Επετειακά.

Μόνιμη επωδός σε χείλη ανιστόρητων αλλά και αδαών περί τα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα κυρίως δε σε χείλη γκαιμπελίσκων η φράση "Η Γενιά του Πολυτεχνείου φταίει για τα χάλια μας"
Λογικά εξετάζω τις παραμέτρους της φράσης μιας και με τα σλόγκαν δεν τα πάω καλά .
Ποιά εννοούν Γενιά του Πολυτεχνείου;
Όσους ήταν κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο ή όσους το 1973 ήταν από 18-25 χρονών;
Αν εννοούν τους δεύτερους οι μισοί και παραπάνω ήταν χουντικοί ή κάνανε την πάπια "επειδή διαβάζανε" , αν εννοούνε τους πρώτους για ποιούς ακριβώς μιλάνε; για τη Δαμανάκη; ή για τον Μήτσο τον Παπαχρήστο;

Πότε κυβέρνησε τη χώρα η "Γενιά του Πολυτεχνείου";;
Υποθέτω ότι εννοούν το 1981 που ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ.
Πρώτο λογικό ολίσθημα.Ποιος κυβέρνησε απ το 1974 έως το 1981;
Δεν κυβέρνησε η δεξιά η οποία παρέλαβε την εξουσία ΧΩΡΙΣ ΛΑΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ, άρα με παράδοση -παραλαβή ( με την διχοτόμηση της Κύπρου Ιφιγένεια);
Εκτός αν εννοείτε ότι στη Γενιά του πολυτεχνείου ανήκουν ο Εθνάρχης Καραμανλής , ο Αβέρωφ, ο Ράλλης, ο Λάσκαρης, ο Παπαδόγκονας,ο Παπαληγούρας,ο Βαρβιτσιώτης, ο Μπούτος, ο Στεφανόπουλος, ο Γκίκας, ο Γκελεστάθης κ.α. ακραιφνώς αριστεροί και αντιστασιακοί.
Αυτοί όλοι παρέλαβαν την εξουσία με την συμφωνία να μην πειράξουν τις δομές του συστήματος, να μην διώξουν κανέναν, όλοι να πέσουν στα μαλακά ακριβώς για να μην περάσει η εξουσία σε αριστερά χέρια .(ακόμα και η δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος έγινε επειδή έκανε μήνυση ένας ιδιώτης, ο Λυκουρέζος).
Το χουντικό σύστημα παρέμεινε αλώβητο και βελούδινα πέρασε στον Κοινοβουλευτισμό χωρίς πολλά ανεπιθύμητα επεισόδια.Αυτή η ατιμωρησία και ο μη εκδημοκρατισμός γέννησε την λαική αποδοχή που είχε τότε και η 17Ν (η οργάνωση).
Και το 1981 ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ.
Πόσοι απ τους έγκλειστους του Πολυτεχνείου "βολεύτηκαν";
Πόσοι άσχετοι δήλωναν "του πολυτεχνείου" για να τρουπώσουν ενώ επί Χούντας έστελναν επιστολές συγχαρητηρίων στους χουνταίους;
Πόσοι εξαργύρωσαν το αίμα των άλλων χωρίς να έχουν καμία σχέση;
Θα απαντήσει κανείς απ αυτούς που λοιδωρούν τώρα (όπως και οι πατεράδες τους λοιδωρούσαν και τότε) το Πολυτεχνείο;
Εγώ πάντως σας βεβαιώ ότι ούτε η Χαρά, ούτε ο Κώστας, ούτε ο Θοδωρής, ούτε η Ελένη, ούτε ο Τάσος που ξέρω προσωπικά και βρισκόντουσαν στο Πολυτεχνείο, κάποιοι απ αυτούς συνελήφθησαν και βασανίστηκαν τότε,κυβέρνησαν ποτέ ή εξαργύρωσαν τίποτα.
Επιπρόσθετα  ποτέ ένα ιστορικό γεγονός δεν λοιδωρείται , ούτε λερώνεται απ την μετέπειτα διαδρομή ΚΑΠΟΙΩΝ απ αυτούς που συμμετείχαν στην γένεση του.
Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να διαγράψουμε , λόγω Κον Μπεντίντ σημερινού, το Μάη του 68.

Και σήμερα;
Ζεί το Πολυτεχνείο σήμερα;
Ναι, ζεί.
Και δεν ζεί μόνο επειδή οι άνθρωποι εξεγείρονται, οι άνθρωποι διεκδικούν, ξεπερνούν τον φόβο για την μικρή ζωή τους και υψώνονται απέναντι σε σιδερόφραχτους απελπισμένοι αλλά ελεύθεροι.
Αυτό που δείχνει ότι, από μια χαραμάδα του χρόνου η ανθρωπιά και η ευαισθησία των νέων ανθρώπων -έγκλειστων του Πολυτεχνείου του 73, έχει περάσει μαγικά και έχει ποτίσει τους σημερινούς είναι ένας ρηχός τάφος , σήμερα μέσα στο ΕΜΠ, ένας ρηχός τάφος παραδίπλα απ το Μνημείο των παλιών, απ την μαρμάρινη κεφαλή όπου στεφάνια κατατίθενται κάθε επέτειο,
Είναι ο τάφος του σκύλου Κανέλλου, που έζησε και πέθανε σύντροφος των φοιτητών και των εξεγερμένων του κάθε Πολυτεχνείου και θάφτηκε τιμητικά εκεί.
Κοντά στο μνημείο το παλιό..
Μνημείο κι ο τάφος του σκύλου, της ανθρωπιάς και της ψυχής των νέων που ποτέ δεν πρόκειται να πάψει να υπάρχει.
Σοφία Λαμπίκη