Πάλι καλά να λες..

Πάλι καλά που δεν έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί εδώ και λίγες ώρες που οριστικοποιήθηκε ότι θα μας κυβερνήσει ο Σαμαράς, βλέπουμε θέατρο παραλόγου και παραδοξότητας. Το οποίο θα ήταν παραλογότερο και παραδοξότερο αν προέκυπτε πρωτιά αριστεράς. Ξεκινάμε την καταμέτρηση:

Πρώτον: Στη δημοκρατία υπάρχει κυβέρνηση, αλλά υπάρχει και αντιπολίτευση, της οποίας μάλιστα ο ρόλος είναι θεσμικός. Εξαιρείται η περίπτωση όπου αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην περίπτωση αυτή δεν επιτρέπεται αντιπολίτευση. Επιβάλλεται συμπολίτευση, ή έστω ανοχή. Διότι άλλο είναι να έχεις στην αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ. Νιώθεις σιγουριά. Θα καεί ο ένας; Θα έρθει ο άλλος και θα κάνει τα ίδια. Ενώ ο Τσίπρας είναι ανεξέλεγκτος.

Δεύτερον: Θα γίνει συμβούλιο αρχηγών όχι απλά για να γίνει κυβέρνηση, αλλά και για να καθοριστεί ο ρόλος της αντιπολίτευσης! Έτσι τουλάχιστον απεφάνθη η Όλγα Τρέμη. Είναι αλήθεια ότι το συνταγματικό δίκαιο είναι το πιο πολιτικό δίκαιο και ερμηνεύεται αναλόγως, αλλά τέτοια διασταλτική ερμηνεία ούτε ο Φώτης Κουβέλης στα καλύτερά του δεν μπορεί να υποστηρίξει.

Τρίτον: Αν λέγεσαι Ανδρέας Παπανδρέου, έχεις δικαίωμα από την επόμενη των εκλογών να ζητάς νέες εκλογές για να ανατραπεί η εκλεχθείσα κυβέρνηση. Αν λέγεσαι Αλέξης Τσίπρας δεν έχεις καν δικαίωμα να διαφωνήσεις με την νέα κυβέρνηση, πόσο μάλλον να ζητήσεις ξανά εκλογές στο όνομα της αντιμνημονιακής απαίτησης του ελληνικού λαού. Κι αν τολμήσεις να πεις ότι θα κάνεις “ισχυρή αντιπολίτευση”, να στην πέφτουν εν χορώ οι πολιτικοί απόγονοι του Ανδρέα.


Τέταρτον: Στις 7 Μάη δε σχηματίστηκε κυβέρνηση από την πρώτη ΝΔ, το τρίτο ΠΑΣΟΚ και την πέμπτη ΔΗΜΑΡ διότι δεν συμμετείχε ο δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ. Στις 18 Ιούνη θα σχηματιστεί κυβέρνηση από την πρώτη ΝΔ, το τρίτο ΠΑΣΟΚ και την έκτη ΔΗΜΑΡ, χωρίς τη συμμετοχή του δεύτερου ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που μπορούσε να γίνει πριν ενάμισι μήνα και δεν έγινε μπας και εξοντωνόταν ενδιαμέσως ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα θα γίνει. Παρόλα αυτά απαγορεύεται να υποψιαστούμε ότι η νεοσυσταθείσα εγχώρια τρόικα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, είναι ένας συρφετός ανεύθυνων τυχοδιωκτών που παίζουν με τον πόνο της χώρας.

Πέμπτον: Άμα σε λένε Κουβέλη ή Σαμαρά δικαιούσαι να λες άλλα πριν κι άλλα μετά τις εκλογές. Πριν τις εκλογές, αντιμνημονιακός ο πρώτος και επαναδιαπραγμάτευση ο δεύτερος. Μετά τις εκλογές, μνημονιακός ο πρώτος και μόκοτο ο δεύτερος. Αλλά άμα σε λένε Τσίπρα δεν μπορείς να λες τα ίδια και πριν και μετά τις εκλογές. Οφείλεις κι εσύ να κάνεις κωλοτούμπα.

Εν κατακλείδι και σταματώντας την καταμέτρηση του παραλογισμού τεσσάρων ωρών τηλεοπτικής παρουσίασης των εκλογών: Ευτυχώς που κέρδισαν οι αγαπημένοι των καναλιών και των Γερμανών. Γιατί άμα είχε κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα φλερτάραμε πολύ περισσότερο με τη σχιζοφρένεια.

Elena Millioti.