Της Μεσοποταμίας και του Μακριδάκη τα Χαϊνια..
Τι καταπληκτική Κυριακή ήταν αυτή χτες ,Χριστέ μου,150 και παραπάνω άνθρωποι, δημιούργησαν για ένα ολόκληρο τετράωρο ένα πρωτοφανές αδιαχώρητο στην αυλή της Μεσοποταμίας,άλλοι όρθιοι,άλλοι καθισμένοι οκλαδόν στο χωματάκι,άλλοι στην μπροστινή αυλή που δεν έβλεπαν μεν αλλά άκουγαν -ευτυχώς προνοήσαμε και είχαμε ένα μικρόφωνο-άλλοι πίσω από τα παραθύρια,άλλοι μέσα στους χώρους του παλιού σπιτιού,στο οποίο στεγάζεται η Κίνηση,όλοι αυτοί ένα ανθρωπολεφούσι ειρηνικό που στις φωτογραφίες δυστυχώς δεν το βλέπετε στο φουλ του,επειδή τραβήχτηκαν τις στιγμές που
μπορούσε (!)να χωθεί ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ο φίλος που του είχαμε αναθέσει την φωτογράφιση, ανθρωπολεφούσι πολύχρωμο, διψασμένο να ακούσει αλήθειες,να μιλήσει,αποφασισμένο να βγει από το σαλόνι και την μίζερη ραχάτη του αλλά να μην πάει για άκυρα ούζα κυριακάτικα-μια χαρά είναι τα ούζα μα να μην το ρίξουμε και σε αλκοολική κλάψα της κρίσης- και που διάλεξε συνειδητότατα να έρθει σε έναν κινηματικό χώρο να συναντήσει έναν χαρισματικό
ά ν θ ρ ω π ο, πολύ ευγενικό, αντισυμβατικό,αυθόρμητο, με λόγο μεστό και φιλοσοφημένο ,που,ναι, είναι και χαρισματικός συγγραφέας, από αυτούς που ανήκουν σε όλον τον κόσμο.
Άλλα σκεφτόμουν να σας γράψω,κάτι αρλούμπες δηλαδή,άλλα βγήκαν από όλο αυτό χτες, δεν μπορώ να το συμμαζέψω στο μυαλό μου το χτεσινό ,έχω μείνει στην ατμόσφαιρα της γιορτής,ναι,μια γιορτή ήταν,χωρίς τυπικούρες,χωρίς δημοσιοσχετίστικες χαιρετούρες,χωρίς παραγοντοπαρελάσεις και χωρίς ,πολλούς τουλάχιστον μαϊντανούς,δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω,ήταν κι ο Χαϊνης μαζί με τον Γιάννη ,αυτός ο απίστευτος Δημήτρης Αποστολάκης,τι ποταμός είναι και αυτός ρε παιδί μου,μια εκδήλωση μόνος του,πληθωρικός, ευρυμαθής, αυθεντικός ,να μιλάει,να τσαντίζεται, να γελάει και μαζί με τον Μακριδάκη-ένα εκρηκτικό δίδυμο- να γίνονται ένα με τον κόσμο!
Τον κόσμο,εμάς, που καταλαβαίνουμε ποιοί και γιατί είναι στο πλευρό μας και μας νοιάζονται επειδή και οι ίδιοι είναι κομμάτι μας ,τον κόσμο,εμάς, που ολοένα επουλώνουμε τις πληγές μας από τα ύπουλα χτυπήματα που δεχόμαστε από τους αλήτες που μας κατεβάζουν στην Κόλαση αλλά που δεν χάνουμε το ηθικό μας και μαζί με τους πιο καλούς και ανιδιοτελείς εκφραστές μας σαν τον Γιάννη και τον Δημήτρη, παλεύουμε με αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια για την επιβίωσή μας, που δεν είναι μόνο οικονομική...
Περιττό να σας πω τι άλλο βλέπετε στις φωτογραφίες,είπαμε γιορτή ήταν,κάναμε και τα γενέθλια της Ρόζας,μας έπαιξε κι ένα θεατρικό σκετσάκι η Αμαλία και φάγαμε και ήπιαμε,όλοι μαζί από αυτά που φέραμε ρεφενέ κι αυτό θα κάνουμε μέχρι τελικήςνίκης,όσο έχουμε έτσι θα μοιραζόμαστε και την Κυριακή και την ρακή και την λογοτεχνία!
Και τη μουσική,και τη μουσική, Παναγίτσα μου, μην με περιλάβει ο Χαϊνης....
http://lesxianagnosisbiblioudegas.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html
ά ν θ ρ ω π ο, πολύ ευγενικό, αντισυμβατικό,αυθόρμητο, με λόγο μεστό και φιλοσοφημένο ,που,ναι, είναι και χαρισματικός συγγραφέας, από αυτούς που ανήκουν σε όλον τον κόσμο.
Άλλα σκεφτόμουν να σας γράψω,κάτι αρλούμπες δηλαδή,άλλα βγήκαν από όλο αυτό χτες, δεν μπορώ να το συμμαζέψω στο μυαλό μου το χτεσινό ,έχω μείνει στην ατμόσφαιρα της γιορτής,ναι,μια γιορτή ήταν,χωρίς τυπικούρες,χωρίς δημοσιοσχετίστικες χαιρετούρες,χωρίς παραγοντοπαρελάσεις και χωρίς ,πολλούς τουλάχιστον μαϊντανούς,δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω,ήταν κι ο Χαϊνης μαζί με τον Γιάννη ,αυτός ο απίστευτος Δημήτρης Αποστολάκης,τι ποταμός είναι και αυτός ρε παιδί μου,μια εκδήλωση μόνος του,πληθωρικός, ευρυμαθής, αυθεντικός ,να μιλάει,να τσαντίζεται, να γελάει και μαζί με τον Μακριδάκη-ένα εκρηκτικό δίδυμο- να γίνονται ένα με τον κόσμο!
Τον κόσμο,εμάς, που καταλαβαίνουμε ποιοί και γιατί είναι στο πλευρό μας και μας νοιάζονται επειδή και οι ίδιοι είναι κομμάτι μας ,τον κόσμο,εμάς, που ολοένα επουλώνουμε τις πληγές μας από τα ύπουλα χτυπήματα που δεχόμαστε από τους αλήτες που μας κατεβάζουν στην Κόλαση αλλά που δεν χάνουμε το ηθικό μας και μαζί με τους πιο καλούς και ανιδιοτελείς εκφραστές μας σαν τον Γιάννη και τον Δημήτρη, παλεύουμε με αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια για την επιβίωσή μας, που δεν είναι μόνο οικονομική...
Περιττό να σας πω τι άλλο βλέπετε στις φωτογραφίες,είπαμε γιορτή ήταν,κάναμε και τα γενέθλια της Ρόζας,μας έπαιξε κι ένα θεατρικό σκετσάκι η Αμαλία και φάγαμε και ήπιαμε,όλοι μαζί από αυτά που φέραμε ρεφενέ κι αυτό θα κάνουμε μέχρι τελικήςνίκης,όσο έχουμε έτσι θα μοιραζόμαστε και την Κυριακή και την ρακή και την λογοτεχνία!
Και τη μουσική,και τη μουσική, Παναγίτσα μου, μην με περιλάβει ο Χαϊνης....
http://lesxianagnosisbiblioudegas.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου