Μύρισε Φθινόπωρο

Το βοριαδάκι φυσά δυνατά θυμίζοντας σε όλους ότι το καλοκαιράκι φθίνει για άλλη μια φορά μακριά από υποβαθμίσεις των αγορών.
Οι παραλίες επιστρέφουν σιγά- σιγά στα χέρια των ισόβιων εραστών της , των κατοίκων των νησιών λυτρωμένες απ΄τ΄αγριεμένα πλήθη αλλαλαζόντων νοικοκυραίων που πέρασαν από πάνω τους και ξεπλένει τις κραυγές τους ανακτώντας τη γαλήνη.
Το βραδάκι σκοτεινιάζει νωρίς πιά γεννώντας την ανάγκη επιστροφής στο σπίτι.
Οι παραθεριστές , αγανακτισμένοι ή αποβλακωμένοι επιστρέφουν στις μεγάλες πόλεις ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν αυτό που τους περιμένει.
Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που οι πολίτες της πριν αντιδράσουν πρέπει να μαυρίσουν πρώτα στις πλαζ και τις παραλίες.
Η κρίση αναμένει τους ηλιοκαμμένους για να τους περιποιηθεί αναλόγως.
Κρίση;
Δεν νομίζω για όλους, για πολύ λίγους κρίνω,βλέποντας τα τεράστια τζιπ που κατέκλυσαν πάλι το νησί αλλά και τις ανήσυχες συζητήσεις που άκουγα στην παραλία για το πού θα πάνε να τα πιούν το βράδυ ή αν έχει κανένα καλό κομμωτήριο στο νησί για βαφή και πεντικιούρ.
Λεφτά υπάρχουν, μαύρα, κρυμμένα, κλεμμένα, αλλά υπάρχουν.
Κυβέρνηση δεν υπάρχει,αντιπολίτευση, δεν υπάρχει, ούτε Αριστερά με προτάσεις υπάρχει,κάτι τυχάρπαστοι κουτρουβαλάνε από δω κι από κει μην ξέροντας τί τους γίνεται.
Ανοίγει τρεις και λίγο η κυβέρνηση το συρτάρι, της λείπουν πάλι λεφτά, κόβει μισθούς, βάζει έκτακτες εισφορές, πάλι το συρτάρι δεν γεμίζει γιατί φτιάχνει ταυτόχρονα και μερικές επιτροπές νομοπαρασκευαστικές που κανείς δεν ξέρει πόσο αμείβονται.
Η φοροδιαφυγή είναι πιά σχεδόν νόμιμη,η ανεργία δεν μετριέται , οι μισοί απ΄όσους δουλεύουν, δουλεύουν ανασφάλιστοι,νομοθετούνται τα πιο αποκρουστικά μέτρα για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και της ελεύθερης έκφρασης αλλά τί να κάνουμε;
Κανείς δεν χαλάει τα μπάνια του λαού (ούτε ο ίδιος ο λαός που μουρμουράει για την κρίση)
Ακούς ειδήσεις και νομίζεις ότι ζεις τη Μέρα της Μαρμόττας.
Ό, τι ακούγαμε πέρσι την ίδια εποχή τα ίδια και φέτος.
Με μια μόνη προσθήκη.Η χώρα εκποιείται φτηνά , πολύ φτηνά, σχεδόν τζάμπα αλλά κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται φτάνει να μην τους πειράξουν τις καταθέσεις στις τράπεζες.
Πόσο μίζερη και μαύρη μπορεί να δείχνει μια κοινωνία μέσα στον λαμπρό ήλιο του ελληνικού καλοκαιριού!
Υπάρχει ελπίδα;
Όχι γιατί ζούμε σε μια απολίτιστη,κατακερματισμένη,αμόρφωτη, φοβική κοινωνία με νέους που δεν δίνουν πεντάρα φτάνει να τους καλύπτουν τα έξοδα μαμάδες και γιαγιάδες.
Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι μπροστάρηδες πνευματικοί άνθρωποι αλλά στη θέση τους κάτι έμμισθα ανθρωπάρια που αρθρογραφούν έναντι αντιτίμου.
Όχι γιατί ο παρτάκιας 'Ελληνας δεν ψοφάει με τίποτα.
Μην ακούσω κουβέντα γι΄αυτό που έρχεται γιατί θα σου πω :
-Ωραίο το μαύρισμά σου, φίλε μου!

Καλό και λυτρωτικό χειμώνα και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Σοφία Λαμπίκη