Ανοιχτή επιστολή προς την Διοίκηση του νησιού αλλά και τους απανταχού Βολισσιανούς

Βολισσός.

 Το κεφαλοχώρι της ΒΔ Χίου, με μεγάλη αγροτική παραγωγή και εμπορική κίνηση στο πρόσφατο παρελθόν. Τα σημάδια της τότε ακμής της ορατά παντού. Τα σημάδια της παρακμής ακόμα πιο ορατά.

Μέσα σε όλον αυτόν το κυκεώνα ευτελισμού των αξιών και των ιδανικών που οδήγησαν στην οικονομική κρίση, κάτι που επιβάλλεται να κάνουμε είναι η διάσωση των τεκμηρίων του παρελθόντος μας. Η διάσωση της ψυχής και της ιστορίας μας.

Χτες μέχρι τις μεταμεσονύκτιες ώρες, δυο άνθρωποι μαζεύαμε ντοκουμέντα της εμπορικής ζωής της Βολισσού από ένα "άδειασμα" στα σκουπίδια παλαιού εμπορικού καταστήματος περασμένων δεκαετιών. Επίσης, ο συγχωριανός Θωμάς Τσολάκης από την χρόνια ενασχόλησή του με την περισυλλογή όσων θεωρούνταν κατά καιρούς άχρηστα αντικείμενα, έχει μαζέψει ένα ολόκληρο μουσείο τεκμηρίων της Βολισσού. Όλα αυτά τα αντικείμενα, χαρτιά, βιβλία είναι αυτή τη στιγμή φυλαγμένα σε ένα κοντέινερ και περιμένουν κάποιον να φιλοτιμηθεί για να δώσει χώρο όπου θα μπουν, θα καταγραφούν, θα εκτεθούν και θα παραμείνουν μόνιμα για να θυμίζουν την Βολισσό των παλαιών εποχών.

Πολλά μικρά χωριά της Αμανής έχουν δημιουργήσει τέτοιους εκθεσιακούς χώρους αλλά το πιο σημαντικό χωριό, το κεφαλοχώρι της Αμανής με όλη αυτή την ιστορία και με όλα αυτά τα τεκμήρια που καθημερινά καταστρέφονται, δεν έχει. Αν είναι να περιμένουμε πότε θα κλείσει το σχολείο μια για πάντα, για να το κάνουμε Μουσείο, να μας λείπει το βύσσινο. Αυτό θα είναι η μέγιστη κατάντια.

Γράφω αυτή την ανοικτή επιστολή προς τους απανταχού Βολισσιανούς αλλά και όσους αγαπούν τη Βολισσό και την Αμανή, ζητώντας την βοήθειά τους για την ανεύρεση ενός χώρου στέγασης όλων αυτών των θησαυρών της παράδοσης και της ιστορίας μας, τους οποίους έχουμε καταφέρει να διασώσουμε μέχρι στιγμής αλλά και όσους θα εμφανιστούν στα επόμενα χρόνια. Προσωπικά είμαι διατεθειμένος να εργαστώ εθελοντικά για την οργάνωση και την διαμόρφωση του χώρου, για την καταγραφή των εκθεμάτων, αλλά και να παραδώσω ό,τι έχω φυλάξει. Ο συγχωριανός Θωμάς Τσολάκης, εκ μέρους και του οποίου γράφω αυτή την επιστολή, συμφωνεί επίσης και επιθυμεί να παραδώσει όσα έχει φυλαγμένα επί χρόνια, για την δημιουργία αυτού του χώρου.

Ελπίζω ότι αυτή την εποχή που σε όλους πλέον είναι ορατό ότι όλος ο πλούτος της πατρίδας μας ξεπουλιέται στις πολυεθνικές, θα καταφέρουμε να διασώσουμε τουλάχιστον την ψυχή και της ιστορία μας.

Ελπίζω στην φιλοτιμία και στην φιλοπατρία των Βολισσιανών.

Ας είναι το τελευταίο καλοκαίρι κατά το οποίο η Βολισσός δεν στεγάζει, δεν διαφυλάσσει και αφήνει να καταστρέφονται ανάλγητα τα τεκμήριά της.

Μετά τιμής

Γιάννης Μακριδάκης

Θωμάς Τσολάκης