Ιστορική αναγκαιότητα η ολική μας χρεοκοπία

Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει.
Το ξέρουν άπαντες στον πλανήτη πλην των μισών Ελλήνων.
Αυτών που νομίζουν ακόμα ότι η Κρίση δεν θα τους ακουμπήσει ή ότι το Κακό θα περάσει με τις χορευτικές οικονομικές μανούβρες του διεθνούς φήμης μάγου Λουκά.
Ταυτόχρονα, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δείχνει να καταρρέει με μια μη αναστρέψιμη ταχύτητα.
Δύο διαφορετικές τροχιές της Οικονομίας που εφάπτονται πάνω απ΄τα κεφάλια μας.
Η χρεοκοπία της Ελλάδας και η κατάρρευση της Ευρωπαϊκής ενοποίησης μέσω του κοινού νομίσματος.
Αν κοιτάξουμε πρώτα το δάσος και γυρίσουμε προς τα πίσω θα ανακαλύψουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση ήταν μάλλον καταδικασμένη από την αρχή.
Διαβάζοντας τον λόγο που εκφώνησε το 1979 ο Κ.Καραμανλής επί τη εισόδω της χώρας μας στην ΕΟΚ θα διαπιστώσουμε ότι , σύμφωνα με τις αντιλήψεις της τότε εποχής, η Ευρώπη στηριζόταν σε 3 πυλώνες : τον ελληνικό πολιτισμό (προφανώς τον Κλασικό), το ρωμαϊκό Δίκαιο και τον Χριστιανισμό.
Η ενιαία Ευρώπη του σήμερα δεν είναι μια Ευρώπη Δικαίου ούτε και ο Χριστιανισμός αποτελεί την κυρίαρχη θρησκεία ή το συνεκτικό κρίκο των λαών της, όσο δε αφορά τον Κλασικό ελληνικό πολιτισμό αποτελεί πλέον μουσειακό κομμάτι για την Ευρώπη των Αγορών.
Κατά πώς φαίνεται Ευρώπη των Λαών δεν έγινε ποτέ παρά εξελίχθηκε η ενοποίηση σε ένα μόρφωμα που θυμίζει ιστορικά περισσότερο το Συνέδριο της Βιέννης που οδήγησε στην Παλινόρθωση του Παλαιού Καθεστώτος.
Επιπροσθέτως , η χρήση, βιαίως , του κοινού νομίσματος περισσότερο αποδόμησε παρά ενίσχυσε την ενότητα της Ευρώπης.

Η Ελλάδα βρέθηκε στην αγκαλιά της ΕΟΚ χωρίς να πληρεί ούτε τότε τις προϋποθέσεις τις κοινωνικές και πολιτιστικές , μπήκε σαν να λέμε «τιμής ένεκεν».
Η χώρα μας δεν έζησε τον Διαφωτισμό, δεν έτυχε της Εκβιομηχάνησης , ούτε ποτέ απέκτησε γνήσια Αστική Τάξη και Εργατικό Κίνημα αντίστοιχο των Ευρωπαίων.
Τον 1968 που ο πλανήτης σαρωνόταν από νέα κινήματα, η Ελλάδα τραγουδούσε το «Δελφίνι, δελφινάκι» του Καλαιτζή που άρεσε πολύ και στη σύζυγο του δικτάτορα.
Πολλοί ήλπισαν ότι η Ευρώπη θα εκπολιτίσει την Ελλάδα.
Δυστυχώς , σαράντα τόσα χρόνια στην Ευρώπη δεν άλλαξαν την καθημερινότητα και τη νοοτροπία του Έλληνα.
Μπορεί οι Νόμοι να ψηφίζονταν για να εναρμονιζόμαστε με το Κοινοτικό Δίκαιο αλλά τίποτε δεν εφαρμοζόταν.
Τα σκουπίδια εξακολουθούσαμε να τα πετάμε όπου νάναι, τα δάση μας τα καίγαμε και χτίζαμε αυθαίρετα, η Ισότητα των 2 φύλων έμεινε στα χαρτιά, στα επιδόματα και την ποσόστωση στα κομματικά ψηφοδέλτια, οι περιβαλλοντικές μελέτες πληρωνόντουσαν αδρά από τις επιχειρήσεις, τα κονδύλια για την Παιδεία μασουλήθηκαν δεξιά κι αριστερά, ο Πολιτισμός έγινε βιομηχανία επιχορηγήσεων οσφυοκαμπτών ατάλαντων, οι επιδοτήσεις για γεωργία και κτηνοτροφία με σύγχρονη αντίληψη πήγαν σε χέρια κουμπάρων και κομματικών, οι μειονότητες χρησιμοποιήθηκαν ως πρόσχημα για να φάμε κι άλλα λεφτά απ΄ τους κουτόφραγκους και γίναμε χειρότεροι γιατί λίγδωσε τ΄άντερό μας και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ το να μοιράζεις τζάμπα λεφτά σε ακάματο και αμόρφωτο άνθρωπο.
Θριάμβευσε ένα τριτοκοσμικό λάιφ στάιλ με κοιλαράδες λαμόγια μπουζουκόβιους ή ξεπεταγμένες , άνευ αναστολών στο σεξ μοντέλες, κυράτσες των σαλονιών που στην βαρεμάρα τους βγάζαν έντυπα με οδηγίες για μπροκάρ καλύματα σαλονιών και μεταξωτές κυλότες πολυτελείας.
Και επειδή όλα τα κάναμε άριστα μας βάλανε οι Ευρωπαίοι και στο ευρώ.
Εκεί πιά ήταν που θριάμβευσε το βλαχομπαρόκ γκλαμουράτο της κατίνας και του κρατικοδίαιτου επιχειρηματία «εισαγωγαί-εξαγωγαί-οικόπεδα με δόσεις».
Φάγανε, φάγανε, φάγανε…

Αναπόφευκτη η συντριβή και η χρεοκοπία .
Μόνο οι τυφλοί ή φορούντες και την νύχτα πανάκριβα γυαλιά ηλίου δεν το είδαν να έρχεται.
Ευλογία πρέπει να φαντάζει η ολική χρεοκοπία της χώρας μας για τους Έλληνες που δεν μάσησαν , δεν τρούπωσαν ,δεν λαμόγιασαν , δεν ξεπουλήθηκαν για ένα εξοχικό και ένα φουσκωτούλι , γι΄ αυτούς που δεν πήραν μετοχοδάνειο, διακοποδάνειο, δάνειο για αυτοκίνητο, δάνειο , δάνειο…
Η ΟΛΙΚΗ χρεοκοπία όμως , όχι αυτό που συμβαίνει τώρα και που διασώζει αλλά και αμείβει αφού ξεπλύνει απ΄τις αμαρτίες τους όλα τα σιχάματα που μας οδήγησαν εδώ.
ΑΝ, αν ευτυχήσουμε να ζήσουμε μια τελειωτική χρεοκοπία θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι:
Θα εξαφανιστεί συθέμελα το πολιτικό σύστημα που οδήγησε εδώ, που εξέθρεψε ό, τι πιο άρρωστο και διεστραμμένο έχει συμβεί εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν θα υπάρξει Παραγραφή και επιτέλους θα υπάρξει Κάθαρση , μια Κάθαρση που δεν έλαβε χώρα ούτε μετά τον Εμφύλιο, ούτε μετά τη Δικτατορία όταν συνέχισε να κυβερνά ο ίδιος μηχανισμός της εκτροπής και του δοσιλογισμού.
Αν ζήσουμε την ολική χρεοκοπία θα κατακρημνισθούν στα Τάρταρα όλοι οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, καναλάρχες, εργολάβοι,και οι κολαούζοι τους τηλεαστέρες , δημοσιοκάφροι ,παρακοιμώμενοι και κωλαγλείφτες που γλείφουν τα κοκκαλάκια που τους πετάνε τ΄αφεντικά τους.
Και επιτέλους μπορεί να γλυτώσουμε κι απ΄τους μικροαστούς, τους νοικοκυραίους, αυτήν την άθλια σιωπηρή πλειοψηφία που άγεται και φέρεται, τους Ελληναράδες, τους τζάμπα μάγκες , τους φασισταράδες της καθημερινότητας που τσιμπήσανε το ψιχουλάκι τους και τώρα σκούζουν γιατί έφτασε η ώρα να περάσουν απ΄τον πάγκο του χασάπη.

Κάποιοι θα πούν :
-Μα θα πεινάσουμε , δεν θα παίρνουμε μισθό, σύνταξη , τα παιδιά μας δεν θα μπορούμε να τα ζήσουμε, καλός ο Παπαδήμος, ας του δώσουμε μια ευκαιρία , σκύφτε το κεφάλι και δουλέψτε με όσα σας δίνουνε , μην διαμαρτύρεστε , άστε τις απεργίες και τις καταλήψεις , και τις εκλογές τι τις θέλουμε; Μήπως οι άλλοι είναι καλύτεροι;

Μα και πάλι θα πεινάσεις ανθρωπάκι και θα σου έχουν πάρει οι ξένοι και την πατρίδα εσένα που είσαι Έλληνας στην ψυχή –όχι όμως τόσο όσο να στερηθείς το μισθό σου για χάρη της- και ανεμίζεις σημαίες στα μπαλκόνια σου στις εθνικές επετείους και δεν γουστάρεις και τους ξένους –αλλά όχι όλους τους ξένους ,οι Γερμανοί κι ο πρωθυπουργός Ράιενμπαχ καθόλου δεν σ΄ενοχλούν-, θα πεινάσεις , όσο κι αν κρύψεις το κεφάλι σου στην άμμο ή προσπαθήσεις να γλυτώσεις το τομάρι σου, η πείνα έρχεται σαν νομοτέλεια πιά.
Αν δεν μπορείς να το αντιληφθείς ή να αγωνιστείς φύγε απ΄ τη μέση Ελληνάκο και άσε τους υπόλοιπους να χρεοκοπήσουν με αξιοπρέπεια τουλάχιστον.

Η έρημος είναι ορθάνοιχτη μπροστά μας.
Κάποιοι άκουσαν τον ποιητή και έχουν πάρει νερό μαζί τους για το μέλλον που θα έχει ξηρασία.
Κάποιοι θα μείνουν πίσω, κάποιοι θα χαθούν στο δρόμο.
ΕΞΟΔΟΣ

Σοφία Λαμπίκη
26/11/2011