζες όσον αφορά στα καθημερινά ποσά ανάληψης κατ' άτομο. Μέχρι στιγμής, με τις τράπεζες να παραμένουν κλειστές, το πλαφόν έπεσε από τα 260, στα 120 ευρώ ημερησίως.

Τα “νούμερα” ωστόσο λένε κάποιοι δεν βγαίνουν. Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα είναι οτι το ποσό των 9,2 δισεκατομμυρίων, που οφείλει η Λαϊκή Τράπεζα στον ELA μεταφέρεται στην Τράπεζα Κύπρου και έτσι η τράπεζα αποκτά μεγαλύτερο πρόβλημα. Ως χρέος μπορεί προσωρινά να παγώνει, μπορεί η ΕΚΤ να λέει ότι θα διασφαλιστεί η ρευστότητα της τράπεζας, όμως πολλοί βάζουν μεγάλα ερωτηματικά για το μέλλον και για την ανάγκη ενός νέου κουρέματος.

Σε κάθε περίπτωση, τα χείλη των ιθυνόντων τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Μεγαλόνησο προς το παρόν παραμένουν ερμητικά κλειστά, επιτείνοντας το κλίμα αμφιβολίας, αβεβαιότητας και άγχους σε ολόκληρη την σκληρά δοκιμαζόμενη κυπριακή κοινωνία, που σταδιακά θα αρχίσει να μετράει και απολύσεις εργαζομένων, άνθρωποι που είναι ιδιαιτέρως αμφίβολο το κατά πόσον θα μπορέσουν να ξαναβρούν δουλειά. Σύμφωνα με πολλά ξένα δημοσιεύματα, σταδιακά τα συναισθήματα οργής του πληθυσμού αρχίζουν να αντικαθίστανται από μια γενικευμένη αίσθηση απογοήτευσης...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Χάθηκε η Λαϊκή και το παιχνίδι – Επιστρέφει ηττημένος ο πρόεδρος και πληγωμένη η Κύπρος

Βρυξέλλες: Η εκταμίευση της πρώτης δόσης του δανείου στην Κύπρο αναμένεται τον Μαΐο

Financial Times: Σαν τα αρπακτικά ξένες τράπεζες βομβαρδίζουν τους Ρώσους μεγαλοκαταθέτες με προσφορές

http://www.newsit.com.cy/default.php?pname=Article&art_id=111065&catid=31

Ο κουμπαράς της ζωής σου.

Μεγάλωσες στον παλιό καπιταλισμό.

Από μικρό σου μάθανε να είσαι δουλευτής και οικονόμος.
Χαράμισες η ζωή σου ολάκερη δουλεύοντας, αποθηκεύοντας σπυρί σπυρί.
Δεν έβλεπες τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, δούλεψες δυό δουλειές , μπάρκαρες, είχες ένα μαγαζί απ΄το πρωί μέχρι το βράδυ εκεί.
Δεν είχες ελεύθερο χρόνο, θεώρησες χασούρα μια βολτα στο πουθενά, ένα βιβλίο,ένα ούζο σε ένα μπαλκονάκι,δεν μέτραγαν σε χρήμα, σε οικονομίες.
Έλεγες "να βάλω ένα κεραμίδι στο κεφάλι μου, να πάρω ένα σπίτι στα παιδιά μου, ένα αυτοκίνητο, ένα εξοχικό.."
Ξεκινούσες το πρωί απ΄το σπίτι σου και γυρνούσες το βράδυ κουρέλι, να δεις τιβί, να κοιμηθείς και ξανά και ξανά.
Και πέρασε όλη σου η ζωή και τα απέκτησες.

Και τώρα άλλαξε ο καπιταλισμός και θα στα πάρουν όλα πίσω.
Κυρίως δεν σου παίρνουν αυτά που έφτιαξες.

Σου παίρνουν τη ζωή που αντάλλαξες με αυτά.
Τις στιγμές που δεν έζησες δουλευοντας, τις χαρές που παρέκαμψες σαν άχρηστες αφού δεν έβγαζαν το πολύτιμο χρήμα.
Αυτό που θα σε έκανε άνθρωπο αντάλλαξες με την ιδιοκτησία.
Και στην παίρνουν, αμείλικτοι.
Και απομένεις πίσω ένα κουφάρι χωρίς μνήμες, στεγνό,έχοντας χάσει το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής πριν σου πάρουν τα υλικά , τον ελεύθερο χρόνο και την ψυχή σου.

Και τώρα τί;
μάθε τουλάχιστον στα παιδιά σου ότι μόνο αυτά που έχεις στο μυαλό και την καρδιά σου δεν μπορεί κανείς να σου τα πάρει.

Σοφία Λαμπίκη

Σύνταγμα, μαθητική παρέλαση, 24/3/2013

Να γιορτάζεις την ημέρα της Επανάστασης του 21. Στο Σύνταγμα 
(φωτό ΑΠΕ)

Εκτοξεύονται αμφισβήτηση και αποδοκιμασία για Ε.Ε. και ευρώ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ

Ανησυχητική άνοδο του ευρωσκεπτικισμού στην Ελλάδα καταγράφει το δεύτερο μηνιαίο βαρόμετρο της Metron Analysis για την «Κ.Ε.», με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ευρώ να συγκεντρώνουν -για πρώτη φορά μέσα στα τριάμισι χρόνια της κρίσης- τόσο υψηλά ποσοστά αμφισβήτησης στην ελληνική κοινή γνώμη (40,4% υπέρ της διάλυσης της Ε.Ε., 45% κατά του ευρώ).

Το χάσμα ευρωπαϊκών λαών-ευρωπαϊκής ηγεσίας βαθαίνει και η χαμηλή εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινής γνώμης, που πλήττει το ελληνικό πολιτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια, αφορά πλέον και το πολιτικό, θεσμικό και νομισματικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η Ε.Ε. και το ευρώ έχουν γίνει συνώνυμα των πολιτικών της λιτότητας και της επιβολής της γνώμης της ισχυρής Γερμανίας. Πέραν του ότι δεν προσφέρουν όραμα και δεν εμπνέουν τον ελληνικό λαό, δεν αποτελούν πλέον παράγοντα ασφάλειας για μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινής γνώμης.

Η ελληνική κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη έναντι της Ευρώπης. Το 38% ζητεί να προχωρήσει η πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε., ενώ το 40,4% ζητεί τη διάλυσή της, όταν ένα μήνα πριν ο ίδιος συσχετισμός ήταν 45,6% υπέρ της πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε. και 25,9% υπέρ της διάλυσής της! Από την ανάλυση των απαντήσεων προκύπτει ότι το 40,4% των πολιτών, που ζητούν τη διάλυση της Ε.Ε., μοιράζεται οριζόντια στα κόμματα, καθώς υπέρ της διάλυσης της Ε.Ε. δηλώνει το 28% των ψηφοφόρων της Ν.Δ., το 53% του ΣΥΡΙΖΑ, το 47% των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, το 63% του ΚΚΕ, το 73% της Χρυσής Αυγής, το 27% της ΔΗΜΑΡ και το 16% του ΠΑΣΟΚ.

Εντυπωσιακά υψηλό, σχεδόν καθολικό, είναι το ποσοστό της ελληνικής κοινής γνώμης που εκτιμά ότι υπεύθυνη για αυτήν την κατάσταση στην Ευρώπη είναι η Γερμανία. Το 96% των Ελλήνων πολιτών απαντούν ότι το Βερολίνο ενδιαφέρεται για τα γερμανικά συμφέροντα και όχι για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Επίσης, ενδεικτικά του κλίματος αμφισβήτησης είναι τα ευρήματα που δείχνουν ότι μέσα σε μόλις ένα μήνα (στον οποίο βεβαίως κυριαρχεί η κυπριακή κρίση) οι θετικές γνώμες για την Ευρώπη έχουν μειωθεί από το 65% στο 55%, ενώ και σε ό,τι αφορά το ευρώ οι θετικές γνώμες έχουν περιοριστεί από το 64% στο 53%, έναντι του 45% των αρνητικών απαντήσεων.

Παράλληλα, το 80% των ερωτηθέντων απαντούν ότι τα πράγματα στην Ευρωζώνη εξελίσσονται χειρότερα σε σύγκριση με ένα χρόνο πριν, ενώ φαίνεται ότι οι πολίτες αναζητούν διέξοδο σε θεσμικές λύσεις που θα δώσουν περισσότερη συμμετοχή στους λαούς κατά τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, όταν το 81% τάσσεται υπέρ της απ' ευθείας εκλογής προέδρου της Ε.Ε. από τους πολίτες και το 65% τάσσεται υπέρ της προώθησης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος σε δημοψηφίσματα.

Η ταυτότητα της έρευνας

Η έρευνα διεξήχθη τηλεφωνικά σε πανελλαδικό δείγμα 1.002 άτομων από τις 19 έως τις 20/3/2013. Η Metron Analysis είναι μέλος της Esomar και του ΣΕΔΕΑ.

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=352386

Η Αμανή είναι το απάγκιο της Χίου, του Γιάννη Μακριδάκη

Η Βορειοδυτική Χίος, η Αμανή, με κέντρο την Βολισσό ήταν πάντοτε ιδιαίτερος τόπος. Σκληρά βουνά, μερωμένα από τον ανθρώπινο μόχθο αλλά και μικροί κάμποι εύφοροι με νερά γάργαρα που δίνουν ζωή. Χωριά μικρά με σπίτια πέτρινα, ένα με το βουνό. Ομορφιά απαράμιλλη.

Η παραγωγή της Αμανής σε σύκα, σε μύγδαλα, σε κηπευτικά, σε στάρια, σε ζωντανά, σε σούμα, σε κάρβουνα έπαιρνε από παλιά τον δρόμο της θάλασσας και τα μονοπάτια των βουνών για να κατέβει στην πόλη. Χωρικοί γεωργοί και Βολισσιανοί έμποροι έζησαν και μεγάλωσαν τα παιδιά τους από αυτόν τον τόπο.

Στην γερμανική κατοχή του 41-44 η Αμανή έθρεψε και έσωσε από τον θάνατο εκ πείνας πάρα πολύ κόσμο. Γερμανοί στην Αμανή δεν πάτησαν παρά μόνο δύο στη Βολίσσό. Τα χωριά ολόγυρα δεν είδαν Γερμανό κατακτητή ποτέ.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Κατακτητής δεν έχει φανεί ακόμα στην Αμανή. Είναι το μόνο αδούλωτο κομμάτι της Χίου και από τα λίγα της ελληνικής επικράτειας. Πηγή χρήματος και οικονομικής κρίσης στην Αμανή δεν υπάρχει. Ούτε Τράπεζα ούτε ΑΤΜ ούτε τίποτα που να θυμίζει της Ευρώπης την κατάντια. Εδώ υπάρχουν μόνο πηγές νερού και καρπών της γης. Και άνθρωποι που αγαπούν αυτόν τον επίγειο παράδεισο, τον πονούν, ζουν μαζί του παρατηρώντας τη φύση, καλλιεργώντας τη γη και ποθώντας να αφήσουν το κορμί τους μέσα της όταν έρθει η ώρα τους.

Η Αμανή είναι το απάγκιο του νησιού. Και γι αυτό είναι πολύτιμη και μονάκριβη. Διότι έτσι που έχει γίνει ο κόσμος, απάγκια πλέον δεν έχει. Είναι σπάνια τα απάγκια.

Γι' αυτό οι μόνιμοι κάτοικοί της αλλά και οι πολλοί και σταθεροί επισκέπτες της, δεν επιθυμούν να την δουν να αλλοτριώνεται. Να χάνει το μεγαλείο της και να παραδίνεται κι αυτή, όπως κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε μια ανάπτυξη που θα της στερήσει τον σπάνιο και μοναδικό της πλούτο, ο οποίος δεν είναι άλλος από την φύση, την ηρεμία, την ελευθερία και την ζωή στο περιθώριο του χρηματοοικονομικού συστήματος, για να της φέρει εδώ θέσεις εργασίας, πληρωμένης δουλείας, χρήμα και κρίση. Η Αμανή είναι πλούσια και δεν χρειάζεται χρήμα. Οι κάτοικοί της είναι οι πιο πλούσιοι του νησιού. Ζουν ελεύθεροι μαζί με τη φύση και τη γη τους, αναπνέουν και τρέφονται καθαρά, μπορούν να θρέψουν πολλούς ακόμα ανθρώπους με τα προϊόντα τους και δεν επιθυμούν να ανταλλάξουν την αυτάρκεια, την ηρεμία και την ελευθερία τους με καμία ανάπτυξη απ' αυτήν που ξέρουμε και είδαμε την κατάντια της.

Αν η Αμανή πέθαινε, θα ήταν ήδη νεκρή. Εδώ και μισόν αιώνα, κάθε τόσο όλο και κάποιοι φωνάζουν και κρούουν κώδωνες κινδύνου πως η Αμανή πεθαίνει και πως δεν έχει μέλλον. Μα η Αμανή ζει ακόμα. Και όχι μόνο ζει αλλά παράγει κιόλας. Κι όλο και έρχονται άνθρωποι να ζήσουν κοντά της, με τη γη και τα φυτά της. Κι εκείνη ακόμα μπορεί να έχει τους ανθρώπους της ευχαριστημένους, ευτυχείς, μακριά από τη μιζέρια του χρήματος. 

Όποιος φωνασκεί για την Αμανή και δήθεν νοιάζεται για αυτήν, είναι υποκριτής. Νοιάζεται μονάχα για το τομάρι του και την βάζει μπροστά μόνο και μόνο για να του δοθούν ευκαιρίες εκμεταλλευτεί αυτόν τον μοναδικό παρθένο πανέμορφο και πάμπλουτο τόπο. Είναι νταβατζής και ψάχνει τρόπους να την εκπορνεύσει επειδή του μυρίζει κέρδος. 

Μα οι άνθρωποι της Αμανής ξέρουν πολύ καλά από κέρδος. Ξέρουν πως κέρδος είναι η βροχή και το χιόνι που πέφτουν στο Πελινναίο και κατεβαίνουν τα στραγγίσματα ως τα Μαγεμένα για να γεμίσουν τα πηγάδια, ξέρουν ότι κέρδος είναι το μπόλι της μαντερινιάς που έπιασε, ξέρουν ότι κέρδος είναι τα κουκιά που σπείρανε του Άη Νικόλα και τόσα άλλα ακόμα τέτοια ταπεινά και ύψιστα είναι το κέρδος τους.

Αφήστε ήσυχη την Αμανή κύριοι επενδυτές και αιρετοί.

Η Αμανή ζει και ευτυχεί και δεν έχει ανάγκη τις αναπτυξιακές προτάσεις κανενός όψιμου τιμητή της. Έχει πρωτογενή τομέα ζηλευτό, έχει τουρισμό ήπιο και σταθερό, που αφήνει όσο χρήμα είναι απαραίτητο και σέβεται τον τόπο. Μπορεί να θρέψει κι άλλους ανθρώπους ακόμη η Αμανή. Μπορεί να ζήσει πολλούς νέους ακόμα αρκεί να έρθουν πίσω σεβόμενοι τον τόπο και τις παραδόσεις του, σεβόμενοι τη γη και με όρεξη να δουλέψουν, να παράξουν και να νιώσουν την ελευθερία της, την ομορφιά και την ευτυχία που αυτή προσφέρει μαζί με τα προϊόντα και τους καρπούς της.

Η Αμανή επιβάλλεται να μείνει μακριά από την καταστροφική πορεία του κόσμου προς την ανάπτυξη της Ύβρης. Επιβάλλεται να την διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού σαν ένα απάγκιο για ώρα ανάγκης που θα μας σώσει όλους είτε ζούμε εδώ είτε στην πόλη της Χίου, είτε οπουδήποτε. 

Λίγα πράγματα έχει ανάγκη μόνο

Βιολογικό καθαρισμό στη Βολισσό άμεσα, ένα μόνιμο συνεργείο του Δήμου για να γυρίζει τα χωριά και να κάνει τις μικροεπισκευές και τις καθαριότητες (ξεχορταριάσματα κλπ) αλλά και να εξυπηρετεί κάποιους γέροντες κατοίκους, και κάποια έργα πολύ μικρής κλίμακας (ιδιωτικά και δημοτικά) προς την κατεύθυνση του τουρισμού κυρίως στην Βολισσό και στα Αγιάσματα για να μπορέσει να ξεδιπλώσει όλες της τις δυνατότητες. 

Όλα τα υπόλοιπα τα έχει η Αμανή και τα προσφέρει απλόχερα σε όποιους την εκτιμούν και την αγαπάνε. 

( Το παραπάνω κείμενο είναι η εισήγηση του Γιάννη Μακριδάκη , την οποίαν δεν άφησε να κάνει ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Στ. Καμπούρης, στερώντας του αντιδημοκρατικά το δικαίωμα του λόγου.Την εισήγηση απέστειλε ο Γ.Μ.)

Τσίπρας: Δεν είναι ανίκανοι στο Eurogroup, είναι κυνικοί γκάνκστερ

«Δεν είναι ανίκανοι στο Eurogoup, είναι κυνικοί γκανκστερ», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη Τύπου εξαπολύοντας επίθεση στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα σχετικά με την απόφαση για την Κύπρο.

Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξέφρασε την αμέριστη υποστήριξή του στον κυπριακό λαό και κατηγόρησε τον πρωθυπουργό πως τα τελευταία εικοσιτετράωρα «δεν έχει τολμήσει να ψελλίσει ούτε μία κουβέντα για το ‘Όχι’ των Κυπρίων».

Κατηγόρησε επίσης τον Γιάννη Στουρνάρα ότι συμπεριφέρθηκε χειρότερα και από τον Βολφγκανγκ Σόιμπλε προτείνοντας στους Κυπρίους να υποκύψουν στον εκβιασμό και μάλιστα εντός επομένων ωρών. «Χθες στην Βουλή είπε ανοησίες απεύχεται να επιτύχει η διαπραγμάτευση των Κυπρίων», γεγονός που όπως είπε είναι «ντροπή και όνειδος» τόνισε.

«Το όχι των Κυπρίων είναι το όχι όλων των λαών της Ευρώπης» ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας και έκανε λόγο για αμήχανη στάση της κυβέρνησης. Παράλληλα διερωτήθηκε «τι ποτά πίνουν όταν γράφουν στο διαδίκτυο πως η κυπριακή βουλή
απέρριψε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ».

http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-eurogroup-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81

Ν.Χουντής σε Πρόεδρο Eurogroup: Είστε ανίκανοι ή έχετε κάποιους άλλους σκοπούς;

Νίκος Χουντής πρός Πρόεδρο Eurogroup, κ. Dijsselbloem:
• «Στο Eurogroup είστε ανίκανοι ή έχετε κάποιους άλλους σκοπούς όπως ο κ. Σόϊμπλε;»
• «Εσείς σε ποια (ασφαλή) τράπεζα βάζετε το μισθό σας, κ. Πρόεδρε;»

Εσείς σε ποια τράπεζα βάζετε το μισθό σας; Υπάρχει σήμερα ασφαλής τράπεζα στην Ευρώπη; Διότι, «το λάθος σας στο Eurogroup ήταν τεράστιο. Αναρωτιέται, όμως, κανείς, εάν είστε τόσο ανίκανοι ή έχετε κάποιους άλλους σκοπούς, όπως ο κ. Σόιμπλε, που κάλεσε τους επενδυτές να φύγουν από την Κύπρο και να τοποθετήσουν τις καταθέσεις τους σε πιο ασφαλείς χώρες, όπως στη Γερμανία». Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής, απευθυνόμενος στον Πρόεδρο του Eurogroup, κ. Dijsselbloem, σήμερα το πρωί, στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Ο Νίκος Χουντής, στην τοποθέτησή του, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «ο κ. Σόιμπλε έκανε ξεκάθαρο τον έναν από τους δύο στόχους που εξηγούν γιατί η Γερμανία επιδίωξε αυτή την καταστροφική λύση για την Κύπρο» και ανέγνωσε τη δήλωση του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών, ο οποίος έλεγε ότι «όποιος επενδύει τα χρήματά του σε χώρες που έχουν λιγότερους φόρους κι όπου ελέγχεται λιγότερο, όταν οι τράπεζες δεν είναι βιώσιμες, θα έχει προβλήματα». Συνεχίζοντας ο Νίκος Χουντής, τόνισε συμπερασματικά: «Δηλαδή ο κ. Σόϊμπλε ξεκαθάρισε τον ένα στόχο. Φύγετε από τις τράπεζες χωρών όπως της Κύπρου κι ελάτε στις γερμανικές τράπεζες. Δεν είπε, όμως, τον άλλο, τον ανομολόγητο, στόχο, δηλαδή να αγοραστεί δωρεάν το φυσικό αέριο στην Κύπρο, όπως συμβαίνει με τα περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα».

Τέλος, απευθυνόμενος, με ειρωνική διάθεση, στον Πρόεδρο του Eurogroup, τον κάλεσε να δηλώσει σε ποια τράπεζα «καταθέτει το μισθό του», αφού σήμερα, δεν υπάρχει ασφαλής τράπεζα στην Ευρώπη, μετά από το τεράστιο λάθος του Eurorgoup να προτείνει δήμευση μέρους των καταθέσεων στην Κύπρο.

Στην απάντησή του ο Πρόεδρος του Eurogroup αναφέρθηκε σε προσπάθειες «εξισορρόπησης ενός πακέτου το οποίο θα επέτρεπε να υπάρξει ένα νέο μέλλον στην Κύπρο και συγχρόνως να υπάρξει μία συνεισφορά από την ίδια την Κυπριακή οικονομία. Ήταν αναπόφευκτο τουλάχιστον κατά την άποψη του Eurogroup ότι θα υπήρχε κάποια συμβολή των καταθετών. Αυτό νομίζω ότι είναι η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω στο ερώτημά σας. Αν είμαστε ανίκανοι, ή όχι, αυτό θα το αφήσω σε σας να το κρίνετε».

Το βίντεο με το διάλογο Ν.Χουντή και J.Dijsselbloem, εδώ:

http://youtu.be/FUiMhaRwD0Q

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ ΣΤΟ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΝΗ.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες.

Έχουμε πληθώρα ΄΄master plans΄΄, πάνω στο θέμα που συζητάμε.

1988: Αναπτυξιακό συνέδριο νησιών Β. Αιγαίου.

1994-Όργανο Βορειοχωρούσικων Συλλόγων Χίου Αττικής- προτάσεις για την ανάπτυξη των βορειοχώρων.

1996 Σχέδιο Ανάπλαση Βορειοδυτικής Χίου από την τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου.

…

1996- Διαχείριση υδάτινων πόρων- Αμανής και Χίου πάλι από την Νομαρχιακή Αυτ/ση.

1996-Δηλώσεις Σημίτη για πρόγραμμα δράσεως για την ανάπτυξη των νησιών του Αιγαίου.

«Τις πταίει» για το γεγονός ότι τόσα χρόνια δεν έχει γίνει τίποτε; Είχαμε και έχουμε τρεις υπουργούς όλα αυτό το διάστημα. Κοτσακάς-ΠΑΣΟΚ, Τσουρή-ΠΑΣΟΚ, Μουσουρούλης-ΝΔ.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί, ενώ υπάρχουν σχέδια επί σχεδίων γιατί να μη δουλεύει το σύστημα, περιοριζόμενος στα τελευταία 30 χρόνια? Ανίκανοι πολιτικοί? Μέτρια πρόσωπα, αυτόδουλος λαός που λέει ο Βάρναλης?

Για μας αυτή η κατάντια της Αμανής, του νησιού, της πατρίδας έχει ονοματεπώνυμο. Είναι το σύστημα που ανάμεσα στα κέρδη μιας δράκας επιχειρηματιών και τις ζωές ανθρώπων, διαλέγει να υπηρετήσει τα κέρδη των πρώτων.

Ανάμεσα στο να ζήσει ένα χωριό ή μια περιοχή, ή ένα νησί και μία τράπεζα διαλέγει να ζήσει η τράπεζα. Είναι το σύστημα που ανάμεσα στο να δώσει 1,7 δις ευρώ στη Χίο ή να τα δώσει στη ΡΟΚΑΣ επιλέγει να τα δώσει στη ΡΟΚΑΣ ιμπεΡΤΡΟΛΑΓΙΑ για τις τεράστιες βιομηχανικές ανεμογεννήτριες. Είναι το σύστημα του καπιταλισμού.

Η δική μας έρημος είναι ο δικός του παράδεισος. Όταν λοιπόν ψάχνουμε να δούμε τι πάει στραβά στα  master plans δε θα βρούμε ΠΟΤΕ την αλήθεια, όσο την ψάχνουμε στην κακή μας μοίρα, σε τεχνοκρατικά λάθη ή σε λάθη management. Η αντίθεση πόλης-χωριού είναι τόσο παλιά όσο και ο καπιταλισμός. Η πόλη- το άστυ- ρουφά την ύπαιθρο γιατί θέλει ανθρώπινη σάρκα και κεφάλαια γιατί εκεί στήνεται η βιομηχανία, εκεί στήνονται οι μπίζνες.

Υπάρχει κάποιος που νομίζει ότι δε γνωρίζουν τα προβλήματα ή τις λύσεις? Δε θέλουν να τα λύσουν γιατί υπηρετούν τα συμφέροντα του πλούτου, που επιβάλλουν την ερήμωση. Θα μπορούσαμε αναλυτικά να κατονομάσουμε άξονες ανάπτυξης, αλλά ήδη έγινε και στα περισσότερα έχουμε θετική άποψη πλην απόψεων ιδιωτικοποίησης πχ ιαματικών λουτρών ή άλλων δημόσιων αγαθών. Θα τους αναφέρω ονομαστικά για ένα λόγο, για να μη νομίζουν κάποιοι ότι δεν έχουμε προτάσεις. Υποδομές σε παιδεία υγεία, πρόνοια που σημαίνουν εκπαιδευτήρια Βολισσού και πολυδύναμο ιατρείο να φύγουν από την εγκατάλειψη, αγροτική οδοποιία και συγκοινωνία με όλα τα χωριά, εντεταλμένα συνεργεία για την τεχνική στήριξη των υποδομών των χωριών, Κάστρο Βολισσού, Ιαματικά Λουτρά, περιπατητικός και θρησκευτικός τουρισμός,  διασύνδεση με Ψαρά και Λαύριο κλπ, Σπήλαιο Αγ, Γάλατος, ορυχεία Κεράμου, μονή Μουνδών,

Το κύριο όμως είναι ποιοι είναι οι φορείς της ανάπτυξης και σε ποια κατεύθυνση δουλεύουν. Ποιο είναι το κύριο. Ο κτηνοτρόφος, ο ελαιοπαραγωγός, ο ψαράς, ο  χωριάτης ή ο τραπεζίτης, ο βιομήχανος, ο εφοπλιστής. Αν ήταν οι πρώτοι που υποφέρουν εδώ δε θα είμαστε.

Διαβάσαμε με προσοχή τις εισηγήσεις. Η πρώτη ρεαλιστική και απαιτητά εφαρμόσιμη είναι του δ/ντη του Γυμνασίου κ. Παραδείση και των συναδέλφων του δημοτικού , που αποτελούν κραυγή αγωνίας για τα προβλήματα των σχολείων της Βολισσού. Η δεύτερη ρεαλιστική από πλευράς της σημερινής κατάστασης με την έννοια κάλυψης στοιχειωδών αναγκών είναι του αντιδημάρχου κ. Χρίτη που όμως αντιφάσκει για δύο λόγους, Α) Υπηρετεί με την πολιτική του αυτούς που θάβουν την Αμανή, κόμματα συγκυβέρνησης β) Πιστεύει σε έναν από τους νεκροθάφτες της Αμανής, το νόμο Καλλικράτη.

Εμείς πιστεύουμε ότι δε λείπουν αναπτυξιακά προγράμματα. Πρώτα όμως θα λύσεις τα ουσιώδη και στοιχειώδη. Τη συγκοινωνία, το γιατρό, την εκπαίδευση, τη δυνατότητα να ζήσει ο υπάρχων κόσμος.

Από κει και πέρα απλώνεται η βεντάλια. Ποιοι όμως θα την απλώσουν? Οι θύτες? Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ? ή άλλοι μνηστήρες της εξουσίας που επιθυμούν υγιείς επιχειρηματίες αντί των πειρατών, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ? Λύση μπορεί να δώσει ο ίδιος ο λαός όταν αντί να μαζεύεται μόνο σ’ένα Δημοτικό Συμβούλιο, πρέπει να μαζεύεται στους δρόμους, στις πλατείες, στους εργασιακούς χώρους και να απαιτήσει να πετύχει ο ίδιος να γίνει κυρίαρχος του πλούτου να παράγει. Τότε μετράρι θα είναι οι ανάγκες των ανθρώπων και όχι τα κέρδη της ολιγαρχίας.

Ανάπτυξη θα είναι να έχουν υποδομές γιατρό, παιδεία, πρόνοια, στήριξη όλοι ισότιμα όπου και αν κατοικούν στην πόλη ή στο χωριό.

Αυτός ο κόσμος λέγεται βασίλειο της ελευθερίας, ωστόσο εμείς από το βασίλειο της βαρβαρότητας που ζούμε σήμερα δεν περιμένουμε τίποτε άλλο εκτός από αυτά που μπορεί να φέρει ο αγώνας αυτών των ανθρώπων και στο σήμερα και στο αύριο, αρκεί να πιστέψουν στη δύναμή τους.

ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ

Η φάρσα της «Ελληνοφρένειας» ξεφτιλίζει τους έλληνες βουλευτές

Φάρσα σε κύπριους βουλευτές έκανε η ραδιοφωνική εκπομπή «Ελληνοφρένεια».

Ο φερόμενος ως συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, Μίλτος Τερερές καλεί σε γραφεία κυπρίων βουλευτών για να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του έλληνα Πρωθυπουργού για τη στάση τους στην πρόταση για «κούρεμα» των καταθέσεων.

Πατήστε ΕΔΩ για να ακούσετε τις αντιδράσεις τους.

Το δεύτερο μεγάλο όχι του Κυπριακού Ελληνισμού!

-Κατά πλειοψηφία η Βουλή πέταξε στον κάλαθο την πρόταση του Eurogroup για κούρεμα των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες
-Η μικρή Κύπρος δίνει μαθήματα ιστορίας
-36 ψήφοι εναντίον και 19 αποχές από τους βουλευτές του Δημοκρατικού Συναγερμού
-Στο άκουσμα της απόφασης, ο κόσμος έξω από το κτρίο της Βουλής έψαλλε τον Εθνικό Ύμνο.

 Ένα ηχηρό όχι εισέπραξε η Ευρώπη από τη μικρή Κύπρο, η οποία έστειλε το μήνυμα, ότι δεν αποδέχεται την άδικη επιβολή του «τέλους αλληλεγγύης» που προνοεί κούρεμα των καταθέσεων σε κυπριακές τράπεζες.

36 Βουλευτές, από τα  κόμματα,  ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγοι, καταψήφισαν το νομοσχέδιο, ενώ οι 19 βουλευτές του Δημοκρατικού Συναγερμού, με εξαίρεση τη Στέλλα Κυριακίδου, η οποία  απουσίαζε από τη συνεδρία της σημερινής Ολομέλειας, τήρησαν αποχή.

Αμέσως μετά τη λήξη της συνεδρίας, οι χιλιάδες  πολίτες που ήταν συγκεντρωμένοι απο το απόγευμα, έξω από το κτίριο της Βουλής, άρχισαν να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο, ενώ την οργή και  αγανάκτηση του κόσμου, διαδέχθηκαν οι πανηγυρισμοί.

Είναι η δεύτερη φορά που η Κύπρος σηκώνει ανάστημα απέναντι στις επιβουλές του διεθνή παράγοντα, μετά το 2004, όταν το 76% του κυπριακού ελληνισμού, είπε όχι στο σχέδιο Ανάν.
newsit.cy.com

 Πρόσκληση

Το Πράσινο Ινστιτούτο   Οι Οικολόγοι Πράσινοι Χίου & ο Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο    

  

Σας καλούμε την 

Τέταρτη 20/3/2013 στις 18:00

  στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου.

Αίθουσα συνεδρίων

σε συνάντηση – συζήτηση με θέμα

« ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΥΔΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΣΤΗ ΧΙΟ»

Πρόγραμμα - ομιλητές

Χαιρετισμοί

Γιώργος Μαστοράκης: Παρουσίαση ιστορικών στοιχείων

 και θέσεων του Συλλόγου Οικολογίας και Περιβάλλοντος Χίου για τη διαχείριση υδατικών πόρων

Ευάγγελος Πισσίας: Διαχείριση λεκανών απορροής και υδάτινων οικοσυστημάτων

Ηλίας Γιαννίρης: Διαχείριση υδατικών πόρων στα νησιά του Αιγαίου

                                                Συμπεράσματα – Συζήτηση