Ευ. Βενιζέλος: Ενα τυπικό βήμα πριν την ολοκλήρωση του PSI

«Βρισκόμαστε ένα τυπικό βήμα πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας» του προγράμματος περικοπής του ελληνικού χρέους (PSI) δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος επίσης γνωστοποίησε πως τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί η νέα σύνοδος του Eurogroup.

Σε δηλώσεις του μετά από συνάντησή του με τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο ανέφερε ακόμη πως έως το τέλος της εβδομάδας πρέπει να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Επανέλαβε ακόμη ότι οι δυο διαδικασίες, της υπογραφής της νέας δανειακής σύμβασης και του PSI, αλληλεξαρτώνται, τονίζοντας για άλλη μία φορά ότι «τώρα είναι η στιγμή της δύσκολης διαπραγμάτευσης, όχι αργότερα».

Την ίδια ώρα, στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο επικαλείται το ΑΠΕ-ΜΠΕ, τόνιζε ότι η διαπραγμάτευση που γίνεται την τρέχουσα περίοδο με την τρόικα, αφορά στις αποκλίσεις του 2011-2012, οι οποίες, σύμφωνα με τον ίδιο, θα πρέπει να καλυφθούν από μέτρα ύψους έως το 2% του ΑΕΠ (περίπου 4,5 δισ. ευρώ). Τα μέτρα αυτά, που θα αποτελούν το προμνημόνιο, θα πρέπει να παρουσιαστούν στο Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας, ως προϋπόθεση για την ενεργοποίηση του PSI και την καταβολή 30 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ειδικότερα, για το «κούρεμα» και την ανταλλαγή των ομολόγων (PSI), ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι το εάν θα υπαχθούν και τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ είναι ζήτημα που αφορά την ίδια την κεντρικήκ τράπεζα. Συμπλήρωσε ότι σε επίπεδο Eurogroup και Εuro working group έχουν καταγραφεί και αναλυθεί όλα τα πιθανά σενάρια προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος μείωσης του χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020.

Για τη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στο PSI, ο υπουργός επανέλαβε ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται να αναπληρώσει τις περιουσιακές απώλειες των ταμείων - ακόμη και με άλλη δημόσια περιουσία.

Σε ό,τι αφορά τον 13ο και 14ο μισθό, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι τις διαπραγματεύσεις με το τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας έχουν αναλάβει ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων.

Μετά τη συνάντηση τους ο κος Λοβέρδος ανακοίνωσε ότι στηρίζει τον Βενιζέλο για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

ΣΥΓΧΥΣΗ , ΚΑΙ «ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ», του Δημήτρη Λαβάτση

Η κρίση που πάνω της ταξιδεύουμε είναι πολύπλευρη. Ανατρέπει βεβαιότητες, βυθίζει ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας σε υλική ένδεια : «δεν έχω πετρέλαιο, κόβω και από τα απαραίτητα του φαγητού και πάλι δε βγαίνω…». Απελπισία, θυμός, και πολλές φορές, σύγχυση για τις αιτίες . Θα επιχειρήσω μια ερμηνεία αφού για να αντισταθείς αποτελεσματικά στα πράγματα πρώτο χρειαζούμενο βήμα είναι η κατανόησή τους. Δεύτερο βήμα είναι να κοινωνικοποιήσεις αυτήν την κατανόηση. Και αυτό γίνεται με υπεύθυνη προσωπική στάση και κόπο. Κι έχει πιθανότητα επιτυχίας μόνο όταν γίνεται συλλογικά.
Αυτονόητα, θα μου πείτε. Όχι και τόσο. Γιατί αν πάμε 20- 25 χρόνια πίσω, τότε που ο κόσμος μπούχτισε από τις συλλογικότητες και την συλλογική πολιτική ,τότε που το «ΚΛΙΚ», το πρώτο life-style περιοδικό μαζικής κυκλοφορίας έφθασε να πουλάει 200.000 τεύχη ,θα θυμηθούμε ότι συντελέστηκε μια μεγάλη αλλαγή στα μυαλά των καθημερινών ανθρώπων. Τα ιδανικά του αντιδικτατορικού αγώνα για δημοκρατία, δικαιοσύνη, συλλογικότητες, ελεύθερη έκφραση και πολιτική δράση, αυτά που διαμόρφωσαν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα ως πολίτες, χλόμιασαν. Για μια σειρά από λόγους, που πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης, έγιναν ευάλωτα, μη ελκυστικά σαν πρόταση ζωής. Από άμβωνος ΚΛΙΚ και με αναμεταδότες διάφορους σταρ των ιδιωτικών, κυρίως, δηλαδή των εμπορευματοποιημένων, άρα τζογαδόρικων, ΜΜΕ λοιδορούνταν συνεχώς οι συλλογικές πρακτικές και προβάλλονταν τα καλά του ατομισμού: Να κοιτάς τη δουλειά σου και το αφεντικό θα σε φροντίσει, η καριέρα σε περιμένει αρκεί να προσαρμόζεσαι στους κανόνες αδιαμαρτύρητα. Τώρα αν οι κανόνες περιελάμβαναν τον εξευτελισμό σου αυτό είναι θέμα αίσθησης και ερμηνείας: κάποιες –κάποιοι αισθανόντουσαν και μάγκες που γίνονταν αρεστοί στο αφεντικό.
Έτσι, λοιπόν, σχεδόν αθόρυβα (Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος. Όχι μ’ έναν πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό –Τ.Σ Έλιοτ)
τελείωσε ένας κόσμος-ένας τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Μια αντίληψη ηθικά ανώτερη, που αναγνωριζόταν σαν ανώτερη. Η αντίληψη του πολίτη- μέλους του συλλογικού, του πολίτη- αλληλέγγυου στον διπλανό του, η οποία είχε επικρατήσει χάρις στο ΕΑΜικό έπος. Γιατί παρ όλες τις ήττες της αριστεράς, την τραγωδία του εμφυλίου και τα 25 μολυβένια χρόνια που ακολούθησαν μέχρι την πτώση της δικτατορίας το 74, οι αξίες αυτές στην συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας ης ελληνικής κοινωνίας θεωρούνταν ανώτερες.
Και αντίπαλος της δικαιοσύνης θεωρούνταν ο εκμεταλλευτής, ο εργοδότης, το κέρδος. Αυτό, ανεξάρτητα από την πολιτική ένταξη των πολιτών, ήταν κοινή συνείδηση.
Αυτό το κεκτημένο της συνείδησης άρχισε να συσκοτίζεται όλο και πιο έντονα την εποχή της έλευσης του ΚΛΙΚ, του Μητσοτάκη και των λεγόμενων εκσυγχρονιστών .Εκεί γύρω στα 1990…
Γίναμε λοιπόν όλοι «ένα» :Το κεφάλαιο κυριάρχησε και ιδεολογικά .Εκμεταλλευόμενο την κρίση στρατηγικής και την χρεοκοπία του υπαρκτού «σοσιαλισμού» έκαμψε τις συλλογικότητες, συνδικαλιστικές και πολιτικές. Πολλά συνδικάτα διαλύθηκαν με καταστολή (απολύσεις, δικαστικές διώξεις) και αρκετά εξαγοράστηκαν με διαφθορά, όχι μόνο των πρόθυμων τμημάτων της ηγεσίας τους, αλλά και μερίδας των απλών μελών τους. Με αυτόν τον τρόπο οι κυβερνήσεις, ως εργοδότης των δημοσίων υπαλλήλων, όπως και οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα, εξουδετέρωσαν τις αγωνιστικές δυνατότητες. Κυριάρχησε η δυσφήμιση των συνδικάτων και η απογοήτευση από τους κοινωνικούς αγώνες που, λόγω της κατάστασης αυτής, έγιναν αδύναμοι και αναποτελεσματικοί
Γίναμε όλοι ένα :τα αφεντικά κυρίαρχα και εμείς χωρίς λόγο απλώς εργαλεία του..Και το χειρότερο: υπόδειγμα έγινε ο απροβλημάτιστος καλοζωϊστής. Μας το πρότεινε κι ο Σαββόπουλος μετά την μεγάλη του κωλοτούμπα. Όποιος μίλαγε για συλλογικότητες δυσαρεστούσε ή θεωρούνταν γραφικός. Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Τα 20 χρόνια σύγχυσης ,καταναλωτισμού, περιφρόνησης ή άρνησης των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας ( οι περισσότεροι κάναμε ότι δεν τους βλέπαμε, κι όμως ακόμη και το ένδοξο 2004 το 21% ζούσε κάτω από τα όρια της φτώχειας σύμφωνα με επίσημες στατιστικές!) τα διαδέχεται η κρίση που μας υπόσχονται μακρόχρονη!
Και μας λένε προκλητικά οι κυρίαρχοι ότι η κρίση φέρνει ευκαιρίες εννοώντας ότι μπορούν να μας τσακίσουν εντελώς .Να μας «προσαρμόσουν» στις ανάγκες του κέρδους. Να μας κάνουν μαλάκια.
Εμείς γνωρίζουμεαπό την ιστορία του 20ου αιώνα ότι η κρίση γεννά κινδύνους : η σύγχυση ,η αμορφωσιά και η άγνοια που ζυμώνουν οι κυρίαρχες των ΜΜΕ φωνές μπορούν να μας κάνουν να θεωρούμε εχθρούς τους διπλανούς μας: τον άνεργο, το μετανάστη τον απεργό, τον δημόσιο υπάλληλο, τον ιδιωτικό υπάλληλο, αυτόν που παίρνει 600 ευρώ και θέλω να του φάω το προνόμιο(κι έτσι μπορεί να νιώσει ένας άνεργος). Η κρίση μπορεί να γεννάει ανθρωποφαγία και φασισμό.
Μπορεί να γεννήσει και δυνατότητες για έναν άλλο κόσμο πιο δίκαιο από αυτόν που έχτισαν οι κυρίαρχοι του κέρδους χάρις στην παθητικότητά μας, έναν κόσμο ριζικά διαφορετικό.
Μπορεί να γεννηθεί αυτή η δυνατότητα άμεσα. Πρώτο βήμα: να αναστοχαστούμε φτύνοντας τις αηδίες της κυρίαρχης κουλτούρας. Να αναστοχαστούμε για την ζωή μας, τα δικαιώματά μας, τι πραγματικά αξίζει σε αυτόν- τον θαυμάσιο όσο και πιθανά τρομακτικό(από μας εξαρτάται )- κόσμο που ζούμε.

Συνέχεια στο επόμενο: Φασισμός ή Δημοκρατία;

Γενάρη μήνα κλάδευε, του Γιάννη Μακριδάκη

Τον τελευταίο μήνα, όπως κάθε Γενάρη, χιλιάδες άνθρωποι στην ελληνική περιφέρεια εργάζονται επίπονα και υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες, επί πολύ δύσκολων και σκληρών διαπραγματεύσεων για να επιτύχουν ο καθένας το δικό του PSI. 
Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μη γυρεύεις, λέει η παραδοσιακή ρήση και με αυτήν ως μπούσουλα πορεύονται παλιοί και νέοι αγρότες.
 Το PSI των δέντρων, το PSI των κλιμάτων έχουν ξεκινήσει λοιπόν και εδώ και πολλές μέρες, με ανθρώπους ανεβασμένους σε κλαδιά ή γονατιστούς κάτω από αμπέλια να διαπραγματεύονται σκληρά κι επίπονα με τη φύση για να πράξουν όσο γίνεται βαθύτερο κι επιτυχέστερο κούρεμα, έτσι ώστε να δουν τα καλύτερα αποτελέσματα όταν θα έρθει, μετά από μερικούς μήνες η περίοδος της καρποφορίας. Διότι η περίοδος αυτή θα έρθει, είναι βέβαιο. Κάθε χρόνο έρχεται εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Παράλληλα οι, κατά κύριο λόγο τζερεμέδες, αυτοί δηλαδή που δεν είναι ικανοί να εργαστούν παραγωγικά, αυτοί που το χέρι τους δεν ¨πιάνει", αυτοί που καταστρέφουν τα δέντρα μόλις τα πλησιάσουν με πριόνι ή κλαδευτήρι, αυτοί που παραδοσιακά αναλάμβαναν άλλες εργασίες, πιο ανώδυνες και βαρετές, όπως το να βγάζουν τα μουλάρια βόλτα και τα σωτρόφια γίδια στο βουνό για βοσκή στην αρχή ή να αναλαμβάνουν δουλειές γραφείου και διαχείρισης αργότερα, ασχολούνται κι αυτοί τον τελευταίο μήνα με το κλάδεμα. Που το έχουν ονομάσει PSI.

 Όχι βέβαια δέντρων. Αυτά δεν τους αφήνει κανείς να τα πλησιάσουν μη τυχόν και κάνουν καμιά ζημιά ανεπανόρθωτη. Κλάδεμα αριθμών προσπαθούν να κάνουνε διότι τους έχουμε αφήσει να ασχολούνται με τα ανώδυνα ευρώ που δεν τρώγονται, να παίζουνε στρατέγκο με αριθμούς, να μετακινούν από δω κι από κει νουμεράκια σε ένα σύμπαν παράλληλο με την πραγματική ζωή, ψεύτικο, για να έχουνε την ψευδαίσθηση πως είναι χρήσιμοι, πως ζούνε προσφέροντας κι αυτοί κάτι. Και με συγκατάβαση τους ανεχόμαστε που, ντυμένοι με σοβαροφανείς φορεσιές και έχοντας χεράκια βουτύρου και κοιλιές οικόσιτου έτοιμου για σφαγή, στέκουν προσποιούμενοι τους εξουθενωμένους μπροστά σε μικρόφωνα και διατυμπανίζουν την κρισιμότητα και την σκληρότητα των διαπραγματεύσεων που κάνουν, έτσι ώστε, λένε, να επιτύχουν να μας αλαφρώσουν.

Οι άνθρωποι όμως του πραγματικού μόχθου και της παραγωγής δεν αλαφρώνουν ποτέ. Προσωρινά μονάχα βλέπουνε το αποτέλεσμα της δουλειάς των χεριών τους, παίρνουνε μια βαθιά ανάσα ανακουφιστική και συνεχίζουνε τον μόχθο. Διότι ακόμα και το να μαζέψεις τη σοδειά θέλει μόχθο. Κι όσο πιο πλούσια είναι η σοδειά, τόσο πιο πολύ μόχθο απαιτεί. Κι ο μόχθος παράγει ανθρώπους. Όχι άτομα καταναλωτές, νοικιασμένα γρανάζια κυκλοφορίας χρήματος. Ανθρώπους με τσαγανό, όχι με πλαδαρές κοιλιές.

Ανθρώπους που, όσο και να το αποφεύγουνε διότι ξέρουνε τις δυνάμεις τους και φοβούνται τις ζημιές που θα προκαλέσουν, έφτασε η στιγμή που θα πάρουνε τα στελιάρια και θα βγουνε από τα χωράφια και τα σπίτια τους στους δρόμους διότι αρκετά τα ανέχτηκαν τα ζιζάνια τόσα χρόνια.

Γιάννης Μακριδάκης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ

Αυτά είναι όσα χαρακτηρίζουν τη δημοτική Αρχή Χίου και τον ίδιο το Δήμαρχο.

Στην αρχή κάτω από την πίεση της Λαϊκής Συσπείρωσης και του κινήματος που οργανώθηκε μετά από τους υπέρογκους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΧ στο Βροντάδο , στη Λαγκάδα και σχεδόν σε όλα τα διαμερίσματα του δήμου μας, άρχισαν να συζητούν για κατάργηση του ειδικού τέλους, για αναπροσαρμογή των λογαριασμών μέχρι και για μελέτη που θα ανάθεταν στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου για να αποφανθεί για το τι θα γίνει με την ΔΕΥΑΧ, αν δηλαδή θα μετατραπεί σε υπηρεσία ύδρευσης του δήμου ή αν θα μείνει ως έχει, χωρίς όμως το ειδικό τέλος.

Επειδή το ψέμα έχει κοντά ποδάρια πολύ σύντομα αποκαλύφτηκαν με τους νέους υποτίθεται λογαριασμούς της ΔΕΥΑΧ που στο Βροντάδο, στη Χίο και αλλού κυμαίνονται στο ίδιο μήκος κύματος έχοντας στείλει σε πολύτεκνους , άνεργους και σε πολλές άλλες περιπτώσεις λογαριασμούς της τάξης των 200, 300 και 600 ευρώ.

Γενικά διατηρείται το χαράτσι του ειδικού τέλους που θα το καταργούσαν υποτίθεται και διατηρείται η ξετσιπωσιά του διπλού ΦΠΑ πάνω και στο χαράτσι.

Αποδεικνύονται πολλαπλά επικίνδυνοι για το λαϊκό εισόδημα που χτυπιέται ανεπανόρθωτα από την ανάλγητη πολιτική του μαύρου μετώπου της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, που με τη στήριξη της ΕΕ και της Τρόικας τσαλαπατούν και εξαθλιώνουν τη ζωή μας.

Πεισματικά αρνήθηκαν στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο που και η παράταξή μας έβαλε ξανά το ζήτημα για τις περιπτώσεις των υπέρογκων λογαριασμών να παρθεί συγκεκριμένη απόφαση του ΔΣ ,που θα δεσμεύει τη διοίκηση της ΔΕΥΑΧ για ανάκληση εκείνων των λογαριασμών που είναι μια από τα ίδια και αρκέστηκαν σε διαβεβαιώσεις ότι θα τα ρυθμίσουν μετά από προσφυγή των ενδιαφερομένων στα γραφεία της Εταιρείας.

Καμιά εμπιστοσύνη σ’ αυτή τη δημοτική αρχή! Μας εμπαίζουν!

Τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν είναι αυτή του αγώνα και της κινητοποίησης!

Καλούμε όσους από τους δημότες μας που έχουν τους ίδιους και πάλι υπέρογκους λογαριασμούς να μην πληρώσουν δεκάρα τσακιστή!

Να απαιτήσουν άμεσα την ανάκλησή τους και τη διόρθωση σε αυτούς που πλήρωναν πριν!

Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΠΙΜΕΝΕΙ:

• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΥΑΧ , ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΕ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ.
• ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΣΕ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ , ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΕΑ.

Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΚΑΛΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΜΑΣ ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΕΥΑΧ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΘΑ ΚΙΝΗΘΕΙ

Αυτό το σετ από κόκκινες γραμμές έδωσε το Τρίο Μνημονιακή γκιτάρρα στον Παπαδήμιο για να τις μεταφέρει στη διαπραγμάτευση του γιουρογκρούπ

Πεθαίνοντας για το τέλειο πλάνο..., του Δημήτρη Λαβάτση

Το 1975 μέσα στο καμίνι και τον ενθουσιασμό της μεταπολίτευσης είδα τον «Θίασο» του Αγγελόπουλου.
Εξοικειωμένος με την κινηματογραφική γλώσσα από τα μικράτα μου (άρχισα να πηγαίνω σινεμά από 4 χρονών ) απόλαυσα με συγκίνηση την μοναδική αυτή ταινία και στο τέλος, όλοι μαζί οι θεατές της κατάμεστης αίθουσας, χειροκροτήσαμε για ώρα την αποκάλυψη της κοινωνικής ιστορίας της Ελλάδας. Η κρυμμένη από μας, τα παιδιά της μετεμφυλιακής Ελλάδας, ιστορία, η συκοφαντημένη ΕΑΜική εποποιία, αυτή που οι κυνηγημένοι από το κράτος της εθνικοφροσύνης γονείς μας έκρυβαν στα σεντούκια της καρδιάς τους, σαν πολύτιμη σημαία της νιότης και της ανθρωπιάς τους, ξεδιπλώθηκε αβίαστα με την αριστουργηματική χρήση του μύθου των Ατρειδών.
Ο Θόδωρος μας έδειξε την ιστορία, την κρυμμένη κοινωνική ιστορία της γωνιάς μας, την ελληνική τραγωδία. Όταν μετά
την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων αναποδογύρισε κάθε έννοια δικαίου, όταν οι πατριώτες έγιναν μιάσματα και οι δοσίλογοι, όλος ο υπόκοσμος, εξουσία….. Μετά τον θρίαμβο του «Θιάσου», τη δικαίωση της κρυμμένης ιστορίας, συνέχισε με άλλα 10 φιλμ άλλα πολύ καλά και ορισμένα αριστουργήματα όπως το «Βλέμμα του Οδυσσέα» και το «Μετέωρο βήμα του πελαργού».
Ο Τεό έπαιρνε θέση πάντα: απέναντι στη μισαλλοδοξία, απέναντι στο μίσος των συνόρων. Απέναντι στην προσφυγιά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο και αποτελεί δικαίωση του μεγάλου δημιουργού, ότι προχθές στη βουλή η συγκυβερνώσα ακροδεξιά του Λάος, ως συνεπές κόμμα του μίσους και του εθνικισμού, αυτό το θέμα ανέδειξε σαν το μεγάλο αρνητικό του (την ίδια στιγμή που μας συνιστά απόλυτη προσαρμοστικότητα στην εξουσία των αφεντικών και δίνει το λόγο της τιμής του στους τροϊκανούς γι αυτό).
Καθόλου παράξενο. Σε κάθε εποχή οι «πατριώτες» παραμονεύουν να συκοφαντήσουν την ανθρωπιά ,την αξιοπρέπεια των κοινωνικά συνειδητοποιημένων ανθρώπων. Αυτών που τολμούν, κόντρα στην εξουσία
Και ο Αγγελόπουλος τόλμησε πολλές φορές. Όχι μόνο να μιλήσει για την ιστορική περίοδο που φαινόταν να έχει τελειώσει αλλά και για τα επίδικα της περιόδου:
Το 1990 τότε με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, όταν λίγο έλλειψε να εμπλακούμε σε πόλεμο για ένα κομμάτι της, ο «Τεό» γύρισε το «Μετέωρο βήμα του Πελαργού». Φυσικά ξεσήκωσε τις διαμαρτυρίες όλου του εσμού της εθνικοφροσύνης εκεί στη χιονισμένη Φλώρινα που «έχτισε» αυτό το αριστούργημα, γιατί τόλμησε να μιλήσει για πρόσφυγες που ζουν σε παροπλισμένα βαγόνια, για το μίσος που γεννούν τα σύνορα που οργανώνουν την εκμετάλλευση μας στο όνομα της πατρίδας. Αυτά που διαλύουν σχέσεις και τσακίζουν ανθρώπους και πολιτισμούς. Κι ακόμη μίλησε για το Χρέος του Ανθρώπου μπρος στην Ιστορία: το Χρέος του ανθρώπου-πολιτικού όντος που εγκατέλειψε το βήμα της βουλής και χάθηκε….
Κι όταν βρέθηκε ήταν «άλλος». Ένας «ανώνυμος» που φρόντιζε τα ορφανά προσφυγόπουλα δίνοντας τους ένα πιάτο μαγειρεμένο φαγητό. Η πιο ευγενική μορφή του Ιταλικού κινηματογράφου, ο Μ. Μαστρογιάννι, μας έκανε να κλάψουμε και σε αυτήν την ταινία του Τεό , μετά τον «Μελισσοκόμο»
Ο Ποιητής μας συνέχισε: με την βαλκανική πορεία του στο «Βλέμμα του Οδυσσέα». Με το βαλς κόντρα στο θάνατο που έσπερναν οι βόμβες στο μαρτυρικό Σεράγεβο, στο Βελιγράδι που πλήρωσε, όπως όλοι πληρώνουν, την εθνικιστική μανία, με τον αείμνηστο Θανάση Βέγγο που ρωτάει για την κρυμμένη ιστορία για μια ακόμη φορά….Με την εικαστική τελειότητα των ονείρων του στις επόμενες ταινίες.
Τεό κλάψαμε πολύ που έφυγες ( σε μια στιγμή αβλεψίας-αναζητώντας το τέλειο πλάνο!) αλλά μας παρηγορεί το διαρκές της δημιουργίας σου.
Γιατί η Ποίηση δεν τελειώνει ποτέ

Κλείστε το πιά το μαγαζάκι!

Η Γερμανία θέλει η Ελλάδα να εκχωρήσει την κυριαρχία της στη δημοσιονομική της πολιτική, σε έναν Ευρωπαίο επίτροπο πριν επωφεληθεί από ένα δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης, γράφουν οι Financial Times, στην κατοχή της οποίας περιήλθε αντίγραφο της γερμανικής πρότασης.

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, ένας επίτροπος που θα οριστεί από τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης θα μπορεί να ασκεί βέτο σε αποφάσεις επί των δημοσιονομικών που λαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση.
Οπως σχολιάζει το δημοσίευμα, σε μια «πρωτοφανή επέκταση του ελέγχου της ΕΕ επί ενός κράτους μέλους», ο δημοσιονομικός επίτροπος θα είχε την εξουσία άσκησης βέτο επί αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης, εφόσον αυτές δεν συνάδουν με τους στόχους που θέτουν οι διεθνείς πιστωτές.
"Η ενίσχυση του προϋπολογισμού πρέπει να συνοδεύεται από μια αυστηρή διοίκηση και ένα σύστημα ελέγχου", αναφέρει το κείμενο που επικαλείται η εφημερίδα και το οποίο εστάλη από το Βερολίνο στις πρωτεύουσες των άλλων χωρών της ευρωζώνης. 
"Ενώπιον της απογοητευτικής μέχρι σήμερα προσαρμογής της, η Ελλάδα πρέπει να δεχτεί μια εκχώρηση της δημοσιονομικής της κυριαρχίας σε ένα ευρωπαϊκό κλιμάκιο για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα", εκτιμά η γερμανική κυβέρνηση.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΩΝ FINANCIAL TIMES
http://content-mcdn.feed.gr/pegasus/Multimedia/pdf/853efee4-4918-11e1-88f0-00144feabdc0_id28463156.pdf

Με δική σας ευθύνη διαβάζετε την παρακάτω ανάρτηση

ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΡΔΙΑΣ Η ΠΙΕΣΗΣ!

Τελεσίγραφο της τρόικας σε Κουτρουμάνη: "Θα κοπούν όλα!"

Το μήνυμα είναι σαφές: "Θα δεχτείτε τους όρους μας αν θέλετε να πάρετε τα χρήματα". Διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά δεν χωρούν, αλλά μόνο όροι. Μόνο αν γίνουν δεκτές οι απαιτήσεις της τρόικας τότε θα κλείσουν όλα, ακόμα και το PSI από το οποίο εξαρτώνται τα πάντα.

Η τρόικα εμφανίζεται αμετακίνητη στις θέσεις της και επιμένει στην ικανοποίηση, χωρίς αποκλίσεις, όλων των απαιτήσεων όπως είχαν τεθεί αρχικά. Θεωρεί δε την αποδοχή των θέσεών της, ως προϋπόθεση για την ολοκλήρωση του PSI , την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης και την εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Κατά τη σημερινή συνάντηση διαπιστώθηκε διάσταση απόψεων μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου εργασίας και των εκπροσώπων των δανειστών ενώ η σκληρή διαπραγμάτευση θα συνεχιστεί και τις επόμενες ημέρες σε όλα τα επίπεδα.

«Η μάχη θα δοθεί "μέχρις εσχάτων"» υποστηρίζουν στελέχη του υπουργείου Εργασίας, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, καθώς οι τελικές αποφάσεις, θα ληφθούν στο υψηλότερο επίπεδο.

Η επόμενη συνάντηση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας θα πραγματοποιηθεί αύριο, ενώ θα προηγηθεί συνάντηση της Γ.Γ. του υπουργείου, Άννας Στρατινάκη, με το τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας προκειμένου να γίνει η τεκμηρίωση θέσεων που διατυπώθηκαν κατά τη σημερινή συνάντηση. 

Οι δανειστές της Ελλάδας επιμένουν: 

- στην κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, 
- στη μείωση του κατώτατου μισθού
- και στην μείωση των επικουρικών.

Η τρόικα ζητά, και μάλιστα το αργότερο ως τη Δευτέρα, να υπάρξουν πολιτικές αποφάσεις για μειώσεις στον κατώτερο μισθό, κατάργηση ή δραστική περικοπή των δώρων, και την αλλαγή των κανονισμών εργασίας που περιλαμβάνονται στις κλαδικές συμβάσεις των τραπεζών και των ΔΕΚΟ. Απαιτεί ακόμη την κατάργηση της "μετενέργειας", την παράταση δηλαδή για έξι μήνες μετά τη λήξη τους, και βαθιές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της Διαιτησίας. Οι εκπρόσωποι των δανειστών, ζητούν να καταργηθεί κάθε δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία, και εκτιμούν ότι πρέπει να αλλάξει και η σύνθεση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), που κατά παράδοση ευνοεί τους εργαζόμενους. 

Τα στελέχη του υπουργείου Εργασίας, προβάλλουν το επιχείρημα ότι η σύγκλιση των κοινωνικών εταίρων στα περισσότερα σημεία και η συμφωνία των κομμάτων που στηρίζουν την Κυβέρνηση, για πάγωμα των αυξήσεων, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα σταθερό περιβάλλον στη δύσκολη αυτή περίοδο και να σηματοδοτήσει την έναρξη μιας νέας προσπάθειας για την Ελλάδα διασφαλίζοντας παράλληλα την κοινωνική ειρήνη και αποτρέποντας τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Υποστηρίζουν επίσης, ότι ήδη με την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και τη ραγδαία αύξηση των επιχειρησιακών συμβάσεων μετά την ψήφιση του άρθρου 37, έχει επέλθει μεσοσταθμική μείωση του κόστους εργασίας κατά 12%. 

"Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια" λένε τα στελέχη του υπουργείου Εργασίας και τονίζουν ότι η αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών, θα επιφέρει εκτός από τη βίαιη μεταβολή του βιοτικού επιπέδου, τον πολλαπλασιασμό της ύφεσης και την κατάρρευση των στόχων που έχουν τεθεί από το μεσοπρόθεσμο και αφορούν τα φορολογικά έσοδα και τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές.

"Καλά όλα αυτά δεν αρκούν", απαντά η τρόικα που θέτει ως πρώτο στόχο τη μείωση του κόστους εργασίας προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, και να διασφαλιστούν οι απαιτήσεις των δανειστών. Υποστηρίζει ότι το κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό σε σχέση με χώρες με ανάλογες οικονομίες. Οι εκπρόσωποι των δανειστών φέρνουν ως παράδειγμα χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ που συμμετέχουν στην ευρωζώνη. Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Ευρωπαϊκών Εργοδοτικών Οργανώσεων (FedEE) το 2011 οι μεικτές κατώτερες αμοιβές στην Ισπανία ήταν 641,50 ευρώ στην Πορτογαλία 485,00, στη Σλοβακία 317,00 ευρώ και στην Εσθονία 278,02 ευρώ. 

Οι εκπρόσωποι της τρόικας είναι απόλυτοι και στο θέμα της μείωσης των επικουρικών συντάξεων και ζητούν να έχει "κλείσει" και αυτό μέχρι την ερχόμενη Κυριακή.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ανοιχτή συνέλευση ΣΥΡΙΖΑ στην Χίο

-- Την Δευτέρα 30/01 στις 6 μμ θα γίνει ανοιχτή συνέλευση-επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ Χίου στο μουσικό στέκι ΦΑΙΔΡΑ.Από μέρους της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετέχουν οι σ Αγγελος Μανταδάκης και Παύλος Κλαυδιανός.

ΣΥΡΙΖΑ ΧΙΟΥ

απορώ, του Γιάννη Μακριδάκη

Απορώ.
Δεν έχουν σκεφτεί ποτέ τον ενδεχόμενο θάνατο;
Απορώ ειλικρινά. Τι κάνουν, τι παριστάνουνε καθημερινά οι άνθρωποι αυτοί; Ντυθήκανε με γραβάτες και σακάκια, πιάσανε και θέση ψηλά, στην εξουσία επί των ανθρώπων και νομίζουνε τι; Πως είναι ανώτεροι; Από ποιον; Μα τον θεό δεν καταλαβαίνω τίποτα. Πώς γίνεται να συμβαίνει όλο αυτό σκέφτομαι, κι αν είμαι εγώ, ο βλαξ, σε δρόμο παλαιό κι αδιέξοδο αναρωτιέμαι. Αν έχω μείνει τόσο πίσω και δεν έμαθα κάτι που ξέρουνε αυτοί, διότι σαν αιώνιους κι αθάνατους τους θωρώ να φέρουνται. Ειλικρινά απορώ και δεν ξέρω ποιόνε να ρωτήσω.

Κάθε απόγευμα βγαίνω και περπατάω με τούτο το ερώτημα να γυρνοβολά βασανιστικά μες το μυαλό μου σα σκυλί που το δέσανε με σκοινί κοντό στο δέντρο και φύγανε οι αφέντες του για μέρες. Ανεβαίνω στο βουνό, ύστερα παίρνω την όχθη του χείμαρρου, φτάνω ίσαμε κάτω, στην αμμουδιά της ακροθαλασσιάς, βαδίζω και σκέφτομαι, σκέφτομαι, μα απάντηση δεν βρίσκω. Ρουφάω αχόρταγα τη χειμωνιάτικη φύση γύρω μου, καρφώνω το βλέμμα μου στον ήλιο που γέρνει στο βάθος του Αιγαίου, ακούω τα πουλιά να φτερουγίζουνε τρομαγμένα μέσα από τις βατιές και τους σκίνους σε κάθε μου βήμα, τ' αεράκι μου χαϊδεύει το πρόσωπο, σκύβω, με τον σουγιά μου ξεχωρίζω ένα άγριο ραδίκι από τη ρίζα του, το χώνω στη τσάντα μου και κοιτάζω ψηλά, στο Θεό σαν την όρνιθα που μόλις ήπιε, νιώθω τόσο μικρός, αισθάνομαι τόσο πολύτιμο της ζωής το δώρο, που μ' έστειλε εδώ, σ' αυτόν τον όμορφο κόσμο να χαρώ το θαύμα της πλάσης γύρω μου, να γίνω ένα μαζί της για όσο διάστημα κρατήσει κι εμένα το φωσάκι μου, ανασαίνω από το βάθος των πνευμόνων μου αχόρταγα αλλά με δέος και, ξάφνου, μου ρχεται πάλι η ίδια σκέψη στο μυαλό κι απορώ ειλικρινά.
Πως ζούνε αυτοί οι άνθρωποι; Με ψευδαισθήσεις περνάνε μια ζωή ολάκερη ή έχουνε το βοτάνι της αθανασίας κι εγώ δεν τ' ανακάλυψα ακόμα; Μα οι σοφοί γερόντοι του χωριού δεν θα το ξέρανε κι αυτοί; Δε θα μου το αποκαλύπτανε; Τόσα μου λένε σαν τους ρωτώ για τα φυτά και τις σπορές. Είναι στραβόξυλο, λέγανε προχτές εκεί στον καφενέ για ένανε γνωστό τους, μα η φωτιά πλησιάζει. Έτσι λέγανε και ήτανε σίγουροι γι' αυτό. Πως θα τον ισιώσει η φωτιά τον στριμμένο άνθρωπο. Όλα τα στραβόξυλα τα ισιώνει. Η φωτιά. Ο θάνατος. Η μόνη βεβαιότητα. Μια έκπληξη για όλους.Αυτό λένε οι σοφοί.
Μα οι άλλοι; Οι μεγάλοι; Ποτέ τους δεν τον σκέφτονται; Μπας και δεν τους αφορά στ' αλήθεια; Απορώ κάθε μέρα και πιο πολύ ακούγοντας τα λόγια τους, βλέποντας τις ζωές τους. Άνθρωποι σαν εμένα μου φαίνονται στην όψη. Κι ας μην πατάνε πια σε χώμα κι ας μη φορούν τα ρούχα μου τα τριμμένα απ' τη δουλειά στα γόνατα. Άνθρωποι είναι όμως, που βάλανε ψηλά καπέλα και πήρανε ρόλους σημαίνοντες δήθεν, που δείχνουν να νομίζουνε πως είναι απάνω απ' όλους κι όλα οι καημένοι και σπαταλάνε το δώρο της ζωής διαπραγματευόμενοι συμφωνίες σοβαρές, λένε, για την πορεία του κόσμου! Μήπως πρέπει να τους λυπηθώ; Άλλο ερώτημα γεννιέται, δεν θ' αντέξω.
Μπορεί να πρέπει να τους λυπάμαι λοιπόν. Διότι μάλλον δεν είναι με τα καλά τους. Έχουνε τυφλωθεί από κάτι ή μάθανε τόσο στραβά τον κόσμο από τα μικράτα τους ακόμα. Μα καλά, ποτέ δεν νιώσανε τους ψυχωμένους που ήρθανε κατά καιρούς να υμνήσουνε με τα έργα τους την ομορφιά του κόσμου τούτου και το μεγαλείο της ψυχής, που ήρθανε να θυμίσουνε συνάμα την ταπεινή, την τιποτένια ουσία του ανθρώπου;
Ειλικρινά απορώ.
Πως γίνεται ένας άνθρωπος να έχει περάσει μισόν αιώνα αναπνοών επί της γης και να μην έχει νιώσει τη μικρότητά του. Το τσακ της μιας στιγμής που θα τον κάνει παρελθόν. Και φέρεται ως τύραννος, ως εξουσιαστής υποταγμένος στην ψευτιά μιας παράλληλης στη μόνη αλήθεια πλαστής πραγματικότητας, μες στην οποία ζει και νομίζει πως κυβερνά τα πάντα.
Τελικά μάλλον τους λυπάμαι. Όχι μάλλον. Σίγουρα.
Αύριο θ' ανέβω ψηλά στην κορφή και θα κραυγάσω.
Σας λυπάμαι ρε, θα κραυγάσω.
Ίσως κάποιος νιώσει.

Αφιερωμένο στον μεγάλο δημιουργό Θόδωρο Αγγελόπουλο που έφυγε μ''ένα τσακ για να δείξει και με την τελευταία πνοή του ό,τι προσπάθησε να δείξει με το έργο του. Το μεγαλείο της ταπεινότητας και την ταπεινότητα του μεγαλείου.

Βαστάτε αδέλφια...

Δεν θα γράψω για όλους τους Έλληνες.

Δε με νοιάζουν αυτοί που ήρεμα περνούν τη ζωή τους μέσα στο βόθρο σα τους χοίρους μασουλώντας τα σκατά που τους πετά ο χοιροτρόφος και τώρα σκούζουν αφού έφτασε η ώρα της σφαγής τους.
Αυτοί που βολεύτηκαν σε μια θεσούλα πατώντας επί πτωμάτων αξιότερων απ΄αυτούς, για ένα μισθό , για μια αδειανή ζωή.
Ούτε εκείνοι με νοιάζουν που απλώσανε τα ποδάρια τους δανειζόμενοι για να ζήσουν τη Ντόλτσε Βίτα που τους έταξε ο καπιταλισμός και τώρα κλαίνε γιατί κατάλαβαν ότι λέτσοι ήτανε πάντα , έσβησε το λούστρο των καγιέν και της Αράχωβας.
Πεντάρα δεν δίνω για τους ανευαίσθητους , τους αμόρφωτους της ζωής που χρόνια λοιδωρούν ως προδοκουλτουριάρηδες και γραφικούς εμάς τους λίγους που δακρύζουμε με ένα στίχο, με μια εικόνα , με μια μελωδία.
Στην Κόλαση οι θρησκόληπτοι, οι δήθεν ευρωπαίοι του ξεματιάσματος και του φυλαχτού δεμένου στο βρακοζώνι τους.
Οι Άγιοι και φιλάνθρωποι που μίσος έχουν στην καρδιά τους για τους Ξένους, τους Διαφορετικούς ας ψοφήσουν στη φυλακή τους τώρα που έγιναν οι ίδιοι ξένοι.
Ούτε οι πατριωταράδες με νοιάζουν , εκείνοι που αλυχτούν ΕΛΛΑΔΑ αλλά δεν θεωρούν πατρίδα τους τα βουνά, τη θάλασσα, τα δάση , τα ζώα που πάνω της βρίσκονται και τα ξεσκίζουν για ένα ευρώ ή για την πλάκα τους.
Στ΄ανάθεμα να πάνε όλοι τους αυτοί οι παραπάνω , κι ας είναι πολλοί κι ας είναι πάνω απ΄ τους μισούς Έλληνες.

Εμένα με νοιάζουν οι Φίλοι .

Οι άνθρωποι ,οι λίγοι, οι βασανισμένοι, οι μοναχικοί, που κατάλαβαν από χρόνια τί παίζει, που επέλεξαν τη δυσβάσταχτη Γνώση και Συνείδηση απ΄το κοινωνικό χαμούρεμα και τη μάσα.
Φίλοι μου είναι όλοι αυτοί που ζώντας με λίγα, τόσα όσα είχαν ανάγκη για να ζήσουν κερδίζοντας το Χαμένο Χρόνο,μίλησαν από χρόνια.Φώναξαν , ούρλιαξαν, Συναγερμός, φώναζαν , Σκάστε τους απαντήσαν.
Και τραβήχτηκαν στο πλάι της άθλιας κοινωνίας μας , λάθε βιώσαντες, αναχωρητές των Πωλήσεων και των Αγορών, δίνοντας τον μικρό τους αγώνα εκεί που πατούσε το ποδάρι τους.
Αγώνα άνισο για το Περιβάλλον, για τα Ζώα, για την Ανθρωπιά, για τον Ξένο και τον Αποδιωγμένο, για την Ευαισθησία, δικαίωμα κι ανάγκη κάθε ανθρώπινης ψυχής, για τον τόπο τους που είναι κομμάτι όλου του πλανήτη και σπίτι για όλα τα πλάσματα του κόσμου.

Αυτοί κρατάνε χρόνια σκοπιά. Αυτοί είναι το αλάτι της γης.
Εμείς είμαστε οι βιγλάτορες κι οι μαχητές.
Οι έντιμοι, οι αδιαπραγμάτευτοι στις αρχές μας , οι έτοιμοι από καιρό.
Μάχη δίνουμε χρόνια , σαν τις γάτες του Άη Νικόλα του Σεφέρη , με τα φίδια για να κρατήσουμε το πόστο μας , το λόφο μας , το χαράκωμα μας, αυτό τον κόσμο το μικρό, το Μέγα.
Μέγα το βάρος και μεγαλύτερο το δηλητήριο των φιδιών.
Κουραστήκαμε , γύρανε οι ώμοι, κομμάτια η καρδιά μας αλλά ακόμα εκεί.
Τραβάει η διελκυνστίδα του Κτήνους απ΄την άλλη μεριά να μας πάρει και μας εκεί που χουν στιβαχτεί τα υπόλοιπα πρόβατα και χοίροι έτοιμοι για τη σφαγή με κάτι κλαψουρίσματα για αντίδραση.

Κουραστήκαμε και κερδίζει το Θηρίο.

Κουράγιο αδέλφια .
Τώρα , τούτη την ύστατη στιγμή, μόνο εμείς μπορούμε να παλέψουμε το Τέρας.
Στηρίξτε ο ένας τον άλλον. Μην τον αφήνετε μόνο. Δώστε δύναμη απ΄το υστέρημα της καρδιάς σας. Αγκαλιαστείτε και ετοιμαστείτε .
Τελειώνουμε σε λίγο.
Γελάστε στη μούρη του εχθρού και φτύστε τους στα μούτρα.

Αγάντα.

Σοφία Λαμπίκη
(το ποίημα του Σεφέρη μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/george_seferis/oi_gates_t_ai_nikola.htm  )

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΖΩΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΙΟΥ

   Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου, στις 11 το πρωί, στα γραφεία του Φιλοτεχνικού Ομίλου Χίου, στην οδό Ναυάρχου Κουντουριώτου 38, θα διεξαχθούν αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του διοικητικού συμβουλίου του Φιλοζωικού Συλλόγου Χίου για τα έτη 2012-2013. όσοι επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα παρακαλούνται να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο 6977429622 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση vassag@otenet.gr .

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ για την Ελλάδα (1995)Το Βλέμμα του Οδυσσέα

Η σκηνή αυτή σε κάνει να ουρλιάξεις από απελπισία
ελάχιστοι επίσης νιώθουν την ατάκα του Βέγγου όταν μιλά στη Φύση
Σωτήριον Έτος που γυρίστηκε η σκηνη: 1995,όταν οι πλείστοι εκοιμώντο μακάριο ύπνο εις Μυκόνους και Αράχωβας

Στην άκρη της Ελλάδας

Τις τελευταίες μέρες, συγκεκριμένα από τις 24 του Ιανουαρίου, εδώ στην άκρη της Ελλάδας ζούμε έναν παραλογισμό που δείχνει πολύ παραστατικά τον γενικότερο παραλογισμό που επικρατεί στη χώρα αλλά και μια από τις σημαντικότερες αιτίες του.
Στο ΒΔ άκρο της νήσου Χίου, σε εποχή που οι Έλληνες πολίτες έχουν φτάσει στην φτώχεια και στην εξαθλίωση, το Υπουργείο Άμυνας και ο στρατός πετάνε στη θάλασσα τα πυρομαχικά που φύλαγαν στις αποθήκες τους, προφανώς για να αγοράσουν καινούρια από τις γερμανικές βιομηχανίες. Από τις 24 Ιανουαρίου έως τις 10 Φεβρουαρίου βρίσκεται σε εξέλιξη προγραμματισμένη άσκηση με πραγματικά πυρά, τα οποία μολύνουν με βαρέα μέταλλα και άλλες χημικές ουσίες το υποθαλάσσιο περιβάλλον, καταστρέφουν το αλιευτικό κεφάλαιο της περιοχής και σπαταλούν τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών με πρόσχημα την εθνική ασφάλεια και την εκπαίδευση των στρατιωτών. Στους δρόμους της περιοχής πάνε κι έρχονται συνεχώς στρατιωτικά οχήματα και άρματα και οι κάτοικοι της βόρειας Χίου νιώθουμε σαν να ζούμε σε καιρό κανονικού πολέμου.
Αναρωτιέμαι αν η συμφωνία αγοράς πυρομαχικών και όπλων είναι η μοναδική η οποία προχωρεί και η μοναδική η οποία τηρείται από την ελληνική κυβέρνηση απέναντι στους ευρωπαίους συμμάχους, δανειστές μας που τόσο πολύ κόπτονται να μην πτωχεύσουμε.
Στην Αθήνα και στα μεγάλα αστικά κέντρα οι Έλληνες κάνουν ουρές για να προμηθευτούν δωρεάν λίγες πατάτες, άλλοι πεθαίνουν άστεγοι στους δρόμους τις κρύες αυτές νύχτες αλλά στην άκρη της Ελλάδας, κρυφά από τα φώτα της δημοσιότητας και την κρίση των πολιτών, η ελληνική κυβέρνηση σπαταλάει αλόγιστα εθνικούς πόρους και μολύνει μη αναστρέψιμα το εθνικό φυσικό κεφάλαιο.


Γιάννης Μακριδάκης

Eleni Karaindrou - Adagio (Paisaje En La Niebla)

Από το Τοπίο Στην Ομίχλη

Ας μην ξεχνούμε το που ζούμε

16/12/1990: Εξω από τη Μητρόπολη Φλώρινας οι πιστοί του Καντιώτη καταδικάζουν τον «άθεο»και «ακόλαστο» Θόδωρο Αγγελόπουλο που γυρίζει τότε στη Φλώρινα το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού.
Ο Καντιώτης μητροπολίτης φλώρινας ΑΦΟΡΙΖΕΙ Αγγελόπουλο και Μαστρογιάννι!
Αρκεί η δήλωση του Ιταλού ηθοποιού για να κάνει σκόνη τη μεσαιωνική μαυρίλα των ρασων:

«Τι φοβερή φωνή που έχει. Τι ένταση για γέρο άνθρωπο! Θα μπορούσε να παίξει δραματικούς ρόλους με απαιτήσεις»

ΘΡΙΑΜΒΟΣ!!!

ΤΑ ΒΡΗΚΑΝ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΣ! ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΟΨΙΜΟ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ!
...μόνο που θα το κάνει με νομοθετική ρύθμιση ο παπαδήμος και το ξέρουν.
ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ!
...μόνο που θα καταργηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές και θα δουλεύουν ανασφάλιστοι, όσοι έχουν δουλειά.
...μόνο που οι μισοι εργαζόμενοι δουλευουν με ημερησιες συμβασεις ήδη
ΔΕΝ ΘΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ!
...άσχετο βεβαια άν με το ενιαίο μισθολόγιο έχουν ήδη βαθύνει όσο δεν παιρνει την ύφεση και δεν θα μεινει ανοιχτό μαγαζί για μαγαζί
ΜΠΡΑΒΟ ΕΤΑΙΡΕΣ! ΕΙΣΤΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΡΙΟΛΕΣ!

Ο Υπερρεαλισμός έρχεται στην Ελλάδα

Στις 25 Ιανουαρίου του 1935,
ημέρα Παρασκευή και ώρα επτά το απόγευμα, ο Ανδρέας Εμπειρίκος δίνει στη Λέσχη Καλλιτεχνών στην Αθήνα (επί της οδού Καραγιώργη Σερβίας) μια διάλεξη που θα σημάνει την αρχή ενός παρατεταμένου κύκλου έκπληξης και δυσαρέσκειας. Μυημένος στην ψυχανάλυση και αφοσιωμένος οπαδός του υπερρεαλισμού, ο Εμπειρίκος, που έχει ζήσει τα προηγούμενα χρόνια στο Παρίσι και έχει μπει στον κύκλο του Αντρέ Μπρετόν, μιλάει με πρωτοφανή ενθουσιασμό για ένα ποιητικό κίνημα το οποίο έχει ταράξει τα διεθνή ύδατα, αλλά παραμένει τελείως άγνωστο στην Ελλάδα. Ο ομιλητής είναι 34 ετών και δεν έχει βγάλει ακόμη βιβλίο - η «Υψικάμινος», με την οποία θα κάνει το ντεμπούτο του στα ελληνικά γράμματα, θα τυπωθεί εντός του 1935, ενώ την ίδια εποχή θα ξεκινήσει και η επαγγελματική του καριέρα στην ψυχανάλυση. Κάνοντας λόγο για τον υπερρεαλισμό, ο Εμπειρίκος θα αναφερθεί ευθύς εξαρχής σε μιαν εξαιρετικά επικίνδυνη μπόμπα: μια μπόμπα που επιζητεί να σαρώσει (και ει δυνατόν να εξαφανίσει) με το επαναστατικό της πνεύμα όχι μόνο το καλλιτεχνικό αλλά και το πολιτικοκοινωνικό κατεστημένο.

Η Ελλάδα του Μνημονίου

Ουρές για λίγες πατάτες στο Σύνταγμα, αγρότες μοίρασαν δωρεάν λαχανικά

Εκατοντάδες άνθρωποι έσπευσαν στην πλατεία Συντάγματος.

Αθήνα:

Εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν το πρωί της Τετάρτης στο Σύνταγμα για να προμηθευτούν λαχανικά που αποφάσισαν να διανείμουν δωρεάν αγρότες από τη Βοιωτία. Μέσα σε δύο ώρες μοιράστηκαν περίπου 20 τόνοι λαχανικών, ενώ προϊόντα θα διατεθούν στο Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, στην Αρχιεπισκοπή και σε νοσοκομεία.

Οι παραγωγοί της Θήβας προχώρησαν σε αυτήν τη συμβολική κίνηση, για να εκφράσουν την αντίδρασή του στα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για την ύπαρξη επικίνδυνων μετάλλων και άλλων επιβλαβών ουσιών στα προϊόντα της περιοχής και για να τονίσουν την αγνότητα, την καθαρότητα και την ποιότητα των όσων παράγουν.

Η αναμονή στην ουρά, η οποία με την ώρα μεγάλωνε, ξεπερνούσε τα 20 λεπτά, ενώ δεν έλειψαν και οι στιγμές έντασης.

«Μοιράζουμε τα προϊόντα μας για να δείξουμε την αλήθεια. Τα προϊόντα μας είναι αγνά και υγιεινά και έχουν δυσφημισθεί χωρίς λόγο. Είναι ασφαλή και μπορούν οι πολίτες να τα τρώνε άφοβα» δήλωσαν οι αγρότες, επικαλούμενοι την ανακοίνωση που εξέδωσε στις 11 Φεβρουαρίου του 2001 το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με την οποία βεβαιώνει ότι τα αγροτικά προϊόντα της Θήβας (πατάτες, καρότα, λαχανικά κ.α.), βάσει σχετικών αναλύσεων που έγιναν είναι ασφαλή για κατανάλωση, όπως προβλέπεται στον κανονισμό 1881/2006.
 
Ο Βασίλης Κατσάρας, παραγωγός από τη Θήβα, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «μιλούν δήθεν για την ύπαρξη υπολειμμάτων βαρέων μετάλλων και εξασθενούς χρωμίου στα προϊόντα της Θήβας και σπέρνουν τον φόβο και τον πανικό στην κοινή γνώμη. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκουν την οικονομική μας καταστροφή για να αναγκαστούμε να πουλήσουμε τα χωράφια μας για ένα κομμάτι ψωμί. Εμείς κοιτάζουμε στα μάτια αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν σήμερα εδώ και τους λέμε ότι η μόνη αλήθεια είναι ότι τα αγροτικά προϊόντα της Θήβας είναι αγνά και ασφαλή». 

Ο Δημήτρης Μπεκρής, επίσης παραγωγός δήλωσε: «Είναι άδικο αυτό που γίνεται γιατί η μόλυνση του Ασωπού δεν μας επηρεάζει, καθώς είναι μακριά από τις παραγωγές μας και ούτως ή άλλως εμείς αρδεύουμε από ύδατα της περιοχής της Υλίκης». Πρόσθεσε δε ότι «μέσα σε αυτό το κλίμα που έχει καλλιεργηθεί πολλοί αγρότες της Θήβας έκρυβαν την πηγή προέλευσης των προϊόντων τους και έλεγαν ότι είναι από άλλες περιοχές για να μπορέσουν να πουλήσουν».

Σύμφωνα με τους παραγωγούς, η προσέλευση του κόσμου ήταν πέραν του αναμενόμενου. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που βρέθηκαν στην πλατεία Συντάγματος δήλωσε ότι πήραν τα προϊόντα γιατί ήταν δωρεάν, ενώ ορισμένοι είπαν ότι το έκαναν για να στηρίξουν τα προϊόντα της Θήβας, δηλώνοντας τη συμπαράστασή τους αγρότες της περιοχής.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, news.in.gr

In memoriam

Τοπίο στην Ομίχλη η Ελλάδα, Θίασος περιπλανώμενος ο λαός της,στις Mέρες του 36 που έρχονται , τώρα που Οι Κυνηγοί φτάσαν να μας χτυπούν την πόρτα,με το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού, ψάχνει έναν Μελισσοκόμο ή έναν Μεγαλέξανδρο να τον οδηγήσει στο ασφαλές Ταξίδι στα Κύθηρα.
Το Βλέμμα του (κάθε ) Οδυσσέα από μας, πιά, αντικρύζει στο Λιβάδι που Δακρύζει που ζούμε, τη Σκόνη του Χρόνου να μας σκεπάζει για Μιά Αιωνιότητα και Μία Μέρα ελπίζοντας στην Αναπαράσταση

ΧΑΘΗΚΕ Ο ΣΠΙΘΑΣ

22710-29777 Γιούλα Αργυρούδη
Χάθηκε από Αγιο Γιάννη Καλλιμασιάς στη Χίο, κάποιος μπορεί να τον περιμάζεψε γιατί είναι χαζοχαρούμενος κολλιτσίδας αλλά στο σπίτι του έχουν πέσει να πεθάνουν τα παιδιά.
Όποιος τον πήρε ή τον είδε αμέσως τηλέφωνο!

Σκοτώθηκε σε τροχαίο ο Θόδωρος Αγγελόπουλος

«Ξεχάστε με στη θάλασσα»

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας/ Είμαι επισκέπτης/ Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά/ κι έπειτα δεν μου ανήκει/ Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"/ Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία/ Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε/ Ότι δεν έχω καν όνομα/ Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο/ Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω/ Ξεχάστε με στη θάλασσα/ Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».

(ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα»)

Μαύρο, θανατερό κακό έχει πέσει πάνω απ΄τη χώρα.
Φεύγουν ένας -ένας, αποχωρούν στις κουίντες μιας άθλιας, μεσαιωνικής,φοβικής,ανθρωποφάγας κοινωνίας οι Αξιόλογοι,οι Στοχαστές ,οι Δημιουργοί.
Λες και τους κατασπαράζει έναν ένα ο Βόθρος.
Πίσω, κορακοζώητοι, απέθαντοι απομένουν τα Κτήνη , τα αρμόζοντα στο Ήθος και τον Νου των Πολιτών.
Θλίψη κι απελπισία

ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ:Δε διάβασα το μνημόνιο

«Δεν διάβασα το μνημόνιο, γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις, είχα άλλα καθήκοντα. Είχα να αντιμετωπίσω το έγκλημα ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη, δεν ήταν δική μου δουλειά να μελετήσω το Μνημόνιο», είπε

Παραθέτουμε και το δεύτερο σχόλιο που έκανε στη σελίδα του στο φβ μετά το σάλο που ξέσπασε από τις πρωινή του δήλωση.

Μια παραίτηση δασκάλας που κάνει την ψυχή μας να .....αλυχτά

Η Μάρω σήμερα υπέβαλλε την παραίτησή της στην έκπτωτη κυβέρνηση

Είναι τιμή μου να έχω τη Μάρω συμπολεμιστή. Απλά τιμή μου.


Διαβάστε το κείμενο της παραίτησης
Λαμβάνω την τιμή να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση μου ως δασκάλας, στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά.
Οι λόγοι που μ’ έκαναν να επιλέξω αυτή την οδό είναι οι εξής:
- Ως δασκάλα πίστευα πάντα πως η στάση μου είναι παράδειγμα κι ό,τι νιώθω περνάει σαν αέρας στις ψυχές των παιδιών. Όχι κούφια λόγια και μπούρδες. Συναισθήματα και πράξεις, στάση ζωής. Δεν μπορώ ν’ αντικρίζω τα μάτια των παιδιών μου, χωρίς να ντρέπομαι να υπηρετώ μία παιδεία που δεν υφίσταται. Δεν έχω το δικαίωμα, δεν μου επιτρέπεται. Αρνούμαι να συμμετέχω στο συστηματάκι σας: «Πρώτα ο μαθητής», «Δωρεάν δημόσια παιδεία», «Ίσες ευκαιρίες για όλους»; Αρνούμαι τους φόρους των συμπολιτών μου να τους προσφέρω αδιαμαρτύρητα στους προδότες της ......
χώρας μου, χωρίς να μπορώ να αρνηθώ ή ν’ αντισταθώ στις αποφάσεις τους.
- Αρνούμαι να συναινώ, να συνεργάζομαι και να διευκολύνω αυτούς που μάτωσαν τη χώρα. Τους στυγνούς δολοφόνους, που δολοφονούν κάθε μέρα κάποιον συμπολίτη μου. (Μεταξύ των θυμάτων και ο άντρας μου).

- Δεν συνεργάζομαι μ’ αυτούς που έκλεψαν τον ιδρώτα των συνταξιούχων, χωρίς ντροπή και σεβασμό στα χρόνια τους.
- Δεν συνεργάζομαι μ’ αυτούς που γέμισαν τη χώρα άστεγους και τώρα κάνουν τους ελεήμονες τάχα.
Δεν θέλω την ελεημοσύνη τους, δεν αναγνωρίζω τα μιάσματα, τους θρασύδειλους που παράνομα
κυβερνούν τη χώρα με την πεποίθηση ότι συμφωνούμε.

Για όλους αυτούς τους λόγους,

ΕΠΕΙΔΗ

Η ψυχή μου αλυχτά,

Αποχωρώ και ΑΠΑΙΤΩ, το μόνο δικαίωμα που μου αφήσατε για ν’ αντισταθώ, την παραίτησή μου, να την κάνετε ΑΜΕΣΑ δεκτή.

kafeneio-gr

Αιμοραγούσε και της ζητούσαν 3,5 ευρώ για να της βγάλουν ακτινογραφία !!!

Ακόμα μία απίστευτη τραγελαφική ιστορία έρχεται στο φως της δημοσιότητας, που συνέβη στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης.
Στα επείγοντα περιστατικά του Νοσοκομείου, διακομίστηκε μία νεαρή κοπέλα που τραυματίστηκε στην εργασία της και είχε ακατάσχετη αιμοραγία στο χέρι της.
Αμέσως της παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και στη συνέχεια της έδωσαν παραπεμπτικό, για να βγάλει ακτινογραφίες, ώστε να δουν αν είχε και κάποια άλλη ζημιά στο χέρι της.
Δυστυχώς όμως, για να βγάλει τις ακτινογραφίες χρειάζονταν 3,5 ευρώ (!!!), χρήματα τα οποία δεν είχε μαζί της κι έτσι μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις και αντιπαραθέσεις, ένας συνάδελφός της από τη δουλειά, αναγκάστηκενα υπογράψει ε για λογαριασμό της και δεσμεύτηκε ότι την επομένη ημέρα, θα πήγαινε το μεγάλο ποσό (!!!) των 3,5 ευρώ.
Για το περιστατικό ενημερώθηκε άμεσα ο Διοικητής του Νοσοκομείου κ. Κατσιφαράκης, ο οποίος ζήτησε να διερευνηθεί το θέμα και τόνισε για μία ακόμα φορά, ότι για τα επείγοντα περιστατικά δεν απαιτείται καμμία πληρωμή, για την παροχή των πρώτων βοηθειών.
Το θέμα βεβαίως είναι, ότι για πολλοστή φορά καταγράφεται ένα τέτοιου είδους περιστατικό στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης…
Τυχαίο; …Δεν νομίζουμε…
http://www.lesvosnews.gr/?p=1117

Xatzifrageta - Λαικό Λούμπεν vs Μνημόνιο (Παραλήρημα)

Ντῖνος Χριστιανόπουλος - "Εναντίον"

Θεσσαλονίκη
«Ούτε θα εμφανιστώ ούτε θα απλώσω το χέρι για να το πάρω. Δεν θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους». Με αυτό τον τρόπο σχολίασε ο Θεσσαλονικιός ποιητής, Ντίνος Χριστιανόπουλος τη διάκρισή του με το μεγάλο βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού, παραπέμποντας σε παλιότερο κείμενό του (1979) με τον τίτλο «Εναντίον».

Ο 81χρονος λογοτέχνης απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.

ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΧΙΟΥ(;)

Απο φίλο του μπλόγκ και γονέα παιδιού που φοιτά στο μουσικό γυμνάσιο Χίου (όπως τουλάχιστον υπογράφει ο ίδιος), πήραμε την παρακάτω επιστολή.
Λόγω του ότι δεν γνωρίζουμε τα γεγονότα, εκφράζουμε επιφυλάξεις για το μέγεθος των καταγγελιών. Επειδή όμως, ήδη απο πέρσι ακούγονται διάφορα μεταξύ των "παροικούντων", αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε την επιστολή. Ούτως ή άλλως αναφέρεται σε γεγονότα τα οποία διαδραματίζονται δημοσίως. Έτσι ο καθείς μπορεί να ελέγξει το βάσιμο των καταγγελιών! Ελπίζω μόνον, μεταξύ των ελεγχόντων να είναι και οι καθ' ύλην αρμόδιοι!


Αγαπητή "ΟΠΕΡΑ", γνωρίζοντας την ιδιαίτερη ευαισθησία σου σε θέματα μουσικής, παίρνω το θάρρος να σου απευθύνω αυτή την επιστολή με την παράκληση και την ελπίδα της δημοσίευσης. Δυστυχώς η ιδιότητα μου σαν γονέας παιδιού που φοιτά στο εν λόγω σχολείο, δεν μου επιτρέπει την δημοσιοποίηση του ονόματος μου (για λόγους ευνόητους). Πήρα την απόφαση να στείλω το παιδί μου στο μουσικό σχολείο για δύο λόγους. Ο πρώτος είχε να κάνει με την αγάπη του ίδιου του παιδιού για την μουσική. Ο δεύτερος σχετίζονταν με την δική μου πεποίθηση οτι τέτοιου είδους σχολεία βοηθούν το παιδί να μετουσιώσει την αγάπη αυτή σε στάση ζωής! Είχα ακούσει βέβαια για κάποια μικροπροβλήματα που παρουσιάζονταν εξ' αιτίας της συμπεριφοράς κάποιων καθηγητών οι οποίοι σχετίζονται με ιδιωτικά ωδεία. Απο την άλλη πλευρά όμως έβαζα στη ζυγαριά τα επιτεύγματα σχολείων όπως της Μυτιλήνης ή της Παλλήνης. Αυτά ήταν που μέτρησαν στην απόφαση μου. Η οποία δυστυχώς φαίνεται να ήταν μάλλον λανθασμένη.
Αγαπητό μπλόγκ, εδώ και δύο χρόνια διαπιστώνω οτι το σχολείο, απο τόπος καλλιέργειας των πραγματικών ιδανικών της μουσικής, μετατρέπεται σιγά - σιγά σε φυτώριο άγρας φτηνού εργατικού προσωπικού μπουζουκομάγαζων! Συγκεκριμένοι καθηγητές (οι οποίοι τυγχάνει να είναι και επαγγελματίες λαϊκοί μουσικοί) δελεάζουν έφηβους μαθητές γυμνασίου (αλλά και τούς ανεύθυνους γονείς τους τις περισσότερες φορές) και σύρουν τα νεαρά αυτά παιδιά σε εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα!!! Με την ανοχή του σχολείου αλλά και των γονέων, οι συγκεκριμένοι καθηγητές προσπαθούν να χτίσουν καριέρες στην πλάτη των παιδιών, έχοντας εξασφαλίσει καλό και φτηνό (μαύρο στην καθομιλουμένη) εργατικό δυναμικό!
Επειδή λοιπόν δεν έχω σκοπό να αφήσω το παιδί μου βορά στα νύχια του κάθε ατάλαντου πανηγυριτζή, αναγκάζομαι με την πρώτη ευκαιρία να αλλάξω σχολείο στο παιδί μου. Όσο για τούς υπόλοιπους γονείς ας φροντίσουν να μάθουν (όσοι φυσικά δεν το γνωρίζουν) οτι μουσικός δεν είναι μόνο ο αστέρας του πανηγυριού, της μπουζουκλερί ή της (επι το πιό μοδέρνο) "μουσικής σκηνής" και ας πράξουν ανάλογα!

Με εκτίμηση
Γονέας παιδιού του Μουσικού Γυμνασίου Χίου.

Αναδημοσιευση από:http://blogoperatispentaras.blogspot.com/2012/01/blog-post.html

Εμείς να σχολιάσουμε ότι, σύμφωνα με πληροφορίες μας, τα όσα γράφει ο γονιός δεν ειναι αβάσιμα.
Μάλιστα πληροφορηθήκαμε ότι υπάρχει και γονέας της αντίθετης άποψης από τον ανωτέρω που δεν βρίσκει κακό να απασχολείται  το ανήλικο παιδί του, κατά παράβαση της Νομοθεσίας, σε κωλάδικα τις μεταμεσονύχτιες ώρες.
Τα Μουσικά Σχολεία δεν φτιάχτηκαν για να προμηθεύουν ανήλικους σκλάβους στα μπουζουκτζίδικα.
Επίσης αν του χρόνου η φον Διαμαντοπούλου κλείσει για οικονομία το Μουσικό Σχολείο της Χίου δεν θέλω να δω κροκοδείλια δάκρυα παρακαλώ.
Αναμένουμε αντιδράσεις από την Διευθύντρια Δ.Ε. κα Βλυσίδου και τον Δ/ντη του σχολείου κο Κουτσοδόντη.
Να είστε αμείλικτοι παρακαλώ.

Αποφάσισα να κηρύξω κι εγώ τον πόλεμο. Γιάννης Μακριδάκης

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, δίνει συνέντευξη στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs.gr, με αφορμή το μυθιστόρημά του «Ήλιος με δόντια», εκδ. Εστία -το οποίο είναι υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας- όπως και για την κόκκινη σημαία που ανεμίζει στη Βολισσό της Χίου, συμβολίζοντας χωρίς λόγια, όσα με λέξεις και πράξεις καταγράφονται στα ιστορικάβιβλία του, στα άρθρα, στις πολύχρονες ανθρωπολογικές και άλλες        έρευνες, στον ακτιβισμό, στις πολιτικές θέσεις του, στα λογοτεχνικά    μυθιστορήματα και νουβέλες και κυρίως, στον καθημερινό τρόπο της ίδιας του της ζωής.

 Πότε ο "ήλιος με δόντια" σε σχέση με τις ιστορικές αναφορές του βιβλίου ξεκίνησε να δημιουργείται ως ιδέα στο μυαλό σου;

Όταν ολοκλήρωσα την ερευνητική μου εργασία και τη μελέτη των 11.250 φύλλων των καθημερινών εφημερίδων της Χίου, περιόδου 1912-40 και έγραψα το 10.516 μέρες ιστορία της νεοελληνικής Χίου, τότε συνειδητοποίησα ότι είχα χωνεμένα μέσα μου όλα τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα της εποχής και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να τα εξιστορήσω ως ένας άνθρωπος "λοξός", που τα «έζησε» και τα είδε με τη δική του ματιά. Το ιστορικό γεγονός του βομβαρδισμού του Βίριλ μού έδωσε την σπίθα και, βασικά, το σημείο στο οποίο θα τελείωνε η ιστορία που είχα να πω.

θα μπορούσες να κάνεις ένα είδος φλας μπακ και να περιγράψεις όλη τη δημιουργική πορεία αυτού του βιβλίου, από τη στιγμή που είχες την ιδέα να το γράψεις μέχρι που το τελείωσες;

Ήταν πολύ ψυχοβγαλτικό, αυτό θυμάμαι. Ο Κωσταντής έβγαινε πολύ επώδυνα από μέσα μου. Στην αρχή δεν ήξερα ποιος είναι. Στην πορεία κατάλαβα. Μετά τις πρώτες σελίδες της αφήγησής του ένιωσα τι σόι άνθρωπος είναι αυτός που ξεπετάχτηκε έτσι αναπάντεχα. Στην αρχή ένιωθα σαν να μου τα έλεγε κάποιος που δεν τον είχα ξαναδεί κι εγώ να τα έγραφα μη ξέροντας αν κάνω καλά να τον εμπιστεύομαι και να τον ακούω.
Έγραψα τον μονόλογό του και ύστερα δεν ήξερα τι να τον κάνω.
Ένιωθα ότι έχω γράψει κάτι που ρέει πολύ όμορφα, που μου αρέσει πολύ σαν κείμενο αλλά που από μόνο του δεν στέκει.
Και τότε έκανα παύση και σκέφτηκα με το μυαλό μου για πρώτη φορά. Από αυτή τη σκέψη βγήκαν οι επόμενοι αφηγητές και το υπόλοιπο βιβλίο. Δηλαδή το βιβλίο είναι προϊόν παρόρμησης κατά το πρώτο μέρος και προϊόν σκέψης κατά το υπόλοιπο.

Και ο ίδιος ο Κωσταντής, από που νομίζεις ότι… ξεπήδησε και τι ήταν αυτό που κυρίως ήθελε να γίνει γνωστό από τη «ζωή» του;

Από την αγάπη μου για τους ανθρώπους που ζούνε ως λοξοί μέσα στην κοινωνία ξεπήδησε. Που δίνουνε τις προσωπικές τους μάχες κάθε μέρα για την κατάκτηση της ελευθερίας και της έκφρασης της ψυχής τους. Για όσους πορεύονται νιώθοντας και όχι μόνο σκεπτόμενοι. Για αυτούς που στην αιώνια μάχη νου - ψυχής δεν έχει καμιά τύχη η λογική μπρος στο συναίσθημα.
Την αλήθεια του ήθελε να δείξει ο Κωσταντής, τι άλλο; Την αλήθεια του που ως δική του αλήθεια ήτανε η μόνη αλήθεια.

"Για να καταπιαστεί ένας συγγραφέας λογοτεχνίας με ένα θέμα από την Ιστορία πρέπει να έχει ενεργή πολιτική συνείδηση" έχει πει η Ρέα Γαλανάκη. Σε όλα τα βιβλία όπως και στα άρθρα σου που κατά καιρούς δημοσιεύονται, διαφαίνονται έμμεσα ή άμεσα και κάποιες πολιτικές θέσεις. Ποιό είναι το κυριότερο πολιτικό μήνυμα του "ήλιου με δόντια";

Συμφωνώ απόλυτα με την φράση της Ρέας Γαλανάκη και μάλιστα θα έλεγα, ότι όποιος γράφει δημόσια θα πρέπει να έχει ενεργή πολιτική συνείδηση. Προσωπικά είμαι ον πάνω απ' όλα πολιτικό και γι' αυτό μόνο πολιτικά βιβλία γράφω. Το ήλιος με δόντια είναι μάλλον το λιγότερο ενδεικτικό. Εννοώ ότι στη Δεξιά τσέπη, στο Λαγού μαλλί και στην Άλωση της Κωσταντίας είναι πιο φανερά τα πολιτικά μηνύματα. Εδώ έχουμε ένα μήνυμα για την διαφορετική οπτική της ζωής και της αλήθειας του καθενός, για τον σεβασμό στην κάθε προσωπικότητα, για την εικόνα που έχει ο καθένας από μας για τον εαυτό του και για τους γύρω του αλλά και για την εικόνα που σχηματίζουν οι οργανωμένες κοινωνίες για τους ανθρώπους που διαφέρουν.

Μέσα από τα άρθρα σου κυρίως, εκφράζεις μία διαφορετική πολιτική θέση-πρόταση, από τις υπάρχουσες, υπογράφοντας, μάλιστα, κατά καιρούς, και ως "Κότσυφας"! Θα ήθελες να πεις κάτι γι αυτόν... και τον τρόπο ζωής του απέναντι στην κρίση;

Αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Επιγραμματικά θα πω ότι πραγματεύομαι εδώ και πολύν καιρό μέσα μου το ζήτημα της ανθρώπινης πορείας επί της γης. Σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι όσο πετυχαίνουν την πολυπόθητη "ανάπτυξη" και όσο κατακτούν γνώσεις και τεχνολογίες που διευκολύνουν τον βίο τους, τόσο χάνουν ταυτόχρονα πρωτογενείς γνώσεις και υλικά τα οποία όμως είναι τα βασικότερα για την επιβίωσή τους ως όντα. Δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος, όσα επιτεύγματα κι αν έχει κατακτήσει, αν αφήσει να χαθούν ή να μεταλλαχθούν οι σπόροι κι αν δεν υπάρχουν οι μέλισσες. Όλος μας ο σύγχρονος πολιτισμός δηλαδή έχει ξύλινα ποδάρια και μπορεί να καταρρεύσει από τη μια στιγμή στην άλλη. Και τότε κανένα τεχνολογικό επίτευγμα και καμιά εξεζητημένη γνώση δεν θα μπορεί να μας σώσει. Προσωπικά έχω επιστρέψει στα βασικά. Βιώνω την καθημερινότητά μου ψάχνοντας παλιά υλικά και μεθόδους για να μην τις αφήσω να χαθούν. Σπόρους, καλλιέργειες, μεθόδους συντήρησης τροφών. Είμαι οπαδός της Αποανάπτυξης και της στροφής προς τις μικρές οικιακές αυτόνομες μονάδες και όχι προς τον γιγαντισμό προς τον οποίον οδεύει εδώ και χρόνια η σύγχρονη ζωή μας. Μάχομαι κάθε μέρα για την επίτευξή της Αποανάπτυξης και της σμίκρινσης διότι πιστεύω ότι μόνο μέσω αυτού του τρόπου ζωής έχει μέλλον το ανθρώπινο είδος στον πλανήτη.  

Η κόκκινη σημαία που ανεμίζει πάνω σε ένα ξύλινο κοντάρι, εκεί στο σπίτι σου, στη Βολισσό της Χίου, τι συμβολίζει;

Άκουσα τόσες φορές τους πολιτικούς μας ταγούς και σωτήρες της πατρίδας τα τελευταία δύο χρόνια να μας λένε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Είδα και τα έργα τους και πείστηκα. Αποφάσισα, λοιπόν, να κηρύξω κι εγώ τον πόλεμο. Στον σύγχρονο τρόπο ζωής, στην ανάπτυξη και στον καπιταλισμό. Η κόκκινη σημαία είναι το λάβαρο που εκφράζει μάχη της ψυχής ενάντια στον λογισμό, τη μάχη του ανθρώπου ενάντια στο άτομο, στον καταναλωτή. Είμαστε σε πόλεμο και έχουμε χρέος να πολεμήσουμε. Γι' αυτό κι εγώ έχω αφήσει στην άκρη τη συγγραφή και πολεμώ καθημερινά. Με πολιτικά κείμενα και με αγώνα για τη διάσωση πρωτογενών μεθόδων και υλικών, τα οποία θέλει το καπιταλιστικό σύστημα να μας κάνει να χάσουμε ή να ξεχάσουμε, για να χειραγωγήσει το μέλλον μας. Δεν υποκύπτουμε όμως. Θα μαχόμαστε μέχρι τελευταίας πνοής και, αν μη τι άλλο, κάτι θα έχουμε περισώσει για να βρουν οι επόμενοι και να συνεχίσουν τον πόλεμο.

Στο νέο βιβλίο σου "Το ζουμί του πετεινού" που θα κυκλοφορήσει σε μερικούς μήνες από τις εκδόσεις της Εστίας, τι θέμα πραγματεύεται;

Είναι μια νουβέλα. Δίδυμη του Λαγού μαλλί. Το Λαγού μαλλί ήταν για έναν ψαρά, θαλασσινό, παλιό σκαρί, και πως βιώνει την κρίση. Το ζουμί του πετεινού που θα κυκλοφορήσει και αυτό από τις εκδόσεις Εστία, περιγράφει έναν αυτάρκη αγρότη και πως αυτός δε μπορεί να καταλάβει τι είναι οικονομική κρίση. Όταν κάπως το κατανοεί, από τις κουβέντες τρίτων, παθαίνει ο ίδιος κρίση. Νευρική. Αλλά δεν κρατάει πολύ. Τρεις μέρες ίσα ίσα.

Στις 10 Μαρτίου στην Αθήνα στο Pocket Theater in Athens του Μικρού Πολυτεχνείου, έχει πρεμιέρα η θεατρική παράσταση του "Ήλιου με δόντια" από τον σκηνοθέτη Βασίλη Βασιλάκη. Ποια σκηνή της ιστορίας του βιβλίου θα επιθυμούσες να έχει αναδειχτεί στην συγκεκριμένη πρώτη θεατρική διασκευή του;

θα ήθελα να έχει αναδειχτεί η σκηνή που ο Κωσταντής πέφτει θύμα της αλλαγής του ημερολογίου. Διότι είναι ένα γεγονός που δείχνει πόσο μπορεί ένα ιστορικό γεγονός να επηρεάσει τον προσωπικό βίο του καθενός μας. Δείχνει ότι όλες οι ιστορικές αλλαγές γίνονται επί ανθρώπινων ψυχών και αυτό δείχνουμε να το έχουμε ξεχάσει πλήρως. Κυρίως τελευταία που η έννοια άνθρωπος έχει αντικατασταθεί από την έννοια καταναλωτής.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/apofasia-na-kirykso-ki-ego-ton-polemo-giannis-makridakis?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook&utm_campaign=%CF%84v+%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B1