Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Το AIDS και η φοβική δημαγωγία

Στο πολιτικό χρηματιστήριο η διαχείριση του φόβου αποτελεί υψηλή επένδυση. Στη μνημονιακή Ελλάδα όμως, η ραγδαία καθοδική κοινωνική κινητικότητα καθιστά άθλημα επικίνδυνο την επένδυση στον ατόφιο φόβο της φτώχειας. Με την επικαιρότητα να κινείται διαρκώς μεταξύ εφεδρείας, απολύσεων, φόρων, περικοπών, πτώχευσης, εξόδου από το ευρώ, δύσκολα κάποιος επίδοξος σωτήρας τολμά να επενδύσει απροκάλυπτα το πολιτικό του κεφάλαιο στον αμιγή φόβο της οικονομικής καταβαράθρωσης. Σε τέτοιες συνθήκες, φαντάζει ελκυστικότερη η αξιοποίηση άλλων, παράπλευρων φόβων.
«Είναι ανάγκη να απελαθούν οι ιερόδουλες φορείς του AIDS, προκειμένου να πάψουν να συνιστούν απειλή για την ελληνική οικογένεια», δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Υγείας κ. Α. Λοβέρδος. Δεν είναι η πρώτη φορά, είχε στρέψει και παλιότερα το ενδιαφέρον του στην ελληνική οικογένεια. Τότε είχε καλέσει τους πελάτες των αλλοδαπών ιεροδούλων του κέντρου της Αθήνας «να μην πηγαίνουν με αδήλωτες πόρνες διότι θα φέρουν το AIDS στο σπίτι τους».
Μάλλον η πρώτη έκκληση δεν εισακούστηκε. Η πηγή του φονικού ιού συνεχίζει να μολύνει τα «ανυποψίαστα» θύματά της και δι’ αυτών την ελληνική οικογένεια. Φαίνεται ότι ο πατέρας-πελάτης, δεν σταματά τις «παρασπονδίες», παρά τις υπουργικές προτροπές. Και αφού ο κ. Υπουργός δεν μπορεί να εμπνεύσει εκ νέου την αξία της «συζυγικής πίστης», φροντίζει να εξαφανιστούν οι μολυσματικοί πειρασμοί. Κοιτά από τηλεοράσεως την ελληνική κοινωνία στα μάτια και διαβεβαιώνει πως ό,τι βρωμίζει το κέντρο της πόλης θα απομακρυνθεί. Η ελληνική οικογένεια μπορεί να κοιμάται ήσυχη.
Οι «αθώοι» οικογενειάρχες-πελάτες συνεργούν έμμεσα στο έγκλημα της εμπορίας ανθρώπων. Είναι όμως βέβαιο πως θα επικαλεστούν άγνοια. Εδώ, μπορεί να πουν, μοιάζει να μην έχει πληροφορηθεί την εμπορία ανθρώπων ολόκληρος υπουργός, ειδάλλως θα έβρισκε κάτι να πει για τα εγκληματικά κυκλώματα που εισάγουν κορίτσια, συχνά ανήλικα. Θα αφιέρωνε λίγα δευτερόλεπτα στις δηλώσεις του για τα θύματα των κυκλωμάτων τράφικινγκ, θύματα τριπλής βίας (διακινητών στη χώρα τους, διακινητών και πελατών στη χώρα μας).
Ο υπουργικός λόγος όμως, μανιχαϊστικός και νοικοκυρίστικος, επιλέγει να αναβιώσει μνήμες ελληνικής επαρχίας περασμένων δεκαετιών, βασισμένος στο πανίσχυρο δίπολο: βρώμικες-καθαροί, μιαρές-αμόλυντοι, πόρνες-οικογένεια. Στην αδήλωτη μολυσματική πορνεία αντιτάσσει την δηλωμένη ηθική καθαρότητα της ελληνικής οικογένειας. «Κι αν παραστρατείτε πού και πού, κάντε το έτσι που να μην έχει άλλες συνέπειες», μοιάζει να λέει. Σε καιρούς γενικευμένης κρίσης, η επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Ο κ. Υπουργός γνωρίζει πως παίζει εν ου παικτοίς: στην Ιστορία η έννοια της καθαρότητας είναι κακή ατραπός. Γνωρίζει επίσης ότι το Υπουργείο του οποίου προΐσταται λίγα πράγματα έχει κάνει για την πρόληψη του AIDS. Τέλος, ως καθηγητής συνταγματικού δικαίου, γνωρίζει πως το δικαίωμα στην υγεία κατοχυρώνεται για όσους βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια.
Γνωρίζει βέβαια επίσης ότι ο φτωχός δημόσιος τομέας της υγείας δυσκολεύεται να επωμιστεί τη φροντίδα των σοβαρά ασθενών παράτυπων μεταναστών. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, η αναγκαία στάθμιση είναι δύσκολη και απαιτητική. Στο ερώτημα εάν οι σοβαρά ασθενείς είναι απελάσιμοι δεν χωράνε εύκολες απαντήσεις ούτε ανέξοδος καταγγελτισμός. Το αξιοσημείωτο είναι πως ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός ωθεί τη συζήτηση στα πιο ακραία της όρια και απαντά στο ερώτημα με ωμότητα που ξαφνιάζει. Μας λέει ουσιαστικά: οι σοβαρά ασθενείς μετανάστες χωρίς χαρτιά είναι απελάσιμοι κατά προτεραιότητα ακριβώς επειδή είναι σοβαρά ασθενείς.
Ο κ. Υπουργός είναι συνεπής. Παλιότερα απαντούσε στην εγκληματικότητα με την πρόταση επαναφοράς της θανατικής ποινής. Αργότερα απαντούσε στα αδιέξοδα της μεταναστευτικής πολιτικής κινδυνολογώντας για την «υγειονομική βόμβα της Υπατίας». Σήμερα απαντά στους φόβους του κοινωνικού σώματος με ενέσεις ηθικού πανικού. Σε τέτοια διάχυση ηθικού πανικού μάς έχουν συνηθίσει πολιτικοί χώροι όπως η Ιταλική Λίγκα του Βορρά, το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο και βεβαίως ο δικός μας τρίτος κυβερνητικός εταίρος. Ούτως ή άλλως, πολιτικά κακές παρέες. Και πάντως, αν ο ιός του AIDS μεταδίδεται κυρίως λόγω άγνοιας, ο ιός της φοβικής δημαγωγίας μεταδίδεται ακόμα και λόγω απλής φιλοδοξίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου