...λέγε, τι βλέπεις;

"Εξόριστε ποιητή στον Αιώνα σου, λέγε, τί βλέπεις;"

Βλέπω απέραντους σκουπιδοτόπους της πλούσιας Ευρώπης εκεί που κάποτε βλάσταινε το Αμπέλι και στα μικρά νησιά που φωλεύανε μικροτσικνιάδες βλέπω θραύσματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και βαρέλια με απόβλητα ποντισμένα στα νερά του Αιγαίου.
Βλέπω τεράστια μηχανικά πουλιά φυτεμένα στα όρη, ξερά και νεκρά πια,και τα μικρά πουλιά, τα αληθινά, νεκρά στα ριζά τους .΄
Τί άλλο βλέπεις ποιητή;
Βλέπω τα λιόδεντρα ξεριζωμένα, κουφάρια για κάψιμο στις σόμπες, και στη θέση τους γυάλινες αλληλουχίες γερμανικών κατόπτρων.

Βλέπω παραλίες περίκλειστες με τείχη και πισίνες υπερβολής πλάι στο γλαυκό κύμα όπου δεν παίζουν πια δελφίνια και φώκιες ούτε μικρά παιδιά.
Τί άλλο βλέπεις ποιητή στον αιώνα σου;
Βλέπω παιδιά ξυπόλητα με κανάτια στο χέρι να συλλέγουν ρυπαρά νερά του δρόμου, παιδιά με την πείνα στο μάτι, γυναίκες βλέπω απελπισμένες να θρηνούν για τον τόπο.
Βλέπω τους γέροντες στα ρείθρα των δρόμων του Μέλλοντος ημιθανείς να μοιρολογούν αλλοπαρμένοι για το σπιτάκι κοντά στη θάλασσα που τους πήραν.
Βλέπω νεκρή τη θάλασσα, την γη, τα βουνά, τα πουλιά και τα ζωντανά του Θεού από καιρό αποθαμένα.
Και τους Ληστές βλέπω και τους Φονιάδες ασφαλείς και μακάριους να απολαμβάνουν τα τριάντα αργύρια.
ΑΝΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ.

"Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε τι βλέπεις; 

«Βλέπω …..και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση και θα σπείρουν γενεές στους αιώνες των αιώνων» "

(βοήθησε μας Ελύτη να πάρουμε κουράγιο και δύναμη)

Σοφία Λαμπίκη