Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ….η δημιουργία ενός φανταστικού εχθρού

 

          

  Σε προηγούμενο άρθρο (Οι άθλιοι των Αθηνών και οι ελεεινοί των καναλιών)  αναφερθήκαμε στον εξτρεμισμό των καναλιών, των κομμάτων «της πατριωτικής ευθύνης». Την Κυριακή 22/04 στο δελτίο των 8 μμ του άθλιου  ΜΕΓΑ ο δημοσιογράφος μίλησε κάμποσες φορές για λαθρομετανάστες και εγκληματικότητα  δηλαδή τάισε με επιχειρήματα των νέο- ναζί και των φασιστών τους τηλεθεατές κατά τις επιταγές των Χρυσοβορίδηδων. Στο αμέσως επόμενη είδηση περιέγραψε εμφανώς ταραγμένος, με τα απαραίτητα πλάνα σε επανάληψη, την επίθεση  των Χρυσαυγιτών κατά του Πέτρου Ευθυμίου στο Μαρούσι. Απίθανη δημοσιογραφία: ενώ φανατίζει τον κόσμο με ανθρωποφαγικές απαντήσεις στα κοινωνικά προβλήματα της φτώχειας και της εξαθλίωσης μετά σοκάρεται με την επίθεση στον πολιτευτή από τους πολιτοφύλακες που πριν ένα λεπτό νομιμοποιούσε!

Και επειδή το ερώτημα των ημερών σε κάθε θέμα είναι  τι εναλλακτική λύση υπάρχει και κάποιες φορές τίθεται χυδαία, περίπου ως εξής: « δεν με νοιάζουν οι αιτίες, τώρα τι κάνουμε;» η απάντηση από την Αριστερά των Αγώνων και της Αλληλεγγύης στο θέμα της μετανάστευσης δεν μπορεί να είναι μόνο πρακτική-τεχνική.

Πρέπει να  είναι απάντηση ταξική. Ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης. Απάντηση σκληρή απέναντι στους εκμεταλλευτές της ζωής μας και της εργασίας μας. Η δέσμη προτάσεων που παρατίθεται  στην επόμενη παράγραφο έχει  διαμορφωθεί από την εμπειρία των συλλογικών αγώνων των αντιρατσιστικών οργανώσεων και των οργανώσεων υπεράσπισης των δικαιωμάτων. Προϋποθέτει επιλογή δικαιοσύνης για όλους, δημοκρατίας για όλους. Αρνείται την διάκριση και την ανθρωποφαγία του διπλανού μας που ξεκίνησε από τους προνομιούχους των 1500-2000 ευρώ!(θυμάστε;) και φτάνει στο μίσος σε όποιον τυχαίνει να έχει ακόμη σταθερή και πλήρη εργασία με μισθό επιβίωσης ή να είναι μετανάστης, πρόσφυγας ,άνεργος, άστεγος ή πρεζόνι.

Λέμε λοιπόν

1. Να αλλάξει άμεσα το απαράδεκτο καθεστώς ομηρίας στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί χιλιάδες μετανάστες που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας. Πρέπει να ξεκινήσει μια νέα, ανοιχτή και διαρκής διαδικασία νομιμοποίησης των μεταναστών με προϋποθέσεις οι οποίες δεν θα έχουν ως στόχο να αποκλείσουν τους μετανάστες από τη δυνατότητα μιας νόμιμης ζωής, αλλά να τους εντάξουν, με απόδοση αριθμού φορολογικού μητρώου, με ένταξη στα ασφαλιστικά ταμεία που έτσι θα εισπράξουν και νέες εισφορές, απαραίτητες για την επιβίωσή τους.

2. Να χορηγηθεί άσυλο στους πολιτικούς πρόσφυγες που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές, καθώς και να δοθεί η δυνατότητα εξόδου από τη χώρα σε όσους το επιθυμούν. Κι αυτό προϋποθέτει την απαραίτητη συνεργασία ή και διεκδίκηση. Συνεργασία με άλλες χώρες της Ε.Ε. ή και διεκδίκηση στο πλαίσιο της Ε.Ε. μιας άλλης πολιτικής.

3. Άμεσα να δημιουργηθούν ανοιχτοί ξενώνες στέγασης και φιλοξενίας μεταναστών όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Κέντρα ανοιχτά πραγματικής φιλοξενίας και όχι κράτησης, που θα προσφέρουν λύσεις στο τεράστιο πρόβλημα των νεοεισερχόμενων μεταναστών, που είτε είναι άστεγοι, είτε ζουν σε άθλιες συνθήκες μαζικής κατοικίας. Μιλάμε για ανοιχτούς ξενώνες στέγασης και όχι για κέντρα κράτησης ή στρατόπεδα συγκέντρωσης.

4. Να σταματήσουν οι τρομοκρατικές ουσιαστικά επιχειρήσεις σκούπας. Το μόνο που μπορεί να αποφέρουν είναι για μερικά 24ωρα να αδειάσουν μια περιοχή. Δεν είναι καθόλου αποτελεσματικές, Είναι απάνθρωπες. Και πιστεύουμε ότι η αστυνομία πρέπει να απεμπλακεί από τη διαδικασία χορήγησης ασύλου.

5. Άξονας πέμπτος και, κατά τη γνώμη μας, ιδιαίτερα σημαντικός. Πρέπει άμεσα να παρθούν μέτρα απογκετοποίησης των περιοχών των αστικών κέντρων που σήμερα είναι πολύ έντονο το φαινόμενο. Αυτό μπορεί να γίνει:

Α) Με την υγειονομική παρέμβαση στους χώρους μαζικής διαμονής μεταναστών και τη συστηματική παροχή ιατρικής βοήθειας, με στόχο την πρόληψη αλλά και την περίθαλψη, όπου αυτό είναι αναγκαίο, με μέριμνα των δημοτικών ιατρείων αλλά και των νοσοκομείων του ΕΣΥ.

Β) Με τη συγκρότηση σε μόνιμη βάση κοινωνικών υπηρεσιών και υπηρεσιών φροντίδας, με σκοπό την κοινωνική ένταξη νεοεισερχόμενων αλλά και μόνιμα εγκατεστημένων μεταναστών. Κι εδώ πρέπει να παίξει ρόλο η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε συνεργασία με αρμόδια Υπουργεία, έστω να ενισχυθούν οι υπάρχουσες δομές, (όπως τα μαθήματα ελληνικών για μετανάστες, η νομική βοήθεια, το street work κλπ).

Γ) Με άμεσες παρεμβάσεις και έργα για τη γενικότερη αναβάθμιση υποβαθμισμένων λαϊκών γειτονιών με τη δημιουργία ελεύθερων χώρων, σχολείων, πολιτιστικών κέντρων, κέντρων νεότητας, αθλητικών εγκαταστάσεων. Όλα αυτά βεβαίως, διασφαλίζοντας καλύτερες και πιο αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, που θα ανακουφίζουν τους κατοίκους των συγκεκριμένων υποβαθμισμένων περιοχών.

Δ) Με παρεμβάσεις άμεσης στήριξης των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων στις περιοχές που έχουν γκετοποιηθεί. Εκεί όπου αποδεδειγμένα οι επιχειρηματίες αυτοί, οι μικρομεσαίοι έχουν πάρα πολύ χαμηλό τζίρο το τελευταίο διάστημα και δεν φταίνε αυτοί. Παρεμβάσεις  βεβαίως που πρέπει να συνοδευτούν και από παρεμβάσεις στήριξης των ίδιων των μεταναστών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή όμηροι στα κυκλώματα της εγκληματικότητας.

Τέλος, η χώρα μας πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία για τη διεκδίκηση μιας νέας ευρωπαϊκής πολιτικής που, πρώτον, θα στηρίζει ουσιαστικά τις χώρες προέλευσης των μεταναστών, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση των αιτιών της μετανάστευσης. Τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τους πολέμους, την περιβαλλοντική καταστροφή από πετρελαϊκές μεταλλευτικές και άλλες πολυεθνικές εταιρείες, την έλλειψη νερού. Και δεύτερον, η Ε.Ε. πρέπει να στηρίξει με ειδικά ευρωπαϊκά προγράμματα κοινωνικές υποδομές στις χώρες υποδοχής των μεταναστών, όπως είναι η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες του Νότου.

Η παραπάνω δέσμη  δείχνει έναν άλλο δρόμο προωθεί την αντίληψη ότι πίσω από τις τεχνικές και τα λογιστικά της οικονομίας κρύβονται πολιτικές επιλογές για την διανομή του πλούτου και για το ποιοί και πώς,  θα αποφασίζουν: εμείς ή τα αφεντικά, για το τι θα παράγει ο τόπος και με ποια προτεραιότητα και σκοπιμότητα: το κέρδος τους ή τις ανάγκες μας.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι  του κεφαλαίου  έχουν κάθε λόγο να συκοφαντούν ή να θεωρούν ανεδαφικές τις προτάσεις αυτές. Γιατί έτσι τους συμφέρει. Γιατί η υλοποίηση των προτάσεων αυτών τους αποδυναμώνει. Και γι αυτό έχουν κάθε συμφέρον να βάζουν τους πιο αμόρφωτους και απροβλημάτιστους, αυτούς που ο Μαρξ ονόμασε λούμπεν, να κυνηγούν τους διπλανούς τους. Είναι οι τραμπούκοι , κάποιες φορές οι οργανωμένοι απεργοσπάστες. Είναι αυτοί οι νοικοκυραίοι που δέρνουν μετανάστες και ενίοτε δολοφονούν. Ακόμη και για ένα καρπούζι. Είναι αυτοί που θεωρούν κάθε έναν πέραν του εαυτού τους κατώτερο. Με ιδιαίτερη απαξίωση προς τις γυναίκες που τις θεωρούν τεκνοποιητικές μηχανές.

Επομένως είναι κρίσιμο το ζήτημα  των εκλογών. Καθοριστικό για την ελληνική κοινωνία: Θα υποκύψει στην βαρβαρότητα των κομμάτων του μίσους που τάισαν οι «υπεύθυνες δυνάμεις» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Θα ψηφίσει τα κόμματα του μίσους και της υποταγής ή τις πολιτικές δυνάμεις που επαγγέλλονται την ενότητα των ανθρώπων της εργασίας, την κοινωνική πρόοδο, την απαλλαγή από την τυραννία του κέρδους και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο;

 Δημήτρης Λαβατσης