ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΣΤΟΥΣ ΥΠΗΚΟΟΥΣ;

 

 Ποιοτική αναβάθμιση της πολιτικής-

   Η δικιά τους άμεση …. δικτατορία 

Είναι  η πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια (από την εποχή του Παπάγου) που τα αφεντικά αισθάνονται την ανάγκη να πολιτευθούν απευθείας: Βγήκε ο Δασκαλόπουλος πρόεδρος του ΣΕΒ-στον οποίο συμμετέχουν και οι τράπεζες-και κατηγόρησε όσους δεν αποδέχονται την κυρίαρχη πολιτική .Αυτήν που μετατρέπει τους μισθούς σε χαρτζιλίκια ,τις συντάξεις σε ελεημοσύνες, τους αυτοαπασχολούμενους σε ανέργους. Και κατηγόρησε   όλους όσους  απαιτούν ανατροπή αυτής της πολιτικής που σπρώχνει την πραγματική ανεργία ντουγρού στο 33% και διαμορφώνει μια ζοφερή έως εφιαλτική καθημερινότητα για το 80% της κοινωνίας.

Κατηγόρησε λοιπόν ο πολυπράγμων εκμεταλλευτής, τους ανθρώπους της δουλειάς που αγωνίζονται στους δρόμους, που απεργούν, που διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν, αλλά και όσες συλλογικότητες πολιτικές και συνδικαλιστικές αναφέρονται και συμπορεύονται με αυτούς , ως μηδενιστές που επιδιώκουν το χάος. Αντιγράφουμε από τα Νέα: Ο κ. Δασκαλόπουλος ανέφερε ότι το δίλημμα αυτών των εκλογών, «των κρισιμότερων της μετεκλογικής περιόδου» όπως είπε, είναι «Ευρώπη ή χάος» καθώς και ο κίνδυνος ενδυνάμωσης των κομμάτων της «σταλινικής και μηδενιστικής Αριστεράς», τα οποία χαρακτήρισε «κόμματα της εθνικής ανευθυνότητας».

Μεταξύ των άλλων είπε: «Σε αυτή την κάλπη θα αντιπαραταχθούν ουσιαστικά δύο παρατάξεις. Από τη μια, εκείνοι που αγωνίζονται να διατηρήσουν ένα χρεοκοπημένο μοντέλο υπερασπιζόμενοι τα δικά τους παρασιτικά συμφέροντα εις βάρος του λαού και, από την άλλη, όσοι θέλουν ειλικρινά την επίμοχθη αλλαγή μέσα από μεταρρυθμίσεις, την εθνική πρόοδο μέσα στην ευρωπαϊκή κοίτη. Οι κερδοσκόποι του λαϊκού θυμικού, οι σπεκουλαδόροι του χάους και της αναρχίας, η οπισθοδρομική κομπανία της εθνικής υποτίμησης και της δραχμής θα δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα στη μάχη αυτή».

Θεωρούμε εντελώς φυσιολογικές τις σκόπιμες ανακρίβειες και τα ψέματα του πολυπράγμονος και πρωταθλητή εκμεταλλευτή (τα 600εκατομμύρια ευρώ μετοχικό κεφάλαιο σε επιχειρήσεις που έχει στην κατοχή του δείχνουν ότι στο σπορ ο τύπος αυτός είναι  από τους πρώτους ).Γιατί κάθε εκμεταλλευτής θεωρεί ότι είναι εθνικός ευεργέτης και  για  τις ανάγκες της εξουσίας της τάξης του συνεννοείται με τους πολιτικούς του υπαλλήλους και συμβουλάτορες -ΠΑΣΟΚ,ΝΔ, και στην ανάγκη και με τους τσεκουροφόρους  του ΛΑΟΣ ακόμη  και με  τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής.  Ως  πρακτικός άνθρωπος  μπορεί να συνεργαστεί  ακόμη και με πραγματιστές από την σύγχρονη ακροδεξιά (Καμμένους)  μέχρι την κεντροαριστερά που σέβεται την υπογραφή των μνημονίων –λέγε με ΔΗΜΑΡ.

Έτσι λοιπόν μεταθέτει το δίλλημα: από το «κοινωνική ερήμωση και υποταγή»  που ζούμε ή «ανατροπή και κοινωνική χειραφέτηση- ανάπτυξη για τις ανάγκες της κοινωνίας»  που είναι  η αναγκαία απάντηση  βάζει τον εκβιασμό που παραθέσαμε παραπάνω. Τον μεταφράζουμε: «εμείς οι εκμεταλλευτές σας και εσείς σκυλάκια μας ή το χάος!»

Αυτό  όμως που οφείλουμε να προσέξουμε είναι την ποιοτική αναβάθμιση της σύγκρουσης:

Ενώ  μέχρι τώρα τα αφεντικά έβγαιναν στο σεργιάνι πολύ λιγότερο και έβαζαν τους ανθρώπους τους  μπροστά, τώρα για πρώτη φορά βάζουν τη φάτσα τους πρώτο κάδρο

Μιλούν οι ίδιοι για λογαριασμό τους. Χωρίς μεσολαβήσεις.

Μια πρώτη ανάγνωση της αναβάθμισης αυτής είναι η αφερεγγυότητα του πολιτικού προσωπικού της εξουσίας. Όταν οι υπάλληλοι δεν τα καταφέρνουν το αφεντικό αναλαμβάνει δράση

Μια δεύτερη ανάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε πιο ανησυχητικά συμπεράσματα: Όταν  η  πολιτική διαχείριση των ισχυρών δηλαδή των κεφαλαιοκρατών δεν πείθει ούτε σαν στοιχειωδώς  αποτελεσματική, όταν εγγράφεται σαν  καταφανώς άδικη και αδιέξοδη στην συνείδηση της πλειοψηφίας που την υφίσταται, τότε: πριν οι από κάτω τάξεις οργανωθούν, όσο ακόμα είναι πολύ πονεμένες, αδύναμες και αποπροσανατολισμένες  από την κυρίαρχη προπαγάνδα, τότε άμεσα η εξουσία κινητοποιείται με τον πιο αποφασιστικό τρόπο για να προλάβει. Και επειδή το μόνο σχέδιο διεξόδου από την κρίση, που διαθέτει  το καπιταλιστικό σύστημα ,  είναι πλέον η, χωρίς τέλος, ένταση των ανισοτήτων, η αστάθεια και η ανασφάλεια σαν τρόπος ρύθμισης, ορθώνεται η ανάγκη της επιβολής  του νέου κώδικα αξιών  που θα εξυπηρετεί το σχέδιο αυτό. Η ανισότητα να επιβληθεί  σαν ύψιστη, αδιαπραγμάτευτη αξία. Βγαίνει λοιπόν το αφεντικό ,ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ αυτοπροσώπως και  λέει : είναι φυσικό και αναγκαίο  να ζείτε για πάντα υποταγμένοι  στην ανισότητα, στη μιζέρια στη φτώχεια. Γιατί δεν είμαστε όλοι ίσοι.

Και δίνει το μήνυμα στον κρατικό μηχανισμό, εν όψει προεκλογικής περιόδου, να πράξει τα δέοντα ώστε να αποφευχθεί το χάος, δηλαδή να εκφραστεί στις διαδηλώσεις και στις εκλογές η αμφισβήτηση που διογκώνεται. Και να υπάρξει μέριμνα και για το μετεκλογικό τοπίο. Για τα επόμενα χρόνια. Με προοπτική δεκαετιών Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ολοκληρωτικό τρόπο. Στην ανάγκη με (νέο) φασισμό .Που μπορεί να μην καταργεί την πολιτική ζωή τυπικά αλλά την καθιστά στην ουσία παράνομη. Η Δημοκρατία λέξη κενή

 ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ: Είναι αγώνας χρόνου και πρέπει να προλάβουμε. Αλλιώς η βαρβαρότητα θα μιλάει με την μόνη γλώσσα που ξέρει: με την ΩΜΗ ΒΙΑ αποκλειστικά κυρίαρχη.

Το πραγματικό  δίλημμα τίθεται τώρα: ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ



Δημήτρης Λαβάτσης