Στο τσάμικο της Βίας χορεύουμε όλοι μας.

Την περασμένη βδομάδα ένας άνθρωπος μαχαιρώθηκε στη μέση του δρόμου για μιά βιντεοκάμερα.
Ουδεμία πρωτοτυπία και δεν θα είχε προξενήσει καμία συγκίνηση στο πανελλήνιο και τα τηλεοπτικά ΜΜΕ εάν δεν συνδεόταν συγκινησιακά με το ότι ο νεκρός συνόδευε την ετοιμόγεννη γυναίκα του στο μαιευτήριο για να γεννήσει.
Ζουμερό προϊόν για τηλεοπτικό ξεπούλημα σε συνδυασμό με κραυγές και ένα δάκρυ να κυλά στην άκρη του ρίμελ των ανκοργούμεν της υψηλής τηλεθέασης.
Την επόμενη μέρα ένας άνθρωπος μεταφέρθηκε σε προθανάτιο κώμα στο νοσοκομείο από χτυπήματα της αστυνομίας λόγω της συμμετοχής του σε διαδήλωση.
Εξίσου σύνηθες γεγονός οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών και τα κτυπήματα στο κεφάλι αλλά αυτή τη φορά πήρε λίγο παραπάνω ο πυροσβεστήρας των ΜΑΤ.
Ακούσαμε λοιπόν το εξωφρενικό ότι «όποιος κατεβαίνει σε διαδήλωση πρέπει να το περιμένει αυτό, είναι υπεύθυνος για την επιλογή του»!
Κάτι αντίστοιχο είχαμε ακούσει και πέρσι όταν σκοτώθηκαν 3 άνθρωποι στη φλεγόμενη Μarfin ότι δηλ «αφού δεν απεργήσανε, καλά να πάθουν».
Το ίδιο βράδυ του τραυματισμού του διαδηλωτή σφάξανε σαν τραγί έναν Πακιστανό μετανάστη στα Πατήσια, ενώ η γειτονιά πίσω από κλειστά πατζούρια άκουγε(και αφηγήθηκε αργότερα στα κανάλια) τις κραυγές εκδίκησης στα Ελληνικά :απόψε όποιον βρούμε θα τον σφάξουμε.
Εκείνο το βράδυ έγινε πογκρόμ που θύμησε , όπως έχουμε δεί σε ταινίες, τη Νύχτα των Κρυστάλλων στη ναζιστική Γερμανία.
Δεν προλάβαμε να πάρουμε ανάσα και κουκουλοφόροι παίζοντας κλέφτες κι αστυνόμους μέσα στη λαϊκή αγορά της Καλλιδρομίου ανατίναξαν με μολότωφ μηχανή της αστυνομίας δίπλα στους πάγκους της μαναβικής στέλνοντας έναν άνθρωπο στην εντατική και τραυματίζοντας άλλους 2 (τι ειρωνία ο ένας Βούλγαρος ενώ υποτίθεται ότι οι «αναρχικοί» σαν κι αυτούς στηρίζουν τους ξένους).
Δεν με εξέπληξε τίποτε. Όποιος βλέπει τα σημάδια, χρόνια τώρα, ξέρει τι να περιμένει.
Κλαίνε οι μωρές παρθένες στα κανάλια καθώς και οι πολιτικοί για τα «πρωτόγνωρα φαινόμενα βίας» και ως άλλοι κοινωνιολόγοι , αφού είναι και επί παντός επιστητού, τα αποδίδουν στην οικονομική κρίση και τους (λαθρο)μετανάστες.
Είναι όμως έτσι;

Η Βία των Μεγάλων

Ακόμα και την εποχή της ευμάρειας η χώρα μας ζούσε κάτω απ΄το πέπλο της Βίας.
Μην μου πείτε ότι δεν αποτελεί βιασμό ο πολιτικός λόγος δεκαετιών τώρα, τα ψέματα, το γλείψιμο των ψηφοφόρων μέχρι να τους ψηφίσουν και το κλάσιμο τους αφού;
Το ρουσφέτι τι είναι; Δεν είναι εκ-βιασμός και εξευτελισμός και αυτού που βολεύεται αλλά και αυτού που μένει στην απέξω;
Βία δεν είναι μία υφυπουργός να δίνει 7.000 ευρώ(όσο το ετήσιο εισόδημα ενός συνταξιούχου) γιατί την ενοχλεί που στο πάτωμα του Υπουργείου αντηχούν τα δωδεκάποντά της και πρέπει να το αλλάξει για να εργαστεί;
Η κοροϊδία του ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ μέχρι το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ τι είναι;
Αμ ο δημοσιογραφικός λόγος και η ανοιχτή προπαγάνδα τι είναι;
Τι είναι , αν όχι βία, να εκφωνείς και να γράφεις σε είδηση ότι ο δράστης είναι Αλβανός ενώ δεν έχεις αντιστοίχως αναφέρει ποτέ ότι ο δράστης είναι Αρκάς –ας πούμε.
Η δραματοποίηση του τρόπου παρουσίασης των ειδήσεων , ο πλήρης ενστερνισμός της κυβερνητικής γραμμής , το γλείψιμο των κυβερνητικών εκπροσώπων, η διαπόμπευση κάθε επαγγελματικής ομάδας όπου όλοι είναι τεμπελχανάδες, κοπρόσκυλα, πρέπει να απολυθούν, να δουλέψουν όλοι παραπάνω για ψίχουλα, η λεκτική βία που ασκείται σε όποιον καλεσμένο δεν είναι αρεστός αλλά τον στήνουν στην αρένα για να τον ξεσκίσουν τι είναι;
Ποιος έκανε ήρωα τον Σπύρο-Άδωνη Γεωργιάδη με το να τον βγάζει κάθε μέρα στο γυαλί για να ηχορρυπαίνει συνειδήσεις με το φασισμό του;
Οι κρατοκοδίαιτοι μιζαδόροι επιχειρηματίες που τρώγοντας σούσι με την παρέα τους, τους πολιτικούς και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ κανονίζοντας αν θα απολυθεί ο κάθε εργαζόμενος , δηλ αν θα ζήσει ή θα πεθάνει, ασκούν ή όχι βία;
Η βία του κράτους όταν κόβει συντάξεις και φάρμακα σε γέρους συνταξιούχους, οδηγώντας τους μαθηματικά στο θάνατο, ενώ ταυτογχρόνως μία άλλη υφυπουργός θέλει για το γραφείο της τελευταία μοντέλα h/y αξίας 70 χιλιάδων ευρώ δεν είναι βία που γεννά οργή;


Η βία των μικρομεσαίων

Αν οι μεγάλοι ασκούν τη βία τους, λόγω κορυφαίας θέσης στην πυραμίδα, το ίδιο κάνουν και οι επόμενοι.
Γιατροί εκβιάζουν για να σώσουν τη ζωή σου, εφοριακοί ζητούν το κάτι τις τους για να σώσεις την επιχείρησή σου, καθηγητάδες ζητάνε το ιδιαιτεράκι τους για να περάσει το παιδί σου την τάξη.
Μαγαζάτορες δεν κόβουν αποδείξεις και εξαναγκάζουν τον πελάτη στον ευτελισμό του να ζητά το αυτονόητο.
Η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται για τον μικρό , είναι χρονοβόρα, η πολυνομία τσακίζει και η τελευταία σφαλιάρα στον αγώνα του καθενός να βρεί το δίκιο του είναι το παράβολο των 150 ευρώ για να κάνει κανείς μήνυση ( το οποίο παρεπιμπτόντως οι τηλεαστέρες έκαναν μεγαλοπρεπώς γαργάρα).
Σταματάμε όμως εκεί ; Όχι
Κι ο μικρός βιάζει το διπλανό του.
Πατά επί πτωμάτων για να βολέψει το δικό του το παιδί και του γείτονα να πάει να πνιγεί.
Παρκάρει πάνω σε πεζοδρόμια ή θέσεις αναπήρων κι αν του πεις κουβέντα σε πλακώνει κι από πάνω.
Πετάει τα σκουπίδια του όπου γουστάρει και χέστηκε για τους υπόλοιπους και το περιβάλλον.
Καίει το δάσος και χτίζει το αυθαίρετο του και μετά βρίζει τους επόμενους που καίνε και χτίζουν παραδίπλα. Μπαζώνει ρέματα και μετά ζητά αποζημίωση αν πλημυρρίσει στην πρώτη βροχή, καταπατά παραλίες κι αλίμονο αν του μιλήσει κάποιος.
Είναι ο ίδιος που θα κόψει την εξάτμιση απ΄ το μηχανάκι ή θα βάλει στο τέρμα το στερεοφωνικό στ΄αμάξι τρελαίνοντας τον κόσμο.
Είναι αυτός ο κροτολάγνος και εραστής των βομβών που κάθε Πάσχα σκοτώνει και τραυματίζει και στην πιο ήπια περίπτωση ξεκουφαίνει τη γειτονιά κι άμα του πεις κουβέντα σου λέει:
- είναι το έθιμο, αν δεν σ΄αρέσει φύγε απ΄την Ελλάδα.

Με τούτα και με κείνα μια κοινωνία γεμάτη στερεότυπα και προκαταλήψεις, ημιμαθής, φωνακλού και τζάμπα μάγκας εξοικειώθηκε και με τον εκχυδαϊσμό της ζωής, χρόνια τώρα, τουλάχιστον 20 χρόνια τώρα, έπαθε μιθριδατισμό στη βιαιότητα γιατί ήταν κι η ίδια βίαιη γιατί οι πολίτες αυτής της χώρας λειτουργούν όπως οι φάρες (τι ειρωνία να μοιάζουμε τόσο πολύ με τους Αλβανούς που τους σιχαινόμαστε), προστεύουν τα μέλη της ομάδας τους και παραχωρούν την ασφάλειά τους στα χέρια νταβατζήδων.
Γι’ αυτό παραχωρούν πλέον περιοχές ολόκληρες της Αθήνας στα χέρια ταγμάτων θανάτου (οι ακροδεξιοί) και ταγμάτων εφόδου(οι ταλιμπάν των Εξαρχείων).
Δεν γνωρίζουν την λέξη αλληλεγγύη , αλληλοϋποστήριξη, κοινωνική ευθύνη, συμμετοχή και δράση για το κοινό καλό, δεν μπορούν καν να ομιλήσουν τη γλώσσα της συννενόησης με κανέναν παρά μόνον τους μηκυθμούς της αγέλης τους.
Το 50 % δήλωσε σε πρόσφατη δημοσκόπηση ότι είναι υπέρ της αυτοδικίας.
Πιθανόν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που φοροκλέβουν, που φωλιάζουν στα κρυφά τα αδέσποτα της γειτονιάς, που καπνίζουν τσαμπουκά στη μούρη κάποιου που δεν καπνίζει, που παραβιάζουν το stop όταν οδηγούν, που γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι όλους τους υπόλοιπους.
Μόνον άνθρωποι εξοικειωμένοι με την Ανομία επικροτούν την Αυτοδικία.

Και τώρα τί;

Εδώ και 2-3 χρόνια παρακολουθώ εγώ και άλλοι την κορύφωση της Βίας σε μία φοβική, ανερμάτιστη, αποκτηνωμένη κοινωνία.
Για τους νεκρούς της Μαρφίν, για το παιδί της Αφγανής που τεμαχίστηκε από τη βόμβα στα Πατήσια δεν έγινε ούτε μία διαδήλωση.
Για τους «αγανακτισμένους» πολίτες που μπαίναν μέσα σε Εφορίες και περιέλουζαν με βενζίνη εργαζόμενους για να τους κάψουν επειδή δεν τους άρεσαν τα πρόστιμα δεν ακούστηκε ούτε μία καταδίκη, ίσα-ίσα λόγια συμπάθειας ακούστηκαν για τους ταλαιπωρημένους , από τα τέρατα δημόσιους υπάλληλους, πολίτες - εν δυνάμει δολοφόνους.
Δεν συγκίνησε κανέναν ότι παιδιά 16 χρονών, σε Λύκειο της Καβάλας, πριν 4 μήνες, σκότωσαν με ρόπαλα ένα κουτάβι που μπήκε στην αυλή του σχολείου ενώ οι επιβλέποντες καθηγητές δεν διέκοψαν τον καφέ τους από τις ενοχλητικές κραυγές του βασανιζόμενου ζώου.
Κανείς δεν ενοχλείται όταν νέα παιδιά κινηματογραφούν και ανεβάζουν στο διαδίκτυο τεμαχισμούς γατιών.
-Παιδιά είναι, λένε.
Ε, λοιπόν τα παιδιά σας μεγάλωσαν και γαλουχημένα στο αίμα και τη βία θα φάνε εσάς τώρα.


Λύση υπάρχει;

Φέρτε πάλι μπροστά στη σκηνή τους στοχαστές , τους δάσκαλους, τους ποιητές , ακούστε τα λόγια τους κι εξαφανίστε απ΄το προσκήνιο τους οικονομολόγους και τους τεχνοκράτες.
Αν δεν θέλετε να σας αντιμετωπίζουν σαν αριθμό μην ακούτε τους επιστήμονες των αριθμών.
Κλείστε την τηλεόραση και σταματήστε να αναπαράγετε και να εισπνέετε τη βίαιη μπόχα της εξουσίας που αναπαράγουν.
Βοηθείστε όποιον μπορείτε, δώστε χέρι βοήθειας σε όποιον σας το ζητά, μιλήστε με τους γειτόνους σας, φτιάξτε τον περίγυρό σας, συμπαρασταθείτε στον έχοντα την ανάγκη σας.
Υψώστε στην φωνή σας και μην ανέχεστε την καθημερινή βία του διπλανού, αντιδράστε στους μάγκες που χαλάνε τη ζωή μας, μην προσπερνάτε τη «μικρή» βία του τζάμπα μάγκα που παρκάρει στο πεζοδρόμιο, ή σ΄αυτόν που πετά τα σκουπίδια του, καταγγείλτε το αυθαίρετο, την καταπάτηση δημόσιας ελεύθερης γής από τους ξύπνιους, φτύστε στη μούρη όσους σας ζητάν φακελάκια και μίζες, μάθετε στα παιδιά σας να συν –ζουν με τους άλλους και σταματήστε να παραδίδετε την πολύτιμη ελευθερία σας στον καθένα.
Τέλος κατευθύνετε την οργή σας εκεί που πρέπει δηλ. στο σύστημα που γεννά όλα αυτές τις απεχθείς ανωμαλίες και προετοιμάστε το μυαλό σας και την καρδιά σας για να το ανατρέψετε.
Πάντα μαζί με τους άλλους και όχι χώρια.
Με όπλα τη λογική, την ευαισθησία , το θάρρος και το χιούμορ σας και όχι τα μαχαίρια και τις μολότωφ.
Αυτά φοβάται το σύστημα και όχι αυτή καθεαυτή τη βία που το τρέφει αντί να το σκοτώνει

Καλή δύναμη σε όλους μας .
Σοφία Λαμπίκη