ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Α.ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ DIE-ZEIT

Ολόκληρη η ομιλία του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα, στο συνέδριο του Ιδρύματος Zeit – Stiftung της εφημερίδας Die Zeit, στο Αμβούργο,
με θέμα: «Could Euro(pe) survive without Greece?» («Θα μπορούσε το (η) Ευρώ(πη) να επιβιώσει χωρίς την Ελλάδα;»), έχει ως εξής:

Κυρίες και Κύριοι,
Είναι μεγάλη η χαρά μου που βρίσκομαι ανάμεσά σας.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους διοργανωτές αυτής της συνάντησης για την τιμητική πρόσκλησή τους.
Χαίρομαι γιατί θα με κρίνετε, αφού με ακούσετε. Και όχι έχοντας ακούσει ή διαβάσει άλλους για μένα.

Χαίρομαι γιατί είμαι στη χώρα σας. Στη χώρα του πολιτισμού και της επιστήμης.

Χαίρομαι γιατί είμαι στη Γερμανία, στη χώρα του Καντ και του Γκαίτε, του Μπετόβεν και του Αϊνστάιν, στη χώρα του Γκίντερ Γκρας και της Λογικής.
Η Ευρώπη χρειάζεται τη Γερμανία και, ακόμα περισσότερο την απαράμιλλη Λογική της, και νομίζω, και η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη και ιδιαίτερα την Ελλάδα.
Ως Έλληνας δημοκράτης και αριστερός, χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί βρίσκομαι στη χώρα που, με ανιδιοτέλεια και αλληλεγγύη, άνοιξε αμέσως την αγκαλιά της στους αγωνιστές των αντιδικτατορικών χρόνων 1967-1974. Αυτά δεν ξεχνιούνται.
Είναι στη μνήμη μας και στην καρδιά μας. Μας ενώνουν.

Δεν ήρθα για να δικαιολογήσω τη σημερινή Ελλάδα. Άλλωστε Ελληνική ήταν η κυβέρνηση που ζήτησε τα χρήματά σας για να τα δώσει σε χρεοκοπημένους τραπεζίτες. Και έθεσε τη χώρα μου υπό τον έλεγχο των δανειστών της. Η μοιραία κυβέρνηση Παπανδρέου.
Ήρθα όμως για να σας εξηγήσω πόσο επικίνδυνο δρόμο ακολουθούμε για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Και πόσο παραπλανημένος είναι ο Γερμανός φορολογούμενος, που πιστεύει ότι τα λεφτά που δίνει για την Ελλάδα, πηγαίνουν στον Ελληνικό λαό.
Θέλω, λοιπόν, να απευθυνθώ σ' εσάς με τον πιο άμεσο τρόπο και να σας πω ορισμένες αλήθειες:

1. Πολύ μικρό μέρος των χρημάτων που δίνετε φτάνει στον Ελληνικό λαό. Τα χρήματα σας έχουν χρησιμοποιηθεί για να μειώσουν οι Ελληνικές και οι Ευρωπαϊκές τράπεζες, την έκθεση τους σε Ελληνικά ομόλογα.
Όλες, πλέον ανεξαιρέτως οι δανειακές δόσεις δεσμεύονται σε ειδικό λογαριασμό υπό τον έλεγχο των δανειστών. Και χρησιμοποιούνται απευθείας για την αποπληρωμή των εξωτερικών δανειακών υποχρεώσεων της χώρας.
Δηλαδή, δάνεια αποπληρώνουν δάνεια. Και αυτό αποτελεί την αρχή ενός φαύλου κύκλου που αποτρέπει την αντιστροφή της βαθειάς ύφεσης και την τόνωση της αναπτυξιακής δυναμικής της χώρας με μεγάλες επενδύσεις.

2. Καμία χώρα στον ευρωπαϊκό Νότο δεν είναι από μόνη της βαρέλι δίχως πάτο. Είναι η λιτότητα, η οποία, με την ύφεση που προκαλεί και ανακυκλώνει, ανοίγει τον πάτο του βαρελιού. Και καταπίνει τις θυσίες των πολιτών. Και αποζητά περισσότερα δάνεια. Γιατί αυξάνει το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Αλλά, αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει. Και ο μόνος τρόπος για να σπάσει για την Ελλάδα, είναι η άμεση απαλλαγή της από το λεγόμενο Μνημόνιο και η αντικατάστασή του με ένα σχέδιο για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

3. Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο. Και δε πρόκειται να γίνει βιώσιμο αν δε δημιουργηθούν αμέσως προϋποθέσεις οικονομικής ανάκαμψης. Αν η ανάκαμψη δε μειώσει το χρέος.
Εμείς, λοιπόν, δεν σας ζητάμε περισσότερα δανεικά. Γιατί γνωρίζουμε ότι δεν αντιμετωπίζεις τον υπερδανεισμό με νέο δανεισμό.
Εμείς ζητάμε να μιλήσουμε επιτέλους τη γλώσσα της αλήθειας και να βρούμε από κοινού βιώσιμες λύσεις.
Το Ελληνικό πρόγραμμα δε βγαίνει. Έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου να το παραδεχτούμε όλοι. Και η ελληνική και η Ευρωπαϊκή ηγεσία.
Το τρίτο κούρεμα του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτο, ας μη συζητάμε, λοιπόν, για το αν θα γίνει το τρίτο κούρεμα. Ας συζητήσουμε ειλικρινά για το πως θα αποφύγουμε το τέταρτο.
Για αυτό Ζητάμε λύση, ανάλογη μ' εκείνη που συμφωνήθηκε για τη Γερμανία στη Διάσκεψη του Λονδίνου, Το 1953. Όπου συμμετείχε και η Ελλάδα. Και εκεί η Γερμανία πέτυχε τη διαγραφή σημαντικού μέρους της ονομαστικής αξίας του συσσωρευμένου, ιδιωτικού και διακρατικού χρέους της. Μορατόριουμ στην αποπληρωμή του κεφαλαίου για μια πενταετία.. Και αποπληρωμή του υπόλοιπου σε διάστημα τριακονταετίας, με «ρήτρα ανάπτυξης».

Ανάλογη μεταχείριση ζητάμε κι εμείς. Για αυτό και προτείνουμε μια πανευρωπαϊκή διάσκεψη για το δημόσιο χρέος των χωρών της Ευρώπης που θα δώσει οριστική λύση προοπτικής και βιωσιμότητας για τους λαούς της.

Φίλες και φίλοι
Το Μνημόνιο έχει ήδη αποτύχει. Αυτό όλοι πια το παραδέχονται. Ιδιωτικά ή και δημόσια. Γι' αυτό και δεν μας λένε εφαρμόστε τη λιτότητα γιατί πέτυχε. Αλλά γιατί είναι υποχρέωσή σας.
Και δεν απέτυχε η λιτότητα επειδή δεν εφαρμόστηκε. Απέτυχε ακριβώς επειδή εφαρμόστηκε.
Οι περικοπές των μισθών, των συντάξεων, των κοινωνικών επιδομάτων και δικαιωμάτων έχουν τηρηθεί στο ακέραιο. Και συνεχίζονται.
Τα νέα μέτρα λιτότητας συνολικού ύψους, περίπου, €13,5 δις, που θα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες, είναι πρωτοφανή σε σκληρότητα. Ξεπερνούν ακόμα και εκείνα του πρώτου Μνημονίου.
Θα βυθίσουν την Ελλάδα σε ακόμα πιο μεγάλη ύφεση και φτώχεια.
Και δεν έχουν κανένα αντίδοτο. Ούτε, φυσικά, την επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο έτη.
Γιατί δεν αποτελεί αντίδοτο η παράταση στο λάθος.

Ακόμα χειρότερα, όμως, η εφαρμογή του Μνημονίου, εδώ και δυόμιση χρόνια, έχει ανυπολόγιστο κόστος για την οικονομία, την κοινωνία και τη Δημοκρατία.
Η Ελλάδα βρίσκεται για πέμπτη συνεχή χρονιά σε βαθειά ύφεση. Και δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο στην Ευρώπη, για μια χώρα σε καιρό ειρήνης.
Το 20% του προ κρίσης ΑΕΠ της χώρας έχει χαθεί.
Και η απώλεια αυτή θα φτάσει το 25% το 2014.
Στο τέλος του χρόνου, η ανεργία θα είναι στο 30%.
Η φτώχεια στο 1/3 του πληθυσμού. Και αυτό ήδη φαίνεται στους δρόμους των πόλεων.
Οι άρρωστοι περιμένουν δύο και τρεις ώρες στην ουρά για να βρουν φάρμακα. Οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας που σχετίζονται με την κρίση έχουν αυξηθεί εφιαλτικά.
Οι νέοι εγκαταλείπουν την χώρα. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ήδη ανθρωπιστική κρίση.

Το Μνημόνιο είναι το ισοδύναμο της Συνθήκης των Βερσαλλιών ή του μεταπολεμικού σχεδίου Μοργκεντάου. Η οικονομική πολιτική που εφαρμόζουμε στην Ελλάδα είναι η πολιτική του Χούβερ στις ΗΠΑ και του καγκελαρίου Μπρύνινγκ στη Γερμανία του 1930-33. Και γνωρίζετε πολύ καλά, από τη δική σας εμπειρία, που οδηγούν αυτές οι πολιτικές.

Θα μου πείτε οι Έλληνες δεν έχετε ευθύνη;

Δεν αρνούμαστε τις τεράστιες δικές μας ευθύνες για την ελληνική κατάσταση, τις ευθύνες μιας διεφθαρμένης πολιτικής ελίτ, την κατάσταση της φοροδιαφυγής και της πολύ κακής κρατικής λειτουργίας στην Ελλάδα.
Αλλά μήπως είναι μόνο ελληνική η ευθύνη;
Αυτή η πολιτική ελίτ που κυβέρνησε και κυβερνάει στην Ελλάδα, δεν υποστηρίχτηκε μέχρι και σήμερα, με νύχια και με δόντια, από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες;
Η Ζήμενς και άλλες εταιρείες δεν δωροδόκησαν μαζικά τους 'Έλληνες πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς;
Δεν έχουν ευθύνες τα εποπτικά όργανα της ΕΕ και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις;
Δεν έχει ευθύνες η Γκόλντμαν Ζακς για τη διόγκωση του Ελληνικού χρέους;

Δεν θέλουμε να αγνοήσουμε τις ευθύνες μας, ούτε να τις φορτώσουμε σε άλλους. Θέλουμε να κάνουμε μια νέα αρχή. Αλλά αυτό απαιτεί να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα σε νέα στέρεα θεμέλια. Όχι να τα διαλύσουμε όλα.
Να κάνουμε λοιπόν μεταρρυθμίσεις. Είναι αναγκαίο να προχωρήσουμε σε διαρθρωτικές αλλαγές για να κάνουμε αποτελεσματικότερο το δημόσιο τομέα, να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή και τη διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.
Αλλά οι μεταρρυθμίσεις που μας προτείνουν και εφαρμόζουν δεν είναι σε αυτή τη κατεύθυνση.
Στοχεύουν στη βίαιη κατεδάφιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, ιδίως των πιο φτωχών, των τίμιων και παραγωγικών Ελλήνων, όχι των φοροφυγάδων.
Και οδηγούν στη κατάργηση κάθε μορφής κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ κράτους και πολιτών, οδηγούν στην απόλυτη ανασφάλεια, που συνιστά και ένα τεράστιο εμπόδιο για την οικονομική ανάκαμψη.

Δυστυχώς μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα η Ελληνική κυβέρνηση, τα κόμματα που τη στηρίζουν, αλλά και ευρωπαίοι αξιωματούχοι, καλλιεργούν ανασφάλεια και εντός της χώρας και διεθνώς σε σχέση με τη θέση της Ελλάδας στο ευρω και το ίδιο το μέλλον του ευρω.
Πρόκειται για μια επιλογή επικίνδυνη και αποσταθεροποιητική για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη.
Αν μη τι άλλο, όσοι με ελαφρότητα παίζουν το παιχνίδι με τη φωτιά για το κοινό νόμισμα, αγνοούν τελείως τις κολοσσιαίες πολιτικές και γεωπολιτικές συνέπειες μιας πιθανής εξέλιξης διάλυσης της ευρωζώνης, από το ντόμινο που θα ακολουθήσει την έξοδο μιας χώρας.
Διαβάζω επίσης έκπληκτος ότι ορισμένοι υπολογίζουν πόσο θα στοιχίσει στις τράπεζες μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και το συγκρίνουν με το κόστος της διάσωσης.
Και αναρωτιέμαι ποιος στα αλήθεια μπορεί να υπολογίσει το κόστος της αποτυχίας της ευρωπαϊκής ιδέας;
Και πως μπορεί να αποτιμηθεί η επέκταση της κρίσης από το οικονομικό στο γεωπολιτικό πεδίο;

Αγαπητοί φίλοι,
Ήδη βιώνουμε με τραγικό τρόπο τη μεταφορά της κρίσης στην ίδια τη δημοκρατία.
Για πρώτη φορά από το 1974, η χώρα μου βιώνει τον πραγματικό κίνδυνο εκφυλισμού της Δημοκρατίας.
Η λιτότητα ματώνει τη Δημοκρατία. Και λειτουργεί ως επωαστήρας του νεο-ναζισμού. Έχει, κάνει την κοινωνία ευάλωτη στην πολιτική δημαγωγία, τον εθνικισμό και στα μηνύματα μίσους και οργής. Για πρώτη φορά, νεο-ναζιστική οργάνωση μπήκε στη Βουλή και αυξάνει επικίνδυνα την επιρροή της σε λαϊκά στρώματα. Τα τάγματα εφόδου της, έχουν ήδη εμφανιστεί στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων.
Πολλοί επισημαίνουν τον κίνδυνο της Βαϊμαρης για την Ελλάδα.
Αλλά τη Δημοκρατία της Βαϊμαρης εξόντωσαν οι άδικοι και επαχθείς όροι της Συνθήκης των Βερσαλιών.
Σήμερα η Ευρώπη δεν πρέπει να επαναλάβει το ίδιο λάθος. Η ιστορία μας έχει διδάξει. Μπορούμε και πρέπει να αποτρέψουμε την καταστροφή.

Και κλείνω απαντώντας στο βασικό ερώτημα της σημερινής μου ομιλίας:
Μπορεί να επιβιώσει η ΕΕ μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ;
Η απάντησή μου είναι ένα κατηγορηματικό όχι.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στις οικονομικές συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης, όσο στο κολοσσιαίο πολιτικό της μήνυμα.
Μια ελληνική «αποτυχία», μια ρήξη Ελλάδας και Ευρώπης θα είναι μια αποτυχία της ίδιας της ευρωπαϊκής ιδέας, θα είναι ένας θρίαμβος των αγορών, που θα έχουν επιβάλλει στα ευρωπαϊκά κράτη όχι μόνο την οικονομική τους πολιτική, αλλά θα έχουν καταργήσει και την ίδια την ιδέα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, την ιδέα μιας ζώνης ειρήνης, ευημερίας και δημοκρατίας, που θα αποτελούσε φάρο και αναντικατάστατο παράγοντα σταθερότητας και προόδου, οικολογικής, οικονομικής, γεωπολιτικής ασφάλειας και δημοκρατικής εξέλιξης για όλη την ανθρωπότητα.

Δυστυχώς η ευρωπαϊκή ηγεσία αναγνώρισε σε κέντρα εκτός Ευρώπης, όπως το ΔΝΤ τη δυνατότητα να καθορίζουν τα του οίκου μας και να οργανώνουν τον ανταγωνισμό των ευρωπαϊκών λαών ως «διαιτητές» και «ρυθμιστές».
Έδωσε δηλαδή τη δυνατότητα σε κέντρα πολιτικής και οικονομικής ισχύος εκτός Ευρώπης να κυριαρχήσουν έτσι ξανά στην ήπειρό μας.
Ωστόσο.
Οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη και η δυνατότητα μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής στην Ελλάδα, δείχνουν ότι τα πράγματα μπορούν ν' αλλάξουν.
Η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, τόσο σε κάθε κράτος-μέλος ξεχωριστά, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι το επόμενο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Το βήμα που Θα ενώσει τους λαούς της Ευρώπης και θ' ανοίξει τον εναλλακτικό δρόμο. Τον δρόμο της Δημοκρατίας.
Το δρόμο της αλληλεγγύης και της συνοχής. Όχι της νέας, αποσταθεροποιητικής διαίρεσης ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά των πιστωτών και τον φτωχό Νότο των χρεωστών.
Όχι το δρόμο των εθνικών εγωισμών.
Ή του «γερμανικού εθνικού εγωισμού», που στηλίτευσε, στις αρχές αυτής της εβδομάδας, ο Χέλμουτ Σμιτ.
Αλλά το δρόμο για μια ανοιχτή, δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη.

Για να ξαναβρούμε το ιστορικό νήμα του Διαφωτισμού και της πολιτικής δημοκρατίας.
Και, να είστε βέβαιες και βέβαιοι, ότι θα το ξαναβρούμε. Σύντομα.

Σας ευχαριστώ για την τιμητική παρουσία σας και την προσοχή σας.